Day 30:
Half 7 is de tijd om op te staan. We hebben met z'n allen ontbeten en daarna hebben Iwan (de engelse jongen) en ik een rondleiding over het eiland gehad. Koh Sdach heeft 1 mini weggetje waar iedereen woont. Het heeft ook maar een guesthouse wat eigenlijk heel stil is. Overal waar je loopt ligt afval dus het project waar de mensen hier aan werken is zeker een goed idee. We werden tijdens onze rondleiding gevolgd door allemaal kinderen die gedag zeiden en super nieuwsgierig waren naar deze witte, lange mensen. Iedereen staart me aan alsof ik een alien ben maar het schijnt dat dat na verloop van tijd wel went. Na onze rondleiding hebben we het meeste papierwerk gedaan en ben ik begonnen met m'n first aid response. Dit was alleen nog maar de theorie. Aan het eind van de middag ben ik met drie anderen gaan snorkelen op het enige strand van dit eiland genaamd Coconut Beach. Er is hier heel veel mooi koraal en leuke visjes waar ik de naam nog niet van weet. 's Avonds hadden we een barbecue met z'n allen, wat gezellig was!

Day 31:
Jaja, ik ben officieel een maand weg van huis! Ik zit nu m'n blog bij te werken vanuit een hangmat met uitzicht op de zee, hoe chill! Vandaag heb ik de theorie en praktijk van m'n first aid responds afgemaakt. Morgen moet ik daar examen in doen en dan heb ik voor de komende 2 jaar m'n internationale EHBO diploma. Ik ga het vast gebruiken bij Wet 'n Wild. Ik heb vandaag ook de eerste theorie dingen van m'n padi gedaan. Dit hield voornamelijk het in elkaar zetten van de spullen. We hebben elke dag best een vol programma en er moet veel gebeuren rond de projecten. Maar voordat ik kan helpen moet ik m'n padi hebben gehaald en alle research technieken kennen dus dat gaat nog wel even twee weken duren. Dat is wel een beetje jammer want iedereen om me heen is best druk en ik kan eigenlijk niet zoveel doen behalve zo snel mogelijk m'n theorie kennen. Het is gaaf dat ze me zoveel mogelijk willen leren maar ik merk dat als je echt werkelijk wat wilt bereiken hier dat je er minstens drie maanden moet zitten. Dus de staf en de vrijwilligers die heel lang blijven zien de 'korte' vrijwilligers meer als 'oh die leren we duiken en helpen een beetje mee maar zijn meer een bron van inkomsten'. Wat eigenlijk helemaal niet erg is want ik kan tenminste zien dat m'n geld goed wordt besteed maar ik wil eigenlijk ook een projectje waar ik me op kan storten. De mensen zijn hier echte biologen dus als ze soms een gesprek hebben hangt er echt een mega groot vraagteken boven m'n hoofd. Ik heb nog nooit geweten dat zeegras interessant kon zijn haha. En ze hebben het natuurlijk de hele dag over duiken en de projecten waar ik nog niks van snap maar gelukkig leggen ze wel alles uit. Gelukkig is iedereen hier wel heel aardig en gastvrij! Ik hou jullie op de hoogte vanuit m'n hangmat, 32 graden en de zonsondergang ;).