Daar zijn we eindelijk weer! Laos staat niet bekend om zijn uitstekende wifi verbindingen, dus hebben we een hele tijd geen wifi gehad. Niet erg, we zijn tenslotte op reis. Vorige keer waren we nog in Vang Vieng, het tube'oord van Laos. Dit was de laatste keer dat we voor langere tijd van de bus zijn afgehopt. Na het bergbeklimmen daar, zijn we nog naar de Blue Lagoon geweest. Scheen helemaal geweldig te zijn, maar na alle verhalen viel het toch een beetje tegen. Gewoon een beekje, waarvan de kleur toevallig heel erg blauw was. Wel leuk was de schommel aan de boom! Marcel is de volgende dag met onze Ierse vriend door de omgeving wezen motorcrossen. Hij vond het helemaal geweldig, dus het zal ons niks verbazen als er straks voor een motorrijbewijs gegaan wordt. De wegen in Nederland zijn alleen wel een stuk minder spannend...

De dagen na Vang Vieng hebben we elke dag in de bus gezeten, wat soms wel erg zwaar was. De eerste stop was in Vientaine, de hoofdstad van Laos. Een grote mooie stad en redelijk modern. Net als in Parijs is er in Vientaine een Arc d' Triomph. De volgende dag hebben we daar het COPE center bezocht, welke zich inzet voor een beter leven voor gehandicapte mensen. Deze mensen zijn gehandicapt geraakt tijdens of na de Vietnam oorlog. Wij wisten niet dat Laos zo betrokken was bij deze oorlog. Tenminste, Amerika vond het nodig om grote delen van Laos te bombarderen, zodat de grens met Vietnam onbereikbaar bleef. Laos is 9 jaar lang gebombardeerd en er zijn zelfs tijden geweest dat er om de 8 minuten gebombardeerd werd. Heel bizar. Er vallen nog dagelijks slachtoffers door bommen die nog niet af zijn gegaan, maar ook doordat de mensen op zoek gaan naar de bommen om het metaal te kunnen verkopen. Het bezoek was erg indrukwekkend, zeker omdat we na deze verhalen nog verder moesten reizen.

Na Vientaine was het weer tijd voor wat 'back to basics', namelijk kamperen! Dit hadden we nog niet eerder gedaan tijdens deze reis, dus het was een welkome afwisseling. De plek lag midden in een nationaal park, naast een waterval. Alleen een toilet en geen douche. Er was ook geen electriciteit, dus 's avonds hebben we met zijn allen bij kaarslicht spelletjes gespeeld en liedjes gezongen (ja, precies zoals het hoort). Na het kamperen zijn we naar het dorpje Kong Lor gegaan. Dit dorp bestond enkel uit een straat, maar het staat bekend om zijn grot. Het is een enorme grote grot van 7 km lang. We zijn hier met een bootje en een gids doorheen gegaan. Erg indrukwekkend en vooral erg donker. Dat de grot twee ingangen heeft, is ooit ontdekt door de bewoners van een dorp aan de andere kant van de berg. Als ze naar de andere kant wilde, waren ze dagenlang onderweg. Op een dag waren ze een paar eenden kwijt en toen ze in het andere dorp aankwamen, zagen ze daar hun eenden. Toen ging er een lichtje branden en sindsdien kunnen ze via de grot naar de andere kant en is het een toeristische attractie geworden. Het hostel waar we verbleven lag prachtig tussen de rijstvelden en de bergen.

Na een nachtje in een goed hostel, was het tijd voor de tweede homestay. Dit keer lag het dorp in een apenbos en ja, er waren ook echt apen. In het dorp zelf zag je ze niet, maar in de tempel en het bos eromheen stikte het er van. Ze wilde dolgraag bananen eten en kwamen die dan ook halen. Erg leuk om te zien, maar ook een beetje eng zo'n apen invasie. Dat herinnert meteen aan de stop die we voor het bereiken van het dorp hadden; een schildpaddenmeer. In dit meer leefdden zo'n 200 schildpadden. Schildpadden met een zachte rug ofzo.. De bewoners van het dorp behandelen deze dieren als echte heiligen, je mag niks kwaads over ze zeggen (anders wordt je ziek) en 's nachts wordt er gepatrouileerd om te kijken of de schildpadden nog oke zijn. Wanneer er eentje dood gaat, krijgt hij zelfs zijn eigen begrafenis. We hebben niet veel bewoners tijdens de homestay gezien en waren voornamelijk met onze eigen groep, waarmee we gebarbequed hebben en daarna blinde kareoke gedaan hebben. Ofwel met een blindoek om en oordopjes in met de muziek mee blerren en de anderen moeten raden welk nummer je zingt. Hilarisch!! Een tip om het zaterdagavond zelf eens te doen. Slapen deden we met zijn allen in dezelfde kamer op de grond, erg knus.

De volgende dag weer tijd voor een dorp, dat aan een waterval lag. Niet echt een speciale plek. Het enige noemenswaardige wat daar gebeurt is, is dat Nadine haar Havianas slippers voor de deur zijn weggejat en dat er een oud vies paar voor in de plaats lag. Trek je uit respect je schoenen uit voordat je naar binnen gaat(iedereen doet dat en iedereen laat zijn slippers buiten staan) en worden ze gejat...

Na het dorpje trokken we richting Pakse, een wat grotere stad. Onderweg stopte we bij een koffieplantage. Deze koffieplantage was van een Nederlander en het was erg leuk om hem lekker Nederlands- Engels te horen praten. Hij gaf ons een koffie tour, maar wij waren meer bezig zijn zoontje van drie te vermaken die vloeiend Nederlands sprak. Naast Nederlands spreekt het kind Engels, Lao, een dialect van Lao en Thais. 5 talen spreken op je derde, dat is een prestatie!

Aangekomen in Pakse hebben we daar niet veel van gezien. Nadine voelde zich al een paar dagen niet lekker en in Pakse was ze echt ziek. We hebben moeten besluiten om de volgende dag niet verder met Stray te gaan maar een dagje uit te zieken. We zijn dus een dag later vertrokken naar Don Det. Jammer dat het niet met Stray kon, maar het was toch onze laatste dag met hen. We zijn de groep in Don Det weer tegen gekomen en we zullen ze in Cambodja weer tegen komen. We zijn nu dus in Don Det, een van de 4000 eilanden hier. Erg mooi, maar ook erg heet. Nadine voelt zich al stukken beter dus we gaan zo kijken wat de omgeving ons te bieden heeft. Het schijnt dat je hier dolfijnen kunt vinden dus...

Morgen zit Laos erop en gaan we naar Phnom Phenh, de hoofdstad van Cambodja. Daarna naar Siem Reap en van Siem Reap vliegen we naar Kuala Lumpur in Maleisie. Tot snel!