We zijn de 6e oktober 's avonds laat aangekomen in Ulaanbataar, na een drukke dag. 's Ochtends namen we in Ulan-Ude een minibus tot Ulaanbataar voor 6 euro, spotgoedkoop. Helaas bracht hij ons slechts tot de grens. Daar stonden we dan, want te voet mag je de grens niet over. Er zat niets anders op dan te liften aan de grens. Na enkele uren konden we mee met ander minibusje, tegen betaling natuurlijk. Na zo'n 5 controles waren we eindelijk de Russische kant voorbij. Dan gebeurde er tussen beide grenzen iets illegaals. Onze chauffeur betaalde de agente aan de Russische kant en iemand anders gaf een pak sigaretten aan Mongoolse zijde. Vervolgens begonnen ze de accu te verwisselen en te fluisteren. Wat verderop was er een vrouw die iets rond de middel vastplakte met tape. Smokkel zal hier waarschijnlijk dagelijks gebeuren. Aan Mongoolse zijde had je dan nog eens 3 controles vh paspoort en controle op mexicaanse griep.

Uiteindelijk zijn we dan via tussenstops in Suche Batar en Darchan nog in Ulaanbataar geraakt tegen 's avonds. Na 2 uur stappen arriveerden we bij Gana's guesthouse, vlakbij het budhistisch complex. We sliepen er in een yurt op het dak.

Na onze 11-daagse overnachten we terug in een ger op het dak. Maandagochtend gingen we naar de Chinese ambassade om nog enkele vragen te stellen ivm het visa. Blijkbaar hadden we naast treinticket naar China ook nog een reservatie van 3 overnachtingen en een ticket om het land terug te verlaten nodig. Het was 10u gepasseerd en om 12u sluit het. Omdat er niets te zien is in deze stad willen we donderdag de trein nemen en resten er dus slechts 2u meer. We regelden een soort 'vals' vliegticket van Beijing-Cho Chi Ming (want hoe kan je nu weten welke dag we er vertrekken) en dan reserveerde ik voor 3 nachten terwijl Harmony de treintickets haalde. Om 11u30 arriveerden we terug op de ambassade. Blijkbaar vroegen ze dan nog een kopie van treinticket, en gaven ze geen service om zelf kopie te nemen. Dan nog snel in nabijgelegen universiteit kopies genomen. Om 11u50 gaven we de nodige papieren af en kunnen we normaal donderdagochtend vertrekken.

Nadien gingen we naar de zwarte markt, 1 vd grootste van Azie. We dachten de hoofdingang gevonden te hebben, maar blijkbaar niet. Ze klommen er op een container om er dan terug van te springen en zo de 50T inkom (2.5 eurocent) te omzeilen. We besloten maar hetzelfde te doen om wat geld uit te sparen. Je vond er werkelijk alles, behalve een klein magnetisch schaakbord. Ze verkochten er ook veel mondmaskers. De laatste dagen zie je die hier meer en meer. Blijkbaar zou de Mexicaanse griep in de stad zijn. Bij de deuren winden ze de klinken in met verband en doen ze er ontsmettingsproduct op. Verder zijn de Mongolen ook heel patriottisch en moeten ze niet veel weten vd Russen en Chinezen. Je moet er niet te diep op ingaang of ze zijn snel prikkelbaar. Komt vooral naar boven als ze gedronken hebben. Dat mochten we op een avondje uit merken.

Deze morgen ook nog 2 Fransen ontmoet die met de fiets rondreizen. In de winter blijven ze in Nepal en vanaf de lente keren ze terug met de fiets zonder openbaar vervoer, via oa India, Pakistan, Iran en Turkije. Heel mooi plan, maar misschien wat moeilijk in de zomer. Straks kunnen we ons visum ophalen (hopelijk alles in orde) en morgen vertrekken we dan naar Beijing, waar het blijkbaar 25 graden is komend weekend. Zal deugd doen na afgelopen koude.

Vele groeten aan Belgenland.