ROOKGORDIJN
Dagkm: 168 (waarvan het meeste rondjes rijden)
Totaal 660

Hoewel het 's nachts flink had doorgeregend, begon de dag gelukkig droog. Na een goed ontbijt gingen we op pad naar het midden van Zwitserland. Althans, dat was het plan...

Het eerste obstakel dat genomen moest worden, was een rivier. Na wat wachten (de pont voer 1 keer in het half uur), konden we aan boord van een pontje à la die van schoonhoven rijden. Deze zette ons af aan de andere kant. Het rijden kon weer beginnen.

Alleen na een kilometer stopte Wiliam 's motor er compleet mee. Het bleek dat de hoofdzekering eruit lag. Geen van beiden had uiteraard reserve zekeringen bij zich, dus ik ging op zoek naar een benzinepomp. Die was gelukkig een paar kilometer verderop en daar heb ik het schap met zekeringen leeggeroofd. Nieuwe zekering erin en starten maar weer!

Het ging wel zeker weer 5 kilometer goed en toen vloog de zekering er weer uit. Na een grondige inspectie en het vastzetten van losse bedrading met tape, startte de motor weer met een nieuwe zekering erin. Enigszins met samengeknepen billen vervolgden we onze weg.

Om wat verloren tijd goed te maken, besloten we de snelweg te pakken. Ondanks het niet al te hoge tempo, schoten we lekker op.
Totdat we een Baustelle tegenkwamen. File dus. Het mooie van een motor is dat je lekker tussen de file door kunt piepen! Beetje jammer dat niet al die moffen je dat gunnen en terwijl Wiliam verder tussen de file door kon rijden, werd ik geblockt door één of andere Rudi. Gelukkig duurde het niet lang voordat de Baustelle, en dus de file, voorbij was en kon ik weer bijkomen.

Alleen toen begon het gelazer: niet alleen kapte Wiliam 's motor er weer mee, er kamen ook flinke rookpluimen onder z'n zadel vandaan! Foute bingo!
Gelukkig konden we al uitrollend een afslag halen.
Alleen bleek het een afslag naar een B weg te zijn en niet de echte afslag. Dat kwam voor Wiliam neer op 2 kilometer met de motor over de vluchtstrook lopen. Ik ging vast vooruit om te kijken of ik hulp kon vinden.
In het gehucht dat naast de afslag lag, waren een aantal autodealers, maar die hadden allemaal 1 antwoord: de ADAC ( de Duitse ANWB) bellen. Uiteindelijk ben ik teruggereden om Wiliam onderaan de afslag op te vangen.

Toen ik daar aankwam, was Wiliam er nog niet. Ongeduldig als ik altijd ben, vond ik het nodig om te kijken waar ie bleef. Dus de B weg weer op in tegenovergestelde richting en ik zag hem aan de andere kant lopen, bijna bij de afslag. Een kwestie van effe de eerstvolgende afslag nemen en ik ben er zo weer.
Nou niet dus! De B weg ging over in een snelweg en tegen de tijd dat ik eraf was, was ik 10 kilometer verder.
Uiteindelijk na een dik half uur door dorpjes heenrijden en tig keer weer omdraaien, belandde ik weer op de afslag waar Wiliam inmiddels van het zonnetje zat te genieten.
Na een kort overleg wat te doen, belde Wiliam z'n verzekering, die de ADAC zou laten komen. Die zouden binnen een half uur à 3 kwartier er zijn.

Het werd dik 2 uur. Toen kwam er een sleepwagen aanzetten. "scheisse! Es war kein altes Wagen aber ein Motorrad!". Hij dacht dus dat we met een oude auto panne hadden gehad. De motor kon hij niet zomaar op z'n laadklep kwijt. "Aber kein Panik, ich bin über 10 Minuten zurück!". Hij ging een klem halen waarmee de motor wel meegenomen kon worden. Zo gezegd, zo gedaan en een klein half uur later stond de motor vastgebonden en wel achterop de sleepwagen.
Nou bleek dat we mazzel hadden! Op zes kilometer afstand zat een Triumph dealer! Die hadden de spanningsdeler, die in rook was opgegaan, nog op voorraad ook. En binnen een half uur was de motor gerepareerd. Betalen was nog wel even een obstakel want het pinapparaat kon geen kaart van ons beide lezen, maar ik ben als een malle gaan pinnen 2 dorpen verderop en uiteindelijk konden we weer op pad. Alleen wel 320 euro lichter en nog maar 70 kilometer opgeschoten.
Het was inmiddels alleen al wel half 7 's avonds, dus we zijn maar naar het plaatselijke hotel gegaan, een paar honderd meter verwijderd van de motorzaak, in het "idylische" Mörstadt.
Nou, meuren gaan we zeker vanacht, want we moeten morgen weer vroeg op om de verloren kilometers weer een beetje in te lopen!