Hallo allemaal,

Als je besluit om een jaar weg te gaan, breekt op een gegeven moment ook de tijd aan dat je mensen voor een lange tijd niet meer gaat zien, of dat je dingen doet die je langere tijd niet meer zult gaan doen. Voor ons is dat moment nu aangebroken, het is vreemd om iemand te zeggen dan zien we elkaar ergens volgend jaar weer, of om te genieten van iets overheerlijks dat voorlopig niet meer zal zijn. Nu staan we daar soms bij stil , maar anderzijds kan ik niet wachten tot we in Bangkok kunnen landen en de reis echt begint. Mark gaat nu bijna beginnen aan zijn laatste vier weken werk en ik doe nog de nodige klusjes in huis die een tijdje zijn blijven liggen. Verder zorgen we nu dat we medisch goed in orde zijn en blijven natuurlijk, inentingen zijn allemaal gereed ( zoals ons door een belangrijk familielid op het hart werd gedrukt op een bijzondere manier ), pillen kopen doen we in Bangkok om de kosten te drukken.

Een weekendje met mijn moeder en zussen was heerlijk. Nog eens even lekker de tijd hebben voor elkaar, kletsen over vanalles en lachen om de meest maffe dingen. Ik heb ervan genoten en de rest ook, die ervaring gaat in de rugzak mee en ik zal er waarschijnlijk onderweg wel eens aan terugdenken. Gelukkig is ook het vooruitzicht dat we ons meiden weekend na onze reis gewoon weer doorzetten zoals we dat al jaren hebben gedaan. Misschien wordt het dan wel een weekendje Bangkok ?? Nou ja, als het aan mij ligt denk ik. Nederland is natuurlijk helemaal prima voor dit soort tripjes, maar een middenweg ergens in een leuke andere europese stad lijkt mij niet verkeerd. We hebben een jaar de tijd om daar eens over te denken en dan zien we wel weer als we terug zijn. Gelukkig zijn we dat voorlopig niet, sterker nog , laten we eerst maar eens vertrekken.

Nu de Olympische Spelen achter de rug zijn en tussendoor veel documentaires over China zijn vertoond, is ons enthousiasme om er heen te gaan alleen maar gegroeid. Misschien moeten we Bettine Vriesekoop eens bellen om gezellig samen mee dit land te bezoeken. Mega groot natuurlijk dus wat vervelend dat we weer allerlei keuzes moeten maken, een echt luxeprobleem ! Onze start in Nepal is ook nog open, nu ik nieuwe wandelschoenen heb gekocht , is een lange trekking rond de Annapurna eigenlijk erg logisch. Gezien de lange looptijd, zo'n 16 dagen houden we ons plan nog een beetje open. Als we er eenmaal zijn zullen we wel zien wat we doen, plannen zijn er vooral om gewijzigd te worden en daarmee zullen we maar meteen beginnen.

Ons huis is inmiddels via internet te huur gezet door een makelaarskantoor. Wij hopen snel een passende huurder te kunnen vinden, en hebben veel vertrouwen in de makelaar, dus dat gaat goed komen.

Nu we hier zo'n spetterende zonnige zomer hebben gehad ( ahum), moeten we de zon maar eens echt gaan opzoeken. Wie weet brengt komend weekend nog wat leuks als het het weer betreft, dus daarvan gaan we dan nog eens even lekker genieten. Ik kijk uit naar het moment dat Mark klaar is met werken, dan kunnen we lekker samen onze voorbereidingen afmaken.

Nog een verrassend nieuwtje van onze kant, onderwerp, ons "kind" Luca. Een jaar een fantastisch lieve kat onderbrengen bij een goed logeeradres bleek nog niet zo eenvoudig. Logisch enerzijds want zo lang voor een beest van een ander zorgen is ook niet niks. ( "maar ze is echt lief hoor", helpt dan ook niet meer ) Onze oplossing voor onze Luca hadden we met pijn in het hart gevonden, twee lieve mensen wilden graag voor haar zorgen maar daarna ook graag bij hun houden, oftewel definitief afscheid van ons meissie. Omdat we geen andere oplossing zagen hebben we ons erbij neergelegd en afgesproken dat ze erheen zou gaan, totdat........................ja daar heb je ze weer Pam en Ries. "Wat doen jullie met de kat", was hun vraag toen ze bij ons op bezoek waren en onze Luca zagen rondlopen. Ons antwoord was voldoende en zonder enige aarzeling riepen ze beide, "maar ze mag wel bij ons komen, en dan kun je ze na terugkomst gewoon weer ophalen ". Jullie snappen dat dit uit deze onverwachte hoek een klein vreugdedansje opleverde. Want zeg nou zelf, je huisdier zet je toch liever niet aan de kant. Wij dus ook niet. Eerst een weekje logeren bij Pam en Ries en hun kat, Tommy. Het was even wennen maar dat zijn we wel van Luca gewend, maar de knoop is gehakt ( was vrij eenvoudig ), en nu gaat ze logeren bij Pam en Ries en Tommy. Voor alles is een oplossing en nu dus ook voor onze kat dankzij twee lieve mensen.

Nou dit was het weer , adios, M&M