"Happiness is only real when shared" *

Onze laatste avond in Jakarta hebben we gevierd met een groot straatfeest op, DE backpackersplaats van Jakarta, Jalan Jaksa. Waar we oud-president Megawati Soekarnoputri tegen het lijf liepen en Mark voor de landelijke televisieomroep nog werd geinterviewd. Dit alles geeft een raar contrast aangezien er vijf dagen later twee bomaanslagen zijn gepleegd op circa 500 meter van de plek waar wij verbleven. Ondanks dat we honderen kilometers verderop zaten gaf dit een vreemd gevoel...

Na uren vertraging, heftige turbulentie en een overnachting op twee bankjes op het vliegveld van Kuala Lumpur kwamen we dan eindelijk aan op onze 'vertrouwde' plek Bangkok.

Waar we vijf maanden geleden nog als een stel jonge kuikens rondliepen, voelde het nu meteen goed aan. Reden voor ons om hier een paar dagen langer te blijven. Na ingecheckt te hebben bij het Khoa San Palace Inn Hotel (jaja, the place to be), met op het dak een zwembad zijn we eens goed aan sightseeing gaan doen. Chinatown, Grand Palace, wat "watjes" (tempels) bekeken en vast een aantal souveniers gekocht. Chillend bij het zwembad kwamen we erachter dat Suus (ons vriendinnetje ontmoet in Indonesie) ook naar Bangkok kwam. Aangezien we nog 1 iets in Bangkok moesten bekijken en wat Mark & Suus dolgraag wilden zien kwam dit super uit. Jawel, het onderwerp tafeltennissen was al een paar keer gevallen voor ons vorige afscheid. Op naar de hoofdattractie van Bangkok: de Pingpong show! Na ruim drie kwartier vermaakt te zijn met touwtjes met belletjes, bloempjes en scheermesjes, vliegende bananen, rokende sigaretten, fluitende fluitjes en uiteraard tientallen pingpongballetjes hadden we het wel weer gezien.

De volgende dag zouden we met z'n 2en vertrekken naar Kanchanaburi. Dezelfde ochtend besloot Suus nog met ons mee te gaan naar deze stad. Tijdens W.O. II zijn in dit plaatsje duizenden mensen overleden gedurende de bouw van de brug over de rivier Kwai.

Ook kun je vlakbij dit stadje naar een tijgertempel. Zoals de naam al zegt, een plek waar tijgers te vinden zijn. Het bijzondere hieraan is dat je deze beesten mag aaien. Jawel, je leest het goed AAIEN! Helaas is deze opvangplek voor mishandelde tijgers uitgegroeid tot een toeristische trekpleister. En heeft het twee kanten. Aan de ene kant zonder toeristen, geen geld voor de opvang. Maar aan de andere kant teveel toeristen en tijgers aan een ketting is ook niet zoals het zou moeten. Ondanks dat zijn wij hier niet om de wereld te verbeteren en was het bijzonder indrukwekkend om een tijger te kunnen aanraken. Om deze ervaring te verwerken hebben we 's avonds bij de "only 10 bath" (staat gelijk aan 20 eurocent) whisky bar maar een aantal versnaperingen gedronken in het gezelschap van nog een stuk of 10 Nederlanders.

En toen was het "Eilandentijd", de eindstations van onze reis. Twee dagen geleden (in de regen!) aangekomen op Ko Tao waar Mark zijn advanced duikdiploma waarschijnlijk gaat halen en Chris een boekenmarathon gaat houden op het strand. Met als klapperrrrrr op 6 augustus de Full Moon Party op Ko Phangan.

To be continued...

Kus,

Mark & Chris

* Jon Krakauer aka Alex Supertramp (film: 'Into the wild')