26-08 Moskou - Suzdal

Via het stationsplein, vol met gasten die al een drankje en een snuifje teveel in hun systeem hebben (naargeestige sfeer hangt er), worden we in de stationshal afgezet door Maria, de taxi chauffeur van dienst.
In het half uurtje wachten voordat we het perron op mogen genieten we van de bonte verzameling Russen die voorbij paraderen. Belangrijke generaals met enorme petten, oude mensjes die hun hele hebben en houwen mee sjouwen, vermoeide moeders met hun rood verbrande kroost; waarschijnlijk weekendje buiten de stad geweest, Platina blonde dames met niet meer aan dan een brede riem en met hakken die zo lang zijn dat ik het einde ervan niet eens kan zien. Zowiezo niet te lang staren naar die mooie lange benen want vaak worden de dames vergezeld door hun maffiosie vriendjes van 3 meter breed en met indrukwekkende tattoos.
Wanneer zo'n gozer mij dan aankijkt met een blik die kan doden dan doe ik altijd maar even of mijn lenzen niet goed zitten en friemel wat in mijn ogen. Ik heb geen lenzen.

Nu dus veilig en zonder blauwe ogen in de trein naar Suzdal. Coupe-tje voor 6 dit keer.
Aan boord hebben we een oma zo dement als een deur, haar dochter en daar weer het zoontje van; die ons overigens de hele reis aanstaart of dat we 2 grote negers zijn die in de jaren 50 op Urk verdwaald zijn. Verder ook nog Igor, Igor is homo. Niks mis mee maar zijn handkusjes door het treinraampje naar vriend Vladimir deed bij moeders toch een wenkbrauwtje fronzen. Wordt hier niet echt gewaardeerd.
Och Igor heeft het zo moeilijk. Tranen biggelen over zijn wangen. Tja Vladimir blijft nu 'alleen' achter in de grote stad. En bij het wegrijden zag ik meneer toch een huppeltje maken toen we uit beeld wegreden, Igor heeft dat gelukkig niet gezien.
Uurtje onderweg nu.


27-08 Suzdal

Gisteravond uurtje of 19:00
Een paar uur geleden zaten we nog in het drukke Moskou nu rijden we in de taxi op weg naar rustige Suzdal. Buiten glooit het landschap naar de regenboog die aan de horizon staat. Beetje Ardennen.
Suzdal is een klein dorp met, naar men zegt, meer kerken dan inwoners. Als we het dorp in de verte zien liggen zien we inderdaad veel torens en gouden koepels glinsteren in de avondzon.
Het hotel is geweldig, zeker na ons KGB hotel van gisteren. We stappen uit voor een soort van wintersport chalet. Buiten is het fris, binnen in onze blokhut kamer is het warm en hangt er zo'n lekkere houtlucht.
Het zal de frisse lucht wel zijn maar de moeheid van de reis valt van ons af en vrolijk vinden we onze weg naar de bar van het hotel. Dva Bier. We leren het al. 2 heerlijke plattelands biertjes worden buiten op het terras voor ons weggezet. De dieprode ondergaande zon maakt het romantische plaatje af, proost!
Totdat Annie de rust verstoord en haar oude russische brommertje de sporen geeft. Een oma-tje met veel te grote laarzen, vieze bloemetjes rok, kalroze hoofddoek om en een hele grote helm. Vroeeeem, vroeeeemmmmm, gas vol open stuiterd ze door de tuin van het hotel richting de weg. Ik zweer het je dat ik haar 'dag bopperssss' hoorde roepen terwijl ze de weg op draaide.

Vanochtend weer oud-hollandsch Hints gespeeld, theater van dienst: de ontbijtzaal. We waren aan de late kant en alleen de koffie stond er nog.
'1 woord, 1 lettergreep, klinkt als Groot'
Denk wel dat we door de voorrondes heen zijn, binnenkort te bewonderen in het Russische You've got talent.

Leuk stadje dat Suzdal. De hele dag rustig doorheen geslenterd. Veel kerken en kloosters. Van hout, steen, zwarte koepels, blauw of goud.
De paters en de nonnen ook nog met een bezoek uit het verre Nederland vereerd.
Op de markt nog fruit gekocht bij een tandeloos vrouwtje. Lekkere appels voor in de trein.
En bij de plaatselijk Appie nog wat ander eten. Ook hier weer geschaaft aan onze gebarenkunst. Met een zeldzame glimlach van de casierre tot gevolg.

Uiteraard niet naar huis zonder een bakkie leut.
Maar of de barvrouw erg blij met ons bezoek was, denk van niet. Ze had toch meer oog voor de soap serie die erg hard door de tv de koffiebar in kwam.
'Menu!!' 'Menuuuhuuuu' Riep ze vrij hard en dwingend toen we langs haar het terras op wilden stappen.
'Njet bedankt, we willen eigenlijk alleen een kopje koffie'.
'Espresso, Americano'!
'Cappucino graag, spasiba' In ons beste russisch.
'ESPRESSO, AMERICANO!!!!'
Het volume ging omhoog, mondhoeken naar benee. 'Doe dan maar een latte', grapte ik.
Had ik niet moeten doen.
2 haagse bakjes americano werden zowat op tafel gesmeten en meteen betalen graag.
2 slokkken later bedankte we voor de gzelligheid en met een warm gevoel over zoveel russische gastvrijheid zochten we onze blokhut weer op.

Vannacht om 01:15 staat de taxi klaar om ons weer terug naar Vladimir CS te rijden. Rond 02:30 kunnen we dan plaats nemen in onze eersteklas coupé richting Irkoetsk.
Drie en een halve dag in de trein. Het ultieme onthaasten.
Op naar Lake Baikal.