We zijn reeds 7 dagen onderweg voor een tours van 10 dagen: 7 dagen Gobi en dan nog 3 ten westen van Ulaan-Bataar. De Gobi is best indrukwekkend leeg, buiten dat je hier en daar een kudde ziet en af en toe een yurt. We slapen telkens in zo'n yurt. Soms is er een kachel voorzien, die opgewarmd wordt met kamelenstront. De helft vd keren is er ook elektriek voorzien, mbv zonnepanelen. We reizen rond in een Russische minibus. Zalig bakje.

De eerste dag waren we nog maar 2u onderweg, of het was al een echte safari. De chauffeur, Nema, had 2 wolven gezien die de laatste 2 weken schapen doodden. Hij kon 1 wolf afzonderen en na 45min rijden door de vlakte was hij heel uitgeput en werd gedood. De pels is voor een arme familie.

Verder is het landschap afwisselend vlak en bergachtig (mooie gevormde door erosie of hele ruwe). Na elke dag enkele uren in de bus te zitten, doet het deugd om dan wat energie te verdoen en een berg te beklimmen. De ene lastiger dan de ander.

We hebben in de Gobi oa de zandduinen gezien (tot 300m en de grooste vd wereld), Ice Valley, Flaming Mountains (waar grote fossielen van dino's opgegraven zijn), ... De zandduinen waren heel mooi, maar ook immens lastig. Ice Valley zou normaal het hele jaar door ijs moeten zijn, maar sinds enkele jaren is er stromend water. Een gevolg vd opwarming.

De afgelopen dagen waren heel zonning en best warm als er geen wind was. Prachtige zonsondergangen en een klare sterrenhemel. Dit alles is vanacht drastisch veranderd door een sneeuwstorm. Hierdoor zitten we nu vast in een klein stadje en zal de tour met een dag verlengd worden.

Wat ik vorige keer nog vergeten te melden was over de Gobi. We wonnen een voetbalmatch tegen een andere groep toeristen, temidden de woestijn. Best leuke ervaring. Verder doodde een Amerikaan bij de duinen een schaap, ondanks hij vegetarisch is. Hij eet blijkbaar enkel vlees als hij het vlees zelf doodt. Doordat we in de 11 dagen nauwelijks vlees aten, smaakte het schaap wel.

De laatste 3 dagen verlieten we de Gobi om naar de waterval te rijden, met meer bergen en naaldbossen (wat vergelijkbaar met Baikal). De waterval zelf zou normaal 10 maanden in het jaar droog staan, maar door het smeltwater vd afgelopen dagen hadden we toch een kleine waterval, met ijspegels aan de rand. 's Avonds hielden we nog een kampvuur waar Harmony zijn gevangen vis braadde. De ochtend nadien zijn we 2u gaan paardrijden. Het ging veel vlotter dan in Zuid-Afrika. Best grappig ook om op zo'n kleine paarden te zitten. Tijdens de rit hadden we prachtige zichten op bevroren rivieren, bergen en lavastenen.

De voorlaatste dag reden we naar Kharkhorin, de voormalige hoofdstad. Onderweg begon het terug hevig te sneeuwen en 2km voor de stad viel de motor enkele keren stil. Daar stonden we temidden te bergen in de sneeuw. Gelukkig kende Nema veel van motoren. Uiteindelijk reden we de dag erop over ijswegen terug naar Ulaanbataar. Daar werden we even opgeschrikt toen een arend ons als prooi aanzag. Met de vleugels wijdt gespreid en de klauwen vooruit landde hij op het dak, om na enkele seconden te beseffen dat het precies niet zal smaken.