Hi mates!

Afgelopen 2 weken hebben we door Cambodja gereisd. We begonnen in Siem Reap, een erg gezellig stadje dat voornamelijk bekend staat om 1 van de 7 wereldwonderen: de ankor wat tempels. Hier zijn we 2 dagen heen geweest met een tuktuk, de eerste dag was een vroegertje: om 6 uur de sunrise kijken boven de tempels. Het was het vroege opstaan echter dubbel en dwars waard, wauw wat een magisch mooi beeld was het! Deze eerste dag hebben we vooral tempels bekeken in de zogeheten kleine kring, de tweede dag zijn we naar de tempels geweest die wat verder van de stad afliggen.

1 ding viel ons direct al op aan Cambodja: de armoede. Waar we in de andere Aziatische landen alleen maar lieve schattige spelende kindjes zagen, zagen we in Cambodja veel bedelende straatkindjes. En niet alleen dit is een groot probleem in het land, ook het hebben van Aids is hier nog steeds een groot taboe en probleem. Heftig!

We hadden echter van een meisje in Australië gehoord over een schooltje (chhan school) vlakbij Siem Reap, waar Engels les wordt gegeven aan straatkindjes en weesjes. Zij had hier vrijwilligerswerk gedaan (Engels les geven). Toen ik over dit prachtige initiatief hoorde wist ik direct dat ik dit ook wilde doen. Zodoende was het balletje gaan rollen en heb ik meteen de Monnik (song samart) die het schooltje heeft opgezet gecontacteerd op jawel: Facebook. Hoe hippe monnik is dat??:)

Dus zo gezegt zo gedaan zaten we
afgelopen dinsdag in een tuktuk opweg naar het schooltje. Na 15 minuten rijden kwamen we op een landweggetje terecht op het platteland. Omringd door rijstvelden en de meest primitieve huisjes, de weg er naartoe was dus al een ervaring opzich!

Eenmaal bij het schooltje aangekomen werden we met open armen ontvangen door monnik Song en een andere vrijwilliger die er nu al 2 maanden was: Philip. Er waren ook nog 5 andere vrijwilligers (waaronder Jorien, ook uit Groningen!), dit was erg bijzonder aangezien er eigenlijk altijd te weinig vrijwilligers zijn. De glimlach van Song was dan ook niet van z'n gezicht te krijgen!

Om half 4 was het dan zover: we mochten les gaan geven! De eerste klas waren kindjes van rond de 4 jaar oud. We waren dus vooral bezig met ze bij de les houden (leerden het alfabet) en liedjes zingen. Wel erg confronterend hoe erg je de armoede bij sommige kindjes zag... Sommige kwamen in pyjamaatjes naar school of jongetjes droegen meisjeskleren en het was bijzonder als ze schoentjes droegen...

Na deze klas kwam een klas met kindjes van ongeveer 7 jaar, en wat konden ze al goed Engels! Zo mooi om te zien hoe leergierig ze waren en hoe blij ze zijn dat jij daar voor hun bent! De meeste komen namelijk nog naar de lessen na hun gewone schooldag. Ik zeg de meeste aangezien veel kinderen ook niet naar een 'normale' school gaan omdat ze moeten werken van hun ouders...

Na deze eerste twee klasjes was er een lange pauze, veel van de kindjes blijven rond het schooltje hangen dus genoeg tijd om heerlijk met ze te knuffelen en te spelen, maar ook tijd om met Song te praten. En wat een respect heb ik voor hem! Hij is 25, heeft het eigenlijk al super druk met het schooltje runnen maar studeert ook nog gewoon (Engels) en heeft het ook druk met z'n monnikkenbestaan. En aangezien hij als monnik maar 2 keer per dag mag eten ('s ochtends en s middags) en aardig wat energie nodig heeft voor dit drukke leven is hij verslaafd aan jawel: redbull!

Maargoed terug naar de lessen. De laatste lessen zijn van kwart voor 6 tot 8 uur. Rond deze tijd is het donker, nu is er een kleine elektriciteit generator voor het schooltje, maar deze begeeft het af en toe. Wat betekent: lesgeven in het donker. Veel kids nemen dan ook een zaklampje mee naar de les s avonds voor als het licht weer uitvalt.

Mijn laatste klas was m'n favoriete klas. Dit waren vooral meiden van +- 15 jaar. Je kon echt al gesprekken met ze voeren:)

Na deze laatste les gingen we met alle vrijwilligers eten, erg gezellig! Het was mogelijk om er te slapen maar omdat wij er toch maar zo kort waren besloten we om gewoon heen en weer te gaan. Die avond nog even op stap geweest met Jorien en een ander Nederlands meisje. Leuk nachtleven in Siem Reap:)

De tweede dag voelde Sharon zich na de eerste les al niet zo lekker, dus is ze naar het hotel gegaan. Dus stond ik alleen voor de klas. Stiekem nog wel iets leuker!

De derde (en helaas alweer de laatste) dag besloot Sharon dat lesgeven niet haar roeping is dus maar andere klusjes in school te doen, dus had ik alle klasjes voor mezelf!:) Ik vertelde de kids dat het m'n laatste dag was en ze hadden maar al te goed door wat er aan de hand was, zelfs de jongste! Hele ontroerende tekeningen, briefjes en armbandjes gekregen.

Al met al dus een ervaring om nooit te vergeten en het liefst nog een keer te ervaren!

Vanaf Siem Reap met de nachtbus (die, hoe kan het ook anders in Azië:) maar 2 uur te laat was, naar Phnom Penh vertrokken. Hier zijn we natuurlijk naar de bekende S-21 gevangenis en de killingfields geweest. Erg indrukwekkend en eng om te zien wat voor gruwelijke dingen mensen elkaar aan kunnen doen en hoe 1 man hier achter kan zitten.. Vooral de killing fields waren erg heftigaangezien overal nog beenderen en kledingresten van mensen liggen.

Zit terwijl ik dit typ in het vliegtuig van Phnom Penh naar Bangkok, waarvandaan we hopelijk de nachtbus richting Koh Phangan nog kunnen boeken. Nee je leest het niet verkeerd, ja we zijn hier inderdaad al geweest:) we gaan gewoon nog een keer naar de fullmoonparty, deze keer echter met Roel, Thijs en Bram. Super veel zin in!