Hoi thuisblijvers,

Het vage backpackersdorpje Pai beviel ons prima, daarom zijn we er vier nachten gebleven voordat wij weer terug werden gebracht naar Chiang Mai.
We hebben onze dagen in Pai gevuld met het rondscheuren op een scootertje over de versleten wegen. Op het topje van een berg zou volgens het kaartje een uitzichtpunt moeten zitten. Helaas moesten we het laatste stukje klimmen omdat ons scootertje van 110 CC ons niet verder naar boven kon brengen. Toen we eenmaal boven waren, bleek dat we zelfs entree moesten betalen... tegenvallertje. Maar, indien we naar binnen wilden en de entree zouden betalen, bood het oude mannetje ons free tea en banana's aan. Het was het zeker waard. Naast het uitzichtpunt zijn we door een Chinese Village gereden. Het was alsof we door de poorten van de Efteling kwamen. De aparte huisjes en vele kleine winkeltjes met prullaria maakte het dorpje zeker de moeite waard voor een stop.
De volgende ochtend besloten we vroeg uit de veren te gaan om de zonsopgang te kunnen zien. Drie seconden nadat wij onze scooter hadden geparkeerd en een heuvel waren opgeklommen liet de zon ons genieten van een geweldig uitzicht. Het bleek dat wij niet de enige waren die dit plekje hadden uitgekozen, want al snel werden we enthousiast begroet door een blonde puppy. Hij had al besloten dat hij wel met ons mee kon gaan, want waar wij gingen, ging hij. Helaas moesten we dit lieve beestje achterlaten en verdergaan.

Terugekomen in Chiang Mai, verbleven we nog een paar nachten in een guesthouse en hebben we zelf de benen gebruikt door lekker te gaan fietsen.
Op aanraden van onze jungle-tourguide hebben we een bezoek gebracht aan een Thaise bioscoop. Onze keus was gevallen op de nieuwe James Bond film. Na een half uur reclame en een soort van Thais volkslied voor koning waarbij iedereen ging staan, hebben we heerlijk onderuit gezeten in de rode klapstoelen.

Om in Laos te komen, hadden we een slow boat geboekt. Eerst moesten we 6 uren rijden met een busje naar de grens. Onderweg bleek dat het overgrote deel van het busje gevuld was met Nederlanders. Een gezellige groep, waarmee tot nu toe zijn opgetrokken. De slow boat was een hele ervaring van wel twee gevulde dagen. Om te overnachten werden we gedropt in het plaatsje Pack Beng. Hier was eigenlijk niks te doen en iedereen was moe van het niks doen op de boot, dus lagen we voor tien uur in ons nest. De volgende ochtend werden we vriendelijk verzocht om een overvolle boot in stappen. Hier konden wij gedurende de negen uur durende tocht wel even in de smerige keuken op een krukje zitten. Yeah right! Omdat we collectief met anderen weigerden dit aanbod te accepteren, werd er na veel overleg in een taal die wij niet begrepen, een extra boot geregeld. En daar zijn we dan, in Luang Prabang.

Groetjes.