Hier weer een update van onze avonturen: Phnom Penh was een zeer geschikte plek om meer over de geschiedenis van Cambodja te weten te komen en dan vooral wat betreft de Khmer Rouge. Een partij/beweging die de afgelopen eeuw jaren heeft geregeerd en een communistische staat nastreefde. Hierbij waren boeren de toekomst en werden alle "geleerden" als een bedreiging gezien. Hierdoor zijn er miljoenen Cambodjanen vermoord door hun eigen landgenoten. Je kunt dan ook wel voorstellen hoe heftig het was om langs de massagraven te lopen (waar nog kleding en botten uit de grond staken) en een gevangenis te bezoeken waar duizenden mensen zijn gemarteld en oa de foto's van hen en de martelwerktuigen werden tentoongesteld.. Het meest onvoorstelbare ooit vond ik dan ook wel dat sommige toeristen van het aanbod gebruik maakten om naar een shootingrange in de buurt te gaan waar het "hoogtepunt" het doodschieten van een koe met een tank was (twv $600,-). Gelukkig was er die avond live muziek in ons guesthouse wat voor wat afleiding zorgde. Ons nog laten verleiden een drankje te doen in de stad met een grote groep, waar het overgrote publiek uit Hugh Heffners vergezeld door prachtige maar veel te jonge Cambodjaanse meiden bestond..

De volgende dag was het dan eindelijk tijd om Vietnam te betreden, alleen nog niet helemaal volgens Ol haar paspoort.. Haar visum was namelijk eigenlijk pas 3 dagen later geldig.. Oplossing? $15 handje contantje aan de douane-officier overhandigen!

Aangekomen in Ho Chi Minh City/ Saigon hebben we een beetje rondgeslenterd door de stad over marktjes en bezienswaardigheden bezocht. Één daarvan was het warmuseum dat ging over de (Amerikaanse) Vietnamese oorlog. Het viel me op hoe subjectief de gegeven informatie was. Hoogstwaarschijnlijk komt dit voort uit de wrok die er nog steeds heerst jegens de VS, omdat de Vietnamezen vinden dat ze nog steeds niet hun volledige verantwoordelijkheid hebben genomen voor de schade die ze tijdens deze oorlog hebben aangericht.. Om het een beetje luchtig te houden: In de avond kon je in de backpackerbuurt aan hele kleine tafeltjes op straat de meest goedkope biertjes tot nu toe drinken (omgerekend €0,25 voor een halve liter) waar dus lekker ouderwets werd "ingedronken". Ja, alhoewel de brommerhelmen niet te tellen waren vonden we het een erg leuke grote stad ;)

Hierna naar Mui Ne afgereisd, wat tot nu toe mijn enige tegenvaller was.. Er was vrijwel niks te beleven, er waren overal Russen en op het strand liggen kon je ook wel vergeten als je niet in een of ander luxe resort zat aan de zee..

Hierna doorgegaan naar Nha Trang, een erg toeristische badplaats waar de Russen nog steeds in overvloed aanwezig waren (zelfs Russische borden etc.). Dus kameleons als wij zijn hebben we ons dan ook maar zo gedragen door met vier Canadezen naar het "Vin Pearl" te gaan (een eiland dat is omgetoverd tot waterpretpark en te bereiken is vanaf het vastenland met een kabellift). Hierbij ging 1 megatube bijna over de rand op zo'n 20m hoogte wat tot nu toe toch wel ons meest avontuurlijke ervaring is te noemen..

Ohnee! Aangezien we het idee hadden nog niet het ware Vietnam gezien hadden besloten we via de zogenaamde "easy riders" 3 dagen achterop de motor door de "Central Highlands" van Vietnam te toeren. Dit was zo onbeschrijfelijk gaaf! Je gaat echt door de middle of nowhere over zandpaden of wegen met gaten van een meter breed langs dorpen waar alle kinderen naar je zwaaien en je begroeten of geschrikt kijken omdat ze waarschijnlijk nog nooit een blanke hebben gezien. Soms konden onze gidsen niet eens communiceren met ze, omdat ze zo afgelegen wonen en leven dat ze een eigen (voor anderen Vietnamezen) onbegrijpelijke taal hebben ontwikkeld. Hoogtepunten waren toch wel de échte Vietnamese koffie (waarvan de bonen met rum, vanille, boter en suiker worden gebrand), de eerste nacht in een houten hut boven op een berg overnachten lepeltje-lepeltje liggend tegen Olga om niet te verkleumen van de kou (aangezien we samen 1 wollen hondendekentje deelden waar onze voeten onderuit staken), vers geslachte kip en varken (inclusief kippenorganen waaronder het hart) van het kampvuur eten, de zelfgestookte rijstwijn en de ontelbare flauwe grappen van onze gidsen.

Na deze 3 dagen aangekomen in Hoi An waar ik de eerste avond in een café een oud-klasgenoot (pieter) van m'n middelbare school ben tegengekomen! De dag daarop hebben Ol en ik een brommertje gehuurd en hebben het 50km verderop gelegen my Son bezocht. Alhoewel de ruïnes van de tempels erg mooi tussen een dal gelegen lagen was de weg ernaartoe stiekem toch wel het leukste.. Doordat we een beetje verdwaald waren zijn we dwars door de mooiste kleine dorpjes gereden, heb ik per ongeluk 2 slangen overreden, reden we praktisch door de rijstvelden heen en langs een spoorbrug met een weg van nog geen meter breed..! 's Avonds gaan drinken met twee Nederlandse gasten met als hoogtepunt van de avond het eten van een unox rookworst na het drinken die één van de twee Nederlandse jongens van huis had meegenomen en die is opgewarmd in een wasbak volgepropt met wc-papier volgelopen met warm water uit de douchekop! De dag daarna overdag kerstcadeautjes voor elkaar gekocht met mijn leukste afdingen tot nu toe (10min! en de vrouw kneep de hele tijd in mijn neus en gaf me nog een vriendschappelijke pets op m'n billen na) en 's avonds op kerstavond lekker uiteten gegaan aan de kade die werd verlicht door honderden lampionnetjes en vervolgens voor €2,75 onbeperkt gin tonic gedronken in discotheek de Vulcano..

Na de volgende ochtend eerst wat uurtjes te hebben geslapen op de achterbank (ons lievelingsplekje) van een slaapbus richting het national park Phong Nha, hebben Ol en ik de cadeautjes aan elkaar gegeven die we voor elkaar hadden uitgezocht. Op dit na is deze dag door ons uitgeroepen tot meeste rotdag ever. Te beginnen bij (houd je vast..) het worden belaagd door mototaxi's bij onze overstap, het zien wegrijden van een te vroeg vertrokken eendagelijks busje die rechtstreeks naar het park gaat, het uitgelachen worden door 6 Vietnamese vrouwen als je je wisselgeld vraagt voor de wc omdat je per ongeluk 100.000 dong ipv 10.000 (€0,30) hebt gegeven, een minibusje die halverwege de rit kapot gaat, de lokale bus die we als alternatief hadden waar de hele tijd op een vervelende manier grappen over ons gemaakt werden en we al rijdend uit werden gegooid en gedropt in een gehucht, waar we uiteindelijk een taxi hebben moeten pakken die zich de afgesproken prijs ineens niet meer leek te herinneren en ons dwong meer te betalen en als klapper op de vuurpijl: een volgeboekt hostel! Niet een ideale eerste kerstdag dus.. De wanhoop nabij hebben we ons verlekkerd aan een welverdiend drankje bij een vuurtje wat de pijn gelukkig al snel leek te verzachten..

De dag erna de omgeving verkend op een brommertje en "the paradise cave" bezocht die een beetje vergelijkbaar is met het heelal tijdens de droomvlucht in de Efteling (mooi dus). Zojuist heerlijk zitten lullen met twee Veritijnen (Lotte en Mark) onder het genot van een biertje bij het kampvuur.. Ja, hoe onwijs cliché maar de wereld is soms echt klein! Op dit moment in de nachtbus op weg naar Ninh Binh, alleen nu pas realiserende dat we daar om 4.00 's ochtends aankomen en niks geboekt hebben.. To be continued..

Voor alle mensen die het opgebracht hebben dit intens lange reisverslag te lezen, bedankt!