‘Dag vader, dag moeder, dag zuster Ursula. Ik zie het hier niet zitten, ik ga naar Amerika.’Terwijl we in de auto zitten richting Schiphol, schalt het hitje van Rob de Nijs door het hoofd. Nu gaan wij natuurlijk niet naar Amerika, maar naar Azië. En hebben wij allebei geen zuster Ursula. Wel broers: Stijn en Tomas. Maar we gaan wel echt afscheid nemen, want vier maanden is best wel lang.
Hoewel we pas om 15:30 richting Dubai vliegen, zijn we al om 13:00 op Schiphol. Natuurlijk om nog uitgebreid te knuffelen en te huilen. Maar ook om nog even te eten. In Sri Lanka is het nationale gerecht: rijst met curry, in Maleisië Hokkien gefrituurde noedels, in Vietnam Pho noedelsoep, in Thailand Phad Thai noedels en in Myanmar Monhinga noedels. Dus voordat de rijst en de noedels ons de neus uitkomen, versmaden we nog graag een culinair hoogstandje van eigen bodem; friet met veul mayo, een frikadel speciaal en een kaassoufflé. Terwijl de mayonaise en curry bijna over onze kin stromen, zijn we ons er terdege van bewust dat dit de laatste frikadel en kaassoufflé in maanden zijn. Nu zou het natuurlijk kunnen dat we een friet van Piet op de hoek van een straat op Phuket tegenkomen, maar dat hopen we niet. Dan is het toch net alsof in je in Salou rondloopt en dat is niet de bedoeling van deze reis.
Inmiddels is het al bijna tijd om door de douane te gaan. De rugzakken zijn al ingecheckt, we dragen relaxte kleren voor in het vliegtuig en hebben ons paspoort in de aanslag. Ons uitzwaaicomité, bestaande uit pa, ma, opa, broers en vriend, zal ons toch moeten laten gaan. Uiteraard wordt er gesnikt, gelachen, nog snel even grondig gekust (met vriend, niet met broer), en dan is het echt tijd om te gaan.
Op naar witte stranden, rijstvelden, hostels, olifanten, koraalriffen, orang-oetangs, theevelden, gefrituurde sprinkhanen, scooters, rotsen, enorme winkelcentra, dolfijnen, backpackers, cocktails en avontuur.
Houdoe!