Dinsdag 28-08 Ergens tussen Vladimir en Irkoetsk

Het is 03:30 en we liggen klaar wakker in onze coupé voor twee. De slaap wil niet komen en we fluisteren alsof we net als vroeger uit logeren zijn en nog laat wakker zijn. Mis alleen het 'en nu slapen! Weet je niet hoe laat het is' van onze ouders.
Eerder die avond nog in Suzdal zaten we naast een clubje mensen die ook terug naar hun jeugd waren gegaan. Deze mensen waren ruim op weg naar de 70, maar gedroegen zich alsof ze op tienertoer waren. Deftig giebelen zullen we het noemen. Heerlijk vinden we dat, mensen observeren.
De groep uit Nederland is dus op reis en het zijn allemaal happy singels. Sommige klaar voor de zoveelste leg.
Ze worden in Rusland begeleid door een russisch-nederlandse begeleidster. Verder is er zoals altijd in een groep "het betwetertje". Kent Rusland op zijn duimpje, kijkt cool vanuiit zijn leren jas de groep in en neemt moeiteloos de rol van groepsleider over. Hij gebruikt ook akelig veel het woord Ik.
De kakker van het stel gaat over de wijn. Enig probleem is dat hij geen woord russisch spreekt en een gehoorapparaat heeft. Hij praat dus heel hard en als hij niet begrepen wordt nog harder, alsof dat het verduidelijkt.
'Mevrouw, een glass wine he' schreeuwt hij in een regelmatig tempo richting de bar (wel een aardig strak tempo, respect).
Trosts en sjansend kijkt hij dan de dames naast zich aan. Vooral dame links (laten we haar uit veiligheid Marilou noemen, de KGB leest tenslotte mee) ziet het wel zitten in JeePee. 'Hallooo, halloonhoo' klinkt het bekakt en al een beetje met dubbele tong uit de mond van JeePee 'Frens Friets?, you have Frens Friets?'.
JeePee: 'Aah ga zitten Willem'
Dikke Willem schuift een stoel bij en duikt meteen in de menukaart.
'Prima dat je hier gaat zitten hoor vrind, maar wel aan de etiquette houden he?
Dikke Willem: 'en die zijn'?
JeePee Proestend: 'dronken zijn, whahahahah'.
Om zijn verhaal karacht bij te zetten wordt er weer een bestelling richting de bar geschreeuwd.
Dikke Willem: 'Voor mij alleen water hoor, ben op dieet'
'Ik mag trouwens ook geen vlees, ik denk dat ik maar een russian salad neem. '
Daar gaar hier in Rusland dus een paar liter mayonaise overheen. Smakelijk Willem!
Intussen kirt Marilou steeds opgewondener tegen Jeepee. Waarbij ze haar stoel steeds dichter naar die van JeePee schuift.
Marilou: 'Oh ja, lees je veel? Hmm, nee ken ik niet Chopin'
JeePee: 'Nee gekkie, Japin'
'Nog een wijntje Willem?'vraagt Jeepee. 'Nee ben op dieet he', zegt Willem met een klodder mayo in zijn mondhoek.
Ik verzin hier niets, geen letter. Heerlijke gekke avond. We rekenen af en lopen door een druilerige avond richting blokhut. Buiten neemt het geroesemoes vanuit het restaurant langzaam af. Nog net horen we iemand met bekakte stem roepen 'Haallooo jooehoee, more wine pleazze'.

Kdeng Kdeng, we staan nog aan het begin van 8000 kilometer spoor, maar het voelt nu al goed om wiegend naar het verre oosten te treinen.

Na een kort eerste treinnachtje loop ik rond 08:00 door de gang naar het toilet voor een ochtendplas.
Naast onze coupé schuiven andere deuren ook open. Eigenlijk is het een rijdende camping. Een duitse meneer met wc-rolletje onder de arm geklemd wenst mij een schöne gute morgen.

Buiten rolt het landschap aan ons voorbij. Veel bos hier, dorpjes, houten boerderijen.
Miles toetert "so what" door de oordoppen. Net koffie gezet. Niks mis mee zo een ochtend in de trein.

29-08 woensdagmiddag Omsk C.S.

Ieder gevoel van tijd ben je kwijt. Ja, we weten nog wel dat het middag is maar daar houdt het een beetje op.
We zijn nu bijvoorbeeld op het station van Omsk. In de trein hangt een schema waarop de aankomst tijden staan van alle stations tussen Moskou en Vladivostok. Bij Omsk staat 13:38 maar op mijn horloge is het nu 15:38 want vannacht door de 2e tijdzone na Moskou gegaan. Kijk ik op mijn telefoon dan zegt deze 16:38. Nooit twijfelen aan Apple dus dat is de werkelijke tijd hier. Weer een zone verder dus.
De schema's in de trein maar ook de klokken op de stations staan allen op Moskou tijd. Goed nadenken dus.

En hoe ziet zo'n treindag er dan uit. Vannacht bijvoorbeeld tot na 3 uur films zitten kijken. De slaap kwam maar niet. Bij Anne wel, maar dat is buitencategorie, zij kan overal en altijd slapen. Ik mis hier in de trein de regelmaat van alledag, een ritme.
Uiteindelijk toch ergens in slaap gevallen tot een uurtje of 09:00. Ontbijtje gemaakt en koffie gezet. Je slentert dan eens op je gemak naar de badkamer (lees wasbakje in de wc) voor een verfissende plens water in je gezicht en 2 welgemikte plenzen onder beide oksels. Scheren is vrij lastig, de trein neemt de bochten onaangekondigd, gevolg: een flink aantal halen op mijn gezicht.
Terug naar de coupe wens je de buren nog een Gute Morgen of inmiddels Mittag. Snap de klok zoals gezegd niet meer zo. Je staart wat naar het stukje Rusland waar je aan voorbij raast. Gedachten dwalen af, ideeën doemen op. Foto's worden geschoten en ik verlies mijn zoveelste potje Yahtzee.
Tussendoor heb je altijd wel een kwartier om een frisse neus te halen op een van de vele stationnetjes waar we stoppen.

Bij elk station stappen ook weer handelaren de trein in om gedurende het stuk tot aan het volgende station met hun koopwaar langs de coupes te leuren. Net kwam er eentje voorbij met een paar hele grote teddyberen. We hebben heel even getwijfeld.

En zo glijdt de dag voorbij. Je moet (lees Ik) even de 'relax' knop vinden maar als je in die modus bent aangekomen dan is het heerlijk.
De zon zakt nu langzaam en zet de akkers in een mooi diepbruine kleur. Op mijn horloge is het 16:00 uur maar hier is het 19:00. We gaan zo eens kijken wat ze nog te eten hebben in de restauratie wagon.


30 augustus - 1 dag voor Irkutsk

Wanneer ik de gordijnen open staar ik in een heuvelachtig landschap. Veel naaldbomen.
Gedurende nacht zijn we weer een tijdzone gepasseerd en ook het landschap veranderd langzaam mee. Hoe verder we naar het oosten rijden hoe meer ook de herfstkleuren in de bomen. Erg mooi

Ben net ook nog even aan de wandel geweest en netjes opgevoed als ik ben groet ik dan iedereen. Zo ook in de restauratiewagon. En vergiste ik me nu of zag ik bij de ober de mondhoeken iets, niet veel, omhoog gaan? Ik ga straks nog even kijken, nog 20 uur te gaan. Het gaat me lukken.

12:30 Net een stop gehad. Als je dan even op en neer over het perron loopt dan vallen een paar dingen op:
1. De meest gedragen schoen is de Crock. Liefst fel van kleur
2. Iedereen rookt
3. Het meest gedragen kledingstuk is een Adidas trainingsbroek, evt met bijpassend jack.
4. En voor de mannen onder ons, maar ook sommige russische vrouwen. De snor is terug, hier mag het weer
Stel je zet 11 willekeurige mannen hier bij elkaar op het perron voor een groepsfoto dan heb je in principe de elftal foto van Oranje in '88

19:20 Net een Kozel biertje gehaald in de bar en het is gelukt. De barvrouw heb ik een glimlach kunnen ontlokken. Mijn dag is goed

De bossen op de heuvels kleuren weer in die mooi vroege herfstkleuren. Het biertje smaakt erg goed. De zon speelt verstoppertje achter de dennebomen. Zoek op de iPhone naar een passende soundtrack, kwam uit bij CCR's fortunate son. Andere suggesties zijn welkom!

We hebben net een maaltje van Noodles en iets wat er op het plaatje uitziet als een heerlijk mals stukje vlees bij elkaar gesprokkeld. Denk meer aan Andre Kuijpers zijn ruimtevoedsel als ik de bakjes voor me zie staan.
En dan gaan we zo onze voorlopig laatste nacht in de trein in voordat we morgen ochtend rond 7:30 in Irkutsk aankomen. Morgen en overmorgen even vaste grond onder onze voeten aan de oevers van Lake Baikal.