Wat ik heb ervaren tijdens de tijd dat ik nu onderweg ben is dat de plek, hoe mooi en goed vertoeven ook, niet is wat je het meest bij blijft maar de mensen die je er ontmoet. Dat is tot nu toe overal zo gebleken en de contacten waar ik het meest waarde aan hecht zijn de plekken waar ik zeker weer naar terug wil. Soms gebeurd dat wat sneller dan gepland. Zo realiseerde ik me na het verlaten van koh chang dat ik het daar zo naar mijn zin had, dat ik er van baalde dat ik op een ander prachtig eiland zat.

Mijn afreis naar het zuiden had alles te doen met het komende vertrek vanuit Thailand en dat viel me vergelijkbaar met het verlaten van Vietnam. De gewenning aan het land in combinatie met de fijne tijd die ik daar had zorgde ervoor dat ik niet kon genieten van de laatste dagen en erg onrustig werd bij het idee weer door te ' moeten'. Ik heb mezelf toegesproken dat het op een nieuwe plek weer net zo kan zijn,maar het heeft niet geholpen: vanavond vlieg ik terug naar Thailand.

Afgelopen dagen heb ik niet alleen maar rustig in de zee gedobberd. Ik heb heel wat plekken aangedaan voordat ik mijn huidige bestemming bereikte. Zo ben ik op 1 december vanuit Bangkok naar Phuket gevlogen waar ik een nacht in een hotel heb doorgebracht. Omdat ik hier zo snel mogelijk weg wilde heb ik me de volgende dag naar koh phi phi laten brengen. Prachtig eiland maar ik kon me hier totaal niet mee verblijden. Tot de nok toe vol met touristen wat een sfeer met zich mee bracht waar ik allerminst naar op zoek was. Na een nacht in het meest vreselijke hostel ooit ben ik s' ochtends per boot naar koh Lanta afgevaren waar ik een aantal dagen heb genoten van het eiland en voornamelijk de zee. Vanuit daar heb ik een lange reis gemaakt per taxi,boot,bus en vliegtuig om uiteindelijk in Kuala Lumpur aan te komen.

Bij aankomst in KL was ik nog niet direct zo enthousiast. Een enorm contrast: s' ochtends zat ik nog op een afgelegen strand, s'avonds midden in de enorme broeierige stad. Toen ik de volgende dag de torens ging bekijken kwam ik met iemand in gesprek wat uitliep op een hele dag kletsen.
Dat dingen zo spontaan en als vanzelf ontstaan en verlopen kunnen mijn dag helemaal maken. Vrienden worden en op pad gaan met locals is dan ook absoluut mijn favouriete onderdeel van het hele onderweg zijn. Het is ontzettend leuk om met iemand die de omgeving kent rond te lopen, maar ook erg interessant om meer over hun levens te ontdekken. Levens die stuk voor stuk zo ver van mijn bed staan dat het leuk is om even een kijkje te mogen nemen. Zo heb ik bijvoorbeeld op het laatste eiland een sea gypsy ontmoet die mij mee uit varen heeft genomen. En hier, in KL, een afrikaan die hier is voor business en zegt dat zijn vader de koning van hun stad is. En de hotelmanager,die mij uitnodigde in zijn penthouse om te zwemmen op de weetikhoeveelste verdieping. Maar ook barmedewerkers die dromen van een dag in Europa of oud willen worden in de jungle.

Inmiddels heb ik het helemaal leuk hier. Ik heb in mijn eentje de stad verkend, met anderen, ben gister naar een club geweest met mensen die ik van het vliegveld kende,ga zo nog wat drinken met de afrikaan en bus dan eind van de middag weer richting vliegveld. En het leukste van alles is; ik werd vandaag wakker met een bos bloemen en fruit bij de receptie die mijn vrienden van het vliegtuig voor me af hadden gegeven. Ze hadden het contact zo leuk gevonden en ik ben meer dan welkom om hun op te zoeken (australie). En ik weet nu al dat ik dat aanbod zeker aanneem!

Ik heb besloten me zo veel als mogelijk vrij te voelen en te zien wat er op mijn pad komt. Op dit moment heb ik mijn tickets redelijk onder controle, maar de planning is nog mee te spelen. Mijn ticket naar Bali is over een paar dagen vanaf KL, waar ik vanavond uit vertrek. Als ik het opnieuw naar mijn zin heb in Thailand wijzig ik de datum van mijn ticket. Als het tegenvalt reis ik terug naar KL en reis verder zoals gepland. Ook het ticket van Bali naar huis staat vast, maar de datum kan ik wijzigen. Behalve dat ik hier financieel nog een oplossing voor moet vinden, hoef ik me nu geen zorgen meer te maken over alles wat ik thuis had vastgelegd en niet vanaf kon wijken. Ik zeg, gaan met die banaan.