Mijn plannen lijken wel met de dag te veranderen, leuk want het geeft de nodige variatie maar soms ook wat minder leuk.

Zo ou ik eerst vorige week woensdag vrtrekken naar mijn eilanden voor wat tussentijds werk, echter werd ik geweigerd. Vervolgens zou ik o maandag vertrekken en heeft men achtr de schermen hard gewerkt om dit mogelijk te maken. De mogelijkheid kwam, echter met een voorwaarde... ik kon een 90-dagen aaneengesloten visum krijgen. Gebruik ik die, dan kan ik pas weer in juni 2013 die kant op. Aangezien ik maar 2.5 weken heb, heb ik deze optie vande hand gewezen, pech gehad, dan maar wahten tot ik vakantie heb van mijn werk om daar de dingen te doen die ik wilde doen (het wordt dus september). Mijn ticket heb ik makkelijk kunnen veranderen, dat is gelukkig geen enkel probleem. Wel jammer is dat de kindren op school zich erg verheugde op mijn komst en dat hun nu moet worden verteld dat ik niet mag komen.

Vervolgens zou k op zondag naar Canoa gaan, een plaatsje aan de kust waar ik niet alleen van de zon zou gaan genieten maar ook wat besprekingen zou hebben met Tim en Crustal van Galakiwi met betrekking tot wijzigingen in hun website die ik moet doorvoerne. Zij wonen normaal gesproken op S. Cristobal maar zijn momenteel oor het land aan het toeren. Ticket voor de bus gekocht, ingepakt, uitgecheckt uit het hotel en om 23:00 zou ik de bus pakken om vervolgens op maandagochtend daar aan te komen. Maar ja... dit is niet voor niets een stukje over variatie: ik werd ziek. Zondag voelde ik mij 'sochtends al nit zo lekker maar aan het eind van de middag begon ik het ineens erg koud te krijgen, te rillen en dergelijke. Hier is men altijd nogal paranoïde en vindt men a je met alles direct naar het ziekenhuis moet. een vriend van mij hier, Israel, die naast Spaans ook goed Engels spreekt brengt mij naar het ziekenhuis waar wordt vastgsteld dat ik uitgedroogt ben (en dat mt 4 liter water drinken op een dag!) en een blaasontsteking heb. Die laatste begrijp ik nog altijd niet, ik heb niets van de normal symptomen die ik anders altijd heb! Maar goed, medicijnen mee, flinke voorraad elctrolyten in drinkvorm mee en inmiddel ben ik er weer bovenop, ook al blijf ik de electrolyten nog even drinken.

Helaas hield het wel in dat ik de bus niet kon nemen en ook gisteren was ik daar nog niet helemaal van ovetuigd. Vanavond ga ik chter als het goed is alsnog samen met een vriendin, Alyssa, die ik vorig jaar september al in de hostal heb leren kennen. Tim en Crystal zijn er nog dus de werkbesprekingen kunnen doorgaan en ik kan nog even van wat zon genieten voordat ik naar de koude bergen vertrek...