Sawatdi khra!
Na een aantal subtiele hints van mijn omgeving dat het weer tijd werd voor een blog moet ik er nu dan maar weer aan geloven:) In mijn laatste update zaten we nog in Kuala Lumpur. Hier hebben we onze laatste dag doorgebracht met een heel leuk meisje uit Engeland (Lara). Eerst zijn we naar de Batu caves geweest, mooi maar wat een stank hing er! 's Avonds weer naar de bioscoop geweest (Les Miserables) foto's gemaakt voor de bekende Petronas twin towers en nog even naar de night market geweest.
De volgende dag was het tijd om Kuala Lumpur en Maleisie achter ons te laten en naar Thailand (Surat Thani) te vliegen. Eenmaal op het (internationale) vliegveld aangekomen keken we op de schermen om te kijken waar we in moesten checken, maar nergens stond onze vlucht tussen... Toch maar even op de tickets gekeken. Bleek dat we op een ander vliegveld moesten zijn (op een half uur rijden van degene waar we nu waren). Klein gelukje: we waren ruim op tijd dus zouden het dan net kunnen halen. Bus gepakt naar het andere vliegveld en gelukkig gewoon op tijd onze vlucht gehaald.
Eenmaal op Surat Thani was daar het volgende stress momentje namelijk: we landden om 11:00 en wilden om 1 uur de ferry halen naar Koh Phangan, aangezien de fullmoonparty daar die avond was en we rustig aan wilden tutten etc :). Makkie zou je denken, helaas was de pier van de ferry nog 1.5 uur rijden en moesten we ook nog door de immigratie heen (wat laaaang duurde). Om 11:30 stonden we in de aankomsthal. Een bus pakken zat er niet in, dit zou te lang duren en zouden we de ferry sowieso missen. Dus besloten we een taxi te pakken. Dit zou ons 1500 baht kostten (zo'n 40 euro). Veel geld dus. Maar nog een gelukje: Sharon had 2000 baht gevonden in het vliegtuig. Dus zonder twijfel de taxi in gestapt (bad backpackers). Taxi chauffeur goed duidelijk gemaakt dat we haast hadden, en deze man was wel de held van de dag. Hij reed met een snelheid waar een formule 1 coureur u tegen zegt. Heelhuids bij de pier aangekomen. Ferry gehaald maar nu geen gelukje... Bij het pinnen hier krijg je namelijk eerst je geld en dan pas je bankpasje. Ik had voor de ferry tickets gepind en in alle haast vergeten m'n bankpasje uit ATM te halen. Aardig s*** dus...
Op Koh Phangan met de taxi (die op de eilandjes meer weghebben van veewagens) naar ons resort (Golden Hill resort) gegaan. En wij dachten dat onze vorige taxi chauffeur veel weg had van een wegpiraat! Bij ons resort aangekomen was ik m'n pasje al snel vergeten want wat een paradijsje was het! We hadden een super kamer met heerlijk kingsize bed en het restaurantje + zwembad hadden prachtig uitzicht over de zee en een paar kleine eilandjes. Niet verkeerd dus!
Die nacht was het dan zover: Het feest der feesten in Azie: de fullmoonparty. In KL al een uber foute outfit gescoord, nu nog een likje bodypaint op en dan waren we er helemaal klaar voor. In de taxi van het resort naar de fullmoon party een heel leuk meisje/vrouw (leala, schatte d'r 25 ze bleek 32 te zijn) uit de USA ontmoet. Ze was alleen dus wij hebben haar voor de rest van ons en haar verblijf op koh phangan geadopteerd:) Terug naar de fullmoonparty. Ik heb al een aantal keer de vraag gekregen of het echt zo vet/gestoord is als vaak beweerd wordt. Ja is mijn antwoord. Sharon en ik waren een beetje voorzichtig met onze verwachtingen omdat we niet teleurgesteld wilde worden maar wat was het vet! Stel je voor: een prachtig strand met 20.000 mensen, all happy de peppy, allemaal felle kleurtjes om je heen en last but not least goede muziek. Wij hebben dus ook een topnacht gehad!
De volgende dag niet veel gedaan behalve aan het zwembad gelegen. Want niet alleen wat ze over de fullmoon zeggen is waar, ook van de bucket verhalen is niks gelogen. Ze zijn killing!
Op Koh Phangan hebben we ook nog een twee uur durende muay thai (boxen) les gevolgd met Leala. Pfoe was pittig na 3 maanden niet echt gesport te hebben! Wel een echte aanrader trouwens.
Na Koh phangang was onze volgende stop Koh Tao, dit is een klein eilandje dat ernaast ligt. Hier zaten we in het uitgaanscentrum van het eiland: Sairee beach. Helaas verbleven we niet weer in zo'n mooi resort maar de locatie maakte veel goed. We zijn een dagje naar Yuang han island gegaan. Dit zijn twee kleine eilandjes die met een dunne strook strand zijn verbonden, erg mooi! Persoonlijk vond ik Koh Tao een leuker eilandje dan Phangan, iets gezelliger. Bij ons dorpje had je op het strand allemaal leuke barretjes, restaurantjes en lounge bars, dit op koh phangan niet echt gezien.
We hadden bijgeboekt voor 1 extra nachtje, helaas had het mannetje van ons hotel ons verkeerd begrepen en zat hij juist net voor die nacht vol. Hij belde even rond en had iets anders voor ons gevonden. Wel 200 baht duurder maar het zat nogsteeds dichtbij het dorpje volgens de man. Onze nieuwe accomodatie (schattig bungalowtje van buiten maar bed zo hard dat je evengoed op de grond kon slapen) zat inderdaad aardig dichtbij het dorpje maarrr om er te komen moest je wel eerst een dun 'bospaadje' af van 500 meter met niks om je heen behalve palmbomen. Overdag no problemo maar we hadden net het plan om die nacht op stap te gaan. Maar daredavils als we zijn gingen we gewoon op stap (deden een 'pubcrawl'). Was erg leuk om dit te doen, we gingen met een grote groep langs een paar barrejes, naar een loungebar op het strand met livemuziek (bekende lotus bar) en naar een ladyboy cabaret show, we keken onze ogen uit!
Uiteindelijk na een geslaagde nacht en een barre tocht door het palmbomen paadje veilig en wel bij ons bungalowtje aangekomen. De dag erna Koh Tao alweer verlaten, op naar Bangkok. Bij de ferry naar Chumpong een Nederlandse jongen leren kennen, een beetje hippie maar prima gast. Hij bleek een goede kok te zijn (voor de kenners, hij heeft in oudsluis gewerkt). Ook hij ging naar Bangkok met de bus dus we zouden nog wel even met elkaar reizen. De bus vertrok vanuit Chumpong om 19:30 en verwachtte aankomsttijd in bangkok was 05:00. Na afgelopen nacht konden we wel wat slaap gebruiken maar dit zat er in de bus helaas niet in. Lag niet aan de bus deze was dikke prima, maar aan een Amerikaanse gast die achter ons zat. Hij was straalbezopen, bleef maar doordrinken en doorlullen. Uiteindelijk was ie om 3 uur in het gangpad in slaap gevallen. Nog 2 uurtjes slapen dus dachten we. Maar nee niets is wat het lijkt als het gaat om reistijden in Azie. Want soms vertrekken bussen/boten pas een uur later, maar in dit geval kwamen we al anderhalf uur eerder aan dan verwacht.
Daar stonden we dus, om half 4 midden in (stinkstad!!) Bangkok. Gelukkig hadden we al wel een hostel geboekt, dus besloten we eerst deze maar op te zoeken. Toen we aankwamen werden we heel goed geholpen maar helaas konden we nog niet inchecken omdat alle kamers bezet waren en de uitcheck tijd was 12 uur. Het kon dus 8 uur zijn dat we een kamer kregen maar ook 12 uur. We besloten maar nog even wat te gaan drinken met Danny bij de khao san road (the place to be voor stappen in Bangkok), deze zat gelukkig bij ons om de hoek. Na een uur waren we zo moe dat we besloten terug te gaan naar het hostel. Onder ons hostel zat een Indiaans restaurant en hier mochten we wel even slapen. Zonder te twijfelen zeiden we ja en dus heerlijk een paar uur in het restaurant op krukjes geslapen haha!
De volgende dag met Danny naar de weekend markt geweest. Toen we terug kwamen bij ons hostel zat daar ineens Arnout, m'n overbuurjongen, in het indiaanse restaurant te ontbijten. Hoe toevallig?! ' s Avonds hadden we met Chris (1 van de engelse jongens van Fraser Island Australie) afgesproken om wat te gaan drinken. Was zoals altijd super gezellig en weer veel lol gehad. Wel heftig: in de khao san road lopen de hele nacht overal kleine kindjes rond rozen te verkopen...
The day after the night before (de kater komt later) voelde Sharon zich niet zo lekker dus ben ik alleen naar het Royal palace en een paar tempels gegaan. De volgende dag de trein naar Ayutthaya genomen. Toen we op het station zaten te wachten ging ineens iedereen staan, keken naar een grote poster van de Thaise koning (die hier overigens overal door het land hangen) en werd het thaise volkslied afgespeeld. We weten nog steeds niet waarom dit was, we denken voor de Koning, die man is echt een heilige hier!
In Ayutthaya waren we maar 1 dagje om de oude tempels en ruïnes te bekijken. Bij ons hotel werkte een super aardig thais meisje die de hele tijd al met ons praatte in gebrekkig engels. Toen we 's avonds naar de night market liepen kwam ze ineens met een scootertje naast ons rijden, wilde ze ons een lift geven. Super lief! Maar mijn eerste gedachte was: met z'n 3en op een scooter, kan toch helemaal niet? Maar dit is Thailand en met z'n 3en op een scootertje is nog weinig! Dus hup daar gingen we, super grappig!
Diezelfde avond de nachttrein genomen naar Chiang Mai. We hadden een dag vantevoren geboekt maar zelfst toen waren alle slaapplaatsen al bezet. Dus moesten we het doen met gewone stoelen en geen airconditioning. We dachten dat het een zware reis ging worden (16 uur) maar prima geslapen! Totdat we ineens om 6 uur wakker werden van een schreeuwende man in de trein. Hij riep iets over joden en dat 'ie de trein op zou blazen. Ik ben wel eens beter wakker geworden!
Uiteindelijk veilig in Chiang Mai aangekomen. We zitten hier in een guesthouse waar Rob geus niet vrolijk van zou worden qua hygiene maar het is maar 250 baht per nacht dus ons hoor je niet klagen. En het mannetje achter de receptie hier is zo lief! Hij heet Toi, mist de helft van z'n tanden, is gehandicapt en het meest aandoenlijke mannetje die we ooit ontmoet hebben! Hij heeft hier ook een super schattig hondje die hij een paar maanden geleden gered heeft bij een busstation.
Hier in Chiang Mai wilden we graag een jungle trekking doen maar omdat het nu (dit weekend) Chinees nieuwjaar is zaten alle goede tours helaas al vol. Vandaag al even door het centrum gefietst, super leuk dat chinese nieuwjaar! Heeft wel wat weg van een koninginnendag met allemaal kraampjes en optredens enzo. Nu besloten om morgen een (goede!) olifanten tour te doen, erg veel zin in! En maandag is (tot zover) onze reis door Thailand alweer afgerond! Komen hier aan het einde nog terug (Koh chang, koh phi phi etc. zijn dan aan de beurt) maar voor nu: op naar Laos!
kussies!