Kia ora!
Het laatste verhaaltje kwam uit Auckland. De volgende morgen was het plan om een bus te pakken naar taupo.. However, het nam een trieste wending aan.. De tassen waren in de bus geladen en zat al 5 minuten in de dubbeldekker bus te wachten voor departure. Toen plotseling een oudere man 2 rijen voor mij een hartaanval kreeg... Je instinct zegt meteen: eerste hulp bieden! Dus samen met 3 andere deden we dat dan ook en inmiddels was de ambulance al gebeld die binnen 5 min. Aanwezig was. Het was best rottig dat het in de bus was dus er was niet veel ruimte. Ze gaven hem schokken maar het mocht niet meer baten.. Iedereen die betrokken was(ik dus ook) had een uitgebreid gesprek met een politie agent. Inmiddels was de brandweer ook gekomen om de man van de bovenste verdieping van de bus te halen naar buiten. De hele busterminal was hermetisch afgesloten dus er kwam geen bus in of uit. Deze bus werd uit de dienst gehaald en we werden verdeeld over 4 verschillende bussen(na 3 uur). De busrit duurde ruim 5 uur. Ik hoop dat dit het dieptepunt van deze reis is want ik wil dit nooit meer meemaken..

Eenmaal aangekomen in taupo vond ik mijn hostel binnen 5 minuten en toen kwam ik in een oase van: rust!! Een heel aangenaam en klein hostel met maar 12 kamers ipv. Een paar honderd in Auckland. Omdat het nog voor het hoogseizoen is, liepen er maar hoogstens 10 mensen rond! Heeeerlijk! De middag vloog voorbij en dat kwam wel goed uit want die dag kon niet snel genoeg voorbij gaan.

De volgende morgen was het plan om de tongariro crossing weer te gaan doen( voor de 3de keer inmiddels). Dit is een van de beste dag hikes in new zealand en als je een lord of the rings en hobbit fan bent, ben je hier op het juiste adres! Je begeeft je op een maanlandschap die 19,4 km lang is en 3 actieve vulkanen heeft en die sinds ik terug ben van mijn vorige reis al 3x tot uitbarsting is gekomen. Een van die vulkanen is mount doom overigens. Die ochtend werd ik om 6 uur opgehaald door een busje die ons na een uur naar het national park bracht. Eenmaal aangekomen kwam het weerbericht van de laatste 10 minuten door. Compleet en drastisch omgeslagen! Van rustig en kalm weer naar windstoten van 70 km/p.h en sneeuwval. De organisatie vond het te riskant en zeer gevaarlijk om ons te laten beginnen dus het werd afgeblazen. Beetje teleurstellend maar ik weet hoe het kan spoken daar boven op de berg. We kregen al ons geld terug dus dat was goed geregeld en zagen de prachtige natuur eromheen.

Om 9 uur in de ochtend aangekomen terug in het hostel kwam ik bij toeval een Duits meisje tegen die vroeg of ik iets te doen had want ze had een auto en wilde de omgeving verkennen! Dus daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen dus we reden 40 km ten noorden van taupo naar een thermal park. Daar zie je wat Mother nature heeft aangericht! Overal geisers en hete bronnen die uit talloze felle kleuren bestonden. Ook is er het grootste plateau van nz te zien. Het was een groot park die alle elementen met elkaar verbond door een looppad. Vervolgens vervolgden we de reis door een landschap dat bestond uit prachtige groene heuvels vol schapen en native forest. Vlakbij taupo heb je een grote dam die 5x per dag open werd gezet. Dat wilden we natuurlijk wel aanschouwen. Na een sirene werd eerst de ene damwand open gezet en daarna de tweede. Wat een bak water komt daar uit zeg. We stonden een stukje verder dus we zagen de kleine rivier plots een woeste rivier worden! Erg spectaculair om te zien! De dag
Sloten we af in de hot tub die bij het hostel hoort! Niet verkeerd met een glas wijn!

De volgende dag was ik samen met mijn Engelse kamer genoot naar de rivier geweest die aansluit op lake taupo (6 uur durende hike). De natuur staat vol in bloei en omdat het nog geen hoog seizoen is, ben je bijna over alleen! Heerlijk haha. Die avond besloten we om het voor de volgende ochtend alsnog te proberen om de tongariro crossing te doen! Wij waren niet de enige! Al onze room mates! 2 Canadezen en 2 uit Finland! (Hadden gestudeerd in delft). Om 5 uur in de ochtend moesten we een telefoon nummer bellen die ons zou vertellen of de crossing door zou gaan. Wederom was het te gevaarlijk! 70-100 km per uur wind, sneeuw en bewolking. Toen maar weer terug naar bed toe haha.

Paar uur later weer wakker geworden en toen was de vraag: wat gaan we nu doen! Het antwoord kwam vrij snel van de Canadezen: wij hebben een auto waar nog 1 iemand in kan en dan kunnen we de hoogste berg van taupo beklimmen. De gelukkige was ik! Dus we gingen met zijn drieën de berg beklimmen. 2 1/2 uur volle bak stijgen om vervolgens een prachtig uitzicht over de hele regio te krijgen! Eenmaal terug in het hostel was het tijd voor laundry en de dag werd afgesloten door fish And chips en beer!

De afgelopen dagen was ik intussen ook druk bezig geweest met het vinden van een baan! Heel wat telefoontjes verder heb ik een plek gevonden in een Werkhostel in de plaats hastings (hawkes bay) aan de oostkant van het noorder eiland. Vergelijkbaar hostel als 2 jaar geleden in australia. De volgende ochtend de bus gepakt naar hastings. Een waar art deco stadje! Mooie architectuur. In de bus werd het trouwens wel duidelijk waarom
Hawkes bay het meest tropische deel van new zealand is. Halverwege de route gaat de weg over een giga berg pas die de koude wind van de rest van het land tegen kan houden. Eenmaal in het hostel werd ik gelijk in de grote familie opgenomen en iedereen kwam een praatje maken! Erg leuk! Ben de enige dutchie wat helemaal niet erg is! Zit met 5 andere gasten op de kamer: 2 Engelse, 1 uit Tsjechië, 1 uit Uruguay en een verschrikkelijk snurker uit Korea.

Ik sta op de lijst voor volgende week om Apple thinning te doen. Dat betekent dat je bij de appelboom ruimte maakt voor de appels door als je een tros van 3 appels hebt, er 1 tussen uit te halen. Dat werk kan 3/4 weken worden gedaan ( ligt eraan hoe snel de bomen gedaan worden en is tevens ook het best betaalde baantje wat je hier kunt hebben. Dat kan oplopen tot 1000 dollar per week. Maar dat zien we nog wel.

Ik schrijf deze blog nu op het strand. Dit is de eerste strand dag voor mij en de zon komt lekker door. Het is 20 graden Maar door het gat in de ozonlaag voelt het aan als 40 graden. Zit hier samen met een gozer uit Newcastle en een uit hong kong.

De komende weken zal het waarschijnlijk alleen maar werken worden, 6 dagen per week. Tot snel weer!