VREEMDGAAN IN DE WOLKEN
Dagkm: 242
Totaal: 2863

Er stond iets speciaals op het programma vandaag. Een paar dorpjes verderop zat een motorverhuur en we gingen deze dag op totaal andere motorfietsen dan we gewend zijn rijden.
Wiliam had een Triumph Tiger 1050 gehuurd, een allroad toerfiets. En ik een complete lolfiets, een Ducati Hypermotard 1100. Totaal andere fietsen dan de supersports die we zelf hebben.
In het begin was het wel even wennen: je zit hartstikke rechtop op zo'n ding, daarnaast is het karakter heel anders omdat er een ander soort motorblok onder hangt, een 2 cilinder 1100cc (m'n eigen motor heeft een 4 cilinder 600cc). Het stuur is veel breder, de vering is veel langer. Behalve dat ie ook 2 wielen heeft, is er voor de rest eigenlijk niets hetzelfde.
Maar toen ik eenmaal gewend was, heb ik een superdag gehad! Die motor trekt als een dolle, voor je het weet rij je alleen op je achterwiel. En voor in de bergen is ie ideaal: m'n eigen motor heeft in vergelijking met de Duc een draaicirkel van een vrachtwagen. Ik gooide en smeet em door elke bocht alsof het niets was. Wat een lol!
We hadden een rit op het programma staan die over 3 passen voerde: de Hahntennjoch pas op 1884 meter hoogte, de Hochtannbergpass op 1676 meter en tenslotte de Silvretta Hochalpenstrasse op 2036 meter.
We gingen rond 10 uur in Ischgl bij de verhuur weg en het was een beetje bewolkt. Tijdens de klim naar Hahntennjoch werd het weer slechter en bovenop de pas waren we al aardig nat, zij het dat dit kwam omdat we door de wolken reden. Dat kun je hebben als je zo hoog zit. Aan de andere kant van de pas regende het. De motor van Wiliam hield hier niet zo van, althans z'n banden niet. Met als gevolg dat hij op eieren de bochten door ging.
Het hield niet op met regenen en vlak voordat we bovenop de Hochtannbergpass waren, zochten we verkleumd en nat een restaurantje op voor wat eten en een warme bak koffie. Gelukkig werd het weer wat beter en toen we weer verder gingen, was het gestopt met regenen.
Omdat de motor van Wiliam niet echt meewerkte op het natte wegdek, wilde hij eigenlijk de Silvretta mishouden. Maar toen hield z'n TomTom er mee op (batterij leeg) en de routekaart van het hotel was onze enige navigatie en die stuurde ons wel over de Silvretta. Gelukkig werd de weg steeds droger, dus we gingen alsnog richting de pas. Ik liet aan het begin van de pas Wiliam achter me om de Duc eens ff flink te "misbruiken" bergop. Ik wilde namelijk wel eens weten of je met zo'n ding echt zo snel een berg op kunt knallen. Nou en dat klopt hoor! Ik ging als een malleier, alleen er hingen dikke wolken rond de berg, dus zodra ik de wolken inreed, was het uit met de pret. In de wolken rijden is te vergelijken met rijden in dichte mist of skiën in een sneeuwstorm: je ziet geen ene f***.
Wiliam zat niet ver achter me en bovenop de Silvretta maakten we gauw een fotootje bij het bord van het hoogste punt. Daarna was het snel weer naar beneden, want het was retekoud bovenop. Aan de andere kant van de pas was het gelukkig mooi en helder weer, dus het laatste stuk reden we zowaar weer in de zon!
Uiteindelijk leverden we de motoren weer in bij de verhuur met een dikke glimlach. William omdat ie nou weet wat z'n nieuwe motor wordt (ondanks de problemen in het nat, maar die waren vooral aan de banden te wijten) en ik omdat ik het geweldig naar m'n zin gehad heb met een crossbrommer waar ze een dikke motor ingelepeld hebben.
Het laatste stukje naar het hotel op onze eigen motoren was heel raar rijden, omdat we inmiddels gewend waren aan de huurfietsen.
Morgen laten we Oostenrijk achter ons en gaan we verder terug richting het noorden.