Viva el Ripio! arriba, arriba Er zijn geen verharde wegen op het schiereiland. De dirt roads zijn gemaakt van keiharde modder en een laagje gravel. Zo lang de auto op de ondergrond rijdt is 100 kilometer per uur goed te doen. Dat is anders wanneer er alleen gravel ligt. De auto glijdt van het ene spoor in het andere en het is soms bijna onmogelijk om te sturen. Onmiddellijk de voet gvan het gaspedaal halen is dan het devies en dan is het soms nog moeilijk genoeg om de auto snel genoeg weer onder controle te krijgen. Ik rijd elke dag 100 km heen en ook weer terug van mijn kamer naar het punt waar de orka's moeten komen. Na een paar dagen ken ik de weg uit mijn hoofd en weet waar ik in moet houden. Glibberend en glijdend zoek ik mijn weg over de pampa en nu ik iets meer zelfvertrouwen heb geniet ik met volle teugen van el ripio, zoals de onverharde weg hier wordt genoemd. Ik voel me soms een echte rally rijder in mijn Fiatje, maar voor de zekerheid houd ik de snelheid toch maar beperkt.