Laat ik deze blog beginnen met: DANK JULLIE WEL voor alle lieve verjaardagswensen :-) Dat deed me ontzettend deugd. Hoe en waar ik mijn verjaardag heb beleefd volgt sebiet. Eerst moet ik tot mijn scha en schande toegeven dat het weer veel te lang geleden is sinds ik iets schreef op mijn blog, maar er zijn gewoon te weinig uren in de dag. Jason en ik waren vandaag nog aan het zeggen dat we echt niet meer weten hoe we ooit nog tijd hadden om te gaan werken... Maar bon, dat is geen excuus, dus bij deze ga ik mijn best doen om jullie zo goed mogelijk in te lichten over de gebeurtenissen van de afgelopen week :-)(ook hier weer een waarschuwing: deze wordt nog vele langer dan al mijn vorige blogs, dus hopelijk heb je tijd...)

Zoals ik in mijn vorige blog schreef, gingen we dus de ferry nemen naar Barcelona. De ferry vertrok rond 22.15 uur en zou ons de volgende dag om 18.15 uur afzetten in de haven van Barcelona. 20 uren op een boot dus... Gelukkig leek het wel een soort van cruiseship. Werkelijk alles wat je maar wilde was aan boord: winkels, zwembad, restaurantjes en zelfs een casino. Jason en ik hebben ook een gokje gewaagd en gewonnen :-)

Eenmaal toegekomen in Barcelona keek ik erg uit naar ons hotel. We hadden besloten om na de oversteek 2 nachtjes in een hotel te slapen zodat ik op mijn verjaardag kon wakker worden én gaan slapen in een zacht bed en kon genieten van een bad. Er waren zelfs een hele hoop andere zaken waarvan ik merkte dat ik ze beschouwde als luxe:

• 
  jezelf kunnen wassen zonder je teenslippers te moeten aanhouden
• 
  je kunnen afdrogen zonder tegen de natte muren van de douche te stoten

• 
  je kleren kunnen aandoen terwijl je rechtop staat en niet te hoeven liggen op je luchtmatras
• 
  kunnen draaien in je slaap en niet verstrikt raken in de tent of van je luchtmatras af te rollen
• 
  een stoel hebben om op te zitten

• 
  electriciteit die zomaar uit de muur komt en waarvoor je niet hoeft bij te betalen
• 
  een wc-bril én toiletpapier zomaar beschikbaar
• 
  en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan...

Ok, je moet nu niet denken dat ik niet geniet van het kamperen, want dat doe ik zeker, maar ik moet wel zeggen dat ik echt wel kan genieten van de kleine dingen in het leven ;-)

Op mijn verjaardag zelf had Jason mij wakker gemaakt en gaf me kaartjes van het thuisfront. Blijkt dat hij achter mijn rug om verjaardagskaartjes van mijn familie bij had. Lief he! Daarna hebben we dan Barcelona verkend. We hadden tickets gekocht voor zo'n toeristenbus en zijn zo de hele stad rondgereden. En het is er prachtig!
De stad is helemaal aangepast aan fietsers met fietspaden overal en ook zie je gewoon zo'n mooie mengeling van stijlen. Modernistische gebouwen gaan er hand in hand met 'normale' architectuur. Overal zag je wel iets speciaals.

's Avonds zijn we dan gaan eten met een oude vriendin van mij die al jaren in Barcelona woont. Super gezellig! En ook fijn om iemand te hebben die je kan aanraden wat te eten ;-)

De volgende dag hebben we dan nog de laatste zaken bekeken waar we de dag voordien geen tijd meer voor hadden en hebben de nachtbus richting Madrid genomen.

Eenmaal in Madrid hebben we heel makkelijk onze camping gevonden en hebben ons tentje opgezet om nog snel een uurtje te slapen. Het was nog maar 8 uur toen we op de camping toekwamen en na een hele nacht op de bus was het aangenaam om onze benen nog even in de gestrekte positie te laten rusten.

Daarna de stad ingetrokken. Na enkele uurtjes te hebben rondgewandeld, zagen Jason en ik dat er op het stadsplan een arena stond waardat bijstond dat dat voor stierengevechten was. Beide in de overtuiging dat dat vandaag de dag een soort van show zou zijn, gingen we informeren bij de toeristen informatie. Die wisten ons te vertellen dat er 1 keer per week een show was op zondag. Dus we hadden geluk. Voor weinig geld (tickets kosten tussen de 4 en 140 euro) konden we dus nog gaan kijken.

We stapten de metro op en gingen richting de arena en zagen dat super veel mensen staan aanschuiven, inclusief een hele hoop families met kleine kinderen. Dit bevestigde ons idee dat het dus geen geweldadig spectakel meer was, maar een show waarin ze zouden tonen hoe het er allemaal aantoe ging. Waarom zou je anders je kinderen meenemen naar zoiets, toch?

Niet dus! De eerste stier kwam de arena binnen gestormd en liep als gek richting de toreros. Die waren die aan het afleiden met hun capes. Nog geen kwaad geschied en het leek er dus op dat het een knappe show ging worden. De toreros lieten de stier lopen en lopen tot er ineens trompettengeschal te horen was. Nu kwamen er picadores binnen: mannen op geblinddoekte paarden met een hele lange lans. De paarden waren gelukkig heel goed beschermd met een harnas, want de stier vloog als een gek erop af. De stier was zelfs zo sterk dat hij het paard volledig ophief en de picador onder het paard terecht kwam.

De toreros gingen toen de stier afleiden, de picador er terug op en toen de stier nu kwam aanvallen, stak hij zijn lans langs boven in de nek van de stier. Toen werd het duidelijk voor ons dat het hier niet om een show ging, maar om the real deal. Nadat de trompetten weer hoorbaar waren, gingen de picadores weg en begonnen de toreros een soort van korte speren in de nek van het dier te steken. Wanneer er dan een tromgeroffel te horen was, kwam de matador die een soort van dans met de stier begon te doen.

Hij had de rode doek en een zwaard. De stier, die op dit moment al erg verzwakt was en moe, bleef toch keer na keer achter dat doek rennen en de dans volmaken. Erg vreemd om zien dat een dier zo'n vechtlust heeft. Dan kwam er nog een signaal en ging de matador zijn zwaard wisselen om uiteindelijk de doodsteek toe te dienen aan het dier.

Het hele gebeuren duurde zo'n 20 minuten. Volledig verbaasd dat we dit net hadden gezien, bleek het in totaal 6 keer te gebeuren. Er zijn 3 matadors die tegen elkaar op zo'n stierengevecht moeten doen. Elk krijgen ze 2 stieren om te doden en als ze het erg goed hadden gedaan, werd er een oor van het dode dier aangesneden en afgegeven.

Ik moet zeggen dat ik echt niet weet wat ik ervan moet vinden. Ik ben helemaal tegen het lijden van dieren en toch was ik als een soort van gehypnotiseerd aan het kijken. Ergens begrijp ik wel dat het deel van de cultuur is van het land, maar als ik op voorhand had geweten dat het nog echt zo in z'n werking ging, zou ik niet gaan kijken zijn. Langs de andere kant was het toch een soort van facinerend om te zien. Het is een dubbeltje op z'n kant... Maar in elk geval zijn jullie dus wel gewaarschuwd: het is niet een soort van show: het is allemaal ECHT...

Ondertussen hebben we ook onze planning opgemaakt voor de komende dagen/weken. Het wordt een zware tocht om tot in Lissabon te geraken en we zijn dus nog eens kritisch door onze spullen gegaan (mama: er komt dus een doos met wat gerief aan in de post ;-) ). Over een dag of 12 verwachten we aan de grens met Portugal te geraken en we gaan van hieruit over Toledo en Caceres richting Merida om zo naar Lissabon te gaan. Morgen is het naar Aranjuez.

Hopelijk gaan we voldoende tijd hebben om iets beter up to date te blijven met de blogs nu ;-)