Er zijn alweer een paar dagen voorbij, dagen waarin ik het erg naar
mijn zin heb gehad. Quito, een stad waar ik eigenlijk niet wilde zijn
heeft toch zo z'n charmes voor mij.

In plaats van 2 uur les heb ik besloten tot 4 uur les per dag, en in
plaats van in een kamertje zitten neemt Carlos, mijn leraar, mij mee
naar buiten. Zo leer ik Quito kennen, Spaans en heb voldoende
beweging.

De school heeft naast de standaard lessen aan het eind van de dag
altijd additionele lessen waar je gewoon aan kan deelnemen. Zo is er
elke dinsdag en donderdag een 2-uur durende salsa les, woensdag
kookles en op maandag lokale geschiedenis of andere interessante
onderwerpen. In het weekend organiseren ze optionele excursies naar
interessante plaatsen buiten Quito. Zoals komend weekend naar
Riobamba, Alausí en de trein naar "Nariz de diablo".

16 maart
Wat een dag. 'sOchtends om 8 uur de taxi genomen naar het immigratie
kantoor. Daar aangekomen denkt de man die iedereen van een juist
nummertje moet voorzien eerst dat ik een 12-VI visum heb terwijl er op
mijn documenten toch echt duidelijk 12-IX staat, een groot verschil
want de 12-VI moet in een heel ander kantoor worden afgehandeld.

Na een tijdje wachten ben ik aan de beurt. Meneer verteld mij
vriendelijk dat ik nog een kopie extra moet maken en dat de enveloppe
die ik heb niet geschikt is, ik moet een donkergele A4 enveloppe
hebben. Een winkeltje aan de overkant van de straat kan het allemaal
verzorgen. Kopieën gemaakt, enveloppe gekocht en terug bij
desbetreffende meneer weet hij nu te vertellen dat ik nog $10,- moet
storten bij Banco Internacional", 7 straten verderop! Om 8:50 kom ik
daaraan en sluit aan in de rij van wachtende, de bank gaat nml pas om
09:00 open. De $10,- storten gaat gelukkig snel en met het
betaalbewijs ga ik de 7 straten terug naar het immigratie kantoor.
Meneer neemt het bewijs, mijn papieren en paspoort aan en zegt mij de
volgende dag terug te komen....

Ik kom net op tijd voor mijn lessen aan op school. Carlos neemt mij
vandaag mee naar de oude stad. Een gedeelte ooit beschouwd als erg
gevaarlijk maar inmiddels flink aangepakt en net zo veilig als elke
andere grote stad, wat inhoud dat je blijft uitkijken en je tas dicht
bij je houdt. Om bij de oude stad te komen nemen we de ecovia. Dit is
een bus die elektrisch rijdt en daarom een speciale baan heeft door de
hele stad. Voor 25 cent (maakt niet uit waar je in- of uitstapt) ben
je redelijk snel in de oude stad.

De sfeer daar is volledig anders dan in "Gringoland" zoals Mariscal
ook wel wordt genoemd. De oude koloniale gebouwen ademen historie uit,
de straten zijn anders en zelfs de pleinen geven je een gevoel alsof
je ineens in een andere wereld bent beland! De oude stad is geweldig
mooi maar met al die mensen moeilijk om goed op de foto te krijgen.

De bibliotheek is ongelooflijk mooi, met een grandioos uitzicht bij
helder weer, helaas gebeurt dat niet zo vaak in Quito. Helaas is de
"Iglesia de San Francisco" gesloten maar het beroemde plein ervoor
geeft een goede indruk van wat te verwachten. Het presidentieel paleis
heeft de galerij open voor bezoekers.

Carlos neemt mij onder meer mee naar een soort zwarte markt. Hier word
vooral veel apparatuur zoals telefoons en camera's verkocht,
tegenwoordig steeds vaker nieuw of tweedehands maar het blijft een
gegeven dat, als je telefoon of camera is gestolen, je deze bijna
zeker hier kan terugkopen.

De terugreis doen we per gewone bus. De kosten zijn hetzelfde maar
deze bussen zijn zwaar vervuilend, stoppen overal en doen er erg lang
over.

De kookles sla ik over, er staat hèt nationale gerecht op het menu,
cuio (bij ons cavia geheten). In plaats daarvan ben ik samen met een
aantal anderen aan het kijken of we de geplande excursie van het
weekend goedkoper kunnen doen en ga ik met Karen, een Canadese die in
Quito woont een hapje eten bij "Magic Bean".

Ik heb later op de avond nog wat afgesproken met een paar mensen naar
ga na het eten eerst naar mijn kamer, even liggen. Als ik later naar beneden a kijk ik even richting de keuken en tot mijn stomme verbazing zie ik dar een goede vriend van de Galápagos! Chino blijkt een paar dagen in de stad te zijn en is goede vrienden met de zoon van de eigenaresse van mijn hostel. Het gebeurd niet vaak dat ik sprakeloos ben maar nu was ik het toch echt! Ik vind het bijna jammer dat ik al een afpsraak heb staan, aan de andere kant.... maandag avond kookt Chno een lekkere maaltijd voor mij (hihj is een erg goede kok!). Hij zou zelfs alweer speicaal voor mij kaasjes meenemen

Met mijn nieuw gemaakte kennissen naar een koffiehuisje geweest en de rest van de avond schaak gespeeld, iets dat ik jren niet meer had gedaan. Wonder boven onder, was ik er beter in dan ik had gedacht (of waen mijn tegenstanders gewoon slechter).

17 maart

Vandaag wordt ik wakker met een verschrikkelijke hoofdpijn, zelfs 2 ibuprofen 600 helpen niet. Met de drukke dag voor de boeg, niet iets waar ik op zit te wachten.

Vanochtend moet ik namelijk alweer naar het immigrtie kantoor. Om 08:00 zit ik weer in de taxi, Bij het immigatie kantoor aangekomen is het al erg druk. Mijn nummer (505) is nog lang niet aan de beurt, men is begonnen bij 500 en het kan even durn. Naast mij zit een meisje dat geen gele enveloppe bij haar heeft. Ik praat even met haar en ze rent naar de overkant om daar de juiste enveloppe te kopen. Bij haar gaat het snel, het scheelt dat ze haar tante bij haar heeft die erg goed spaans spreekt.

Eindelijk ben ik aan de beurt, het is inmiddels al bijna 9 uur en om 10 uur begint mijn school. Het blijkt dt mijn paspoort nog bij een ander afdeling ligt, deze moet ik eerst halen, nieuwe kopieen moeten worden gemaakt maar gelukkig hoef ik daarna niet opnieuw achteraan in de rij aan te sluiten.

Om 09:10 ben ik weer aan de beurt. De censo meneer is erg vriendelijk. Hij heeft engelengeduld wat ook wel nodig is. Ook al is mijn spaans al een stuk beter dan het was, het is nog steeds erg basis. Alles lijkt compleet totdat hij vraagt of ik een officieel kaartje heb van de stichting waar ik voor ga werken. Nee dus... alles is pr e-mail ggaan dus dat heb ik niet,Hij zegt dat, als ik de gegevens heb, zelf wel een document kan opstellen waarin staat dat ik voor desbetreffende stichting ga werken. Dat kan op één van de computers aan de overkant. Ik kijk hm smekend aan en zeg dat ik het wel snel op mijn telefoon kan intypen, naar hem kan mailen en dan kan hij het uitprinten voor het dossier. Hij kijkt mij eerst onbegrijpend aan en vraagt dan nogmaals hoe hij het dan kijgt. In mijn beste spaans zeg ik "envio un mensaje de correo electronico a usted y usted puede imprimir este mensaje". He looks at me and says... ¿Por qué no puedo escribir en mi computadora? Heerlijk, mensen die hulpvaardig zijn, Ik kon hem wel kussen zo blij was ik dat hij mij niet weer terugstuurde!

Om 09:45 had ik indelijk mijn censo in bezit (censo is een kaart die je bij je moet dragen. Met de censo wordt je geregistreerd als tijdelijk of permanent inwoner van Ecuador en deze dient ondermeer ter identificatie maar zorgt er ook voor dat je een lager tarief betaald voor een vliegticket naar de Galápagos en geen $100,- toegang voor het nationaal park)..

Ook al heb ik direct een taxi te pakken, het verkeer is zo chaotisch dat het meer dan een half uur duurt eer ik bij de school ben aangekomen. Veel te laat beginnen we met mijn les en mijn hofdpijn wordt erger en erger...

Vanochtend neemt Carlos mij me naar een groot park, een rustige omgving. Het is 3 kwartier lopen, bergopaarts maar het utzicht is er echt geweldig. De rust is weldadig na een paar dagen in de drukte van een grote stad te zijn geweest. De zon voelt er nog sterker aan maar ondanks dat trekt mijn hoofdpijn langzaam weg.

3 Uur later zijn we terug bij de school. Ik praat een tijdje met Gérman, een andere leraar, die de excursie van komnd weekend begeleid en besluit mij er toch voor op te geven. Dit weekend dus wat meer zien van Ecuador!

Ook al ben ik om 17:00 bij de school, ik belsuit de slasa les toch te laten voor wat het is. De hoofdpijn is terug en ik heb een lichte koorts. Ik belsuit terug te gaan naar mijn hostel. Selma, de eigenaresse brengt mij eerst de groeten over van Chino, ze vindt het zo leuk dat ik goede vrienden ben met iemand die zij goed kent. Als ze ziet dat k mij niet goed voel stuurt ze mij naar bed. Even later komt ze bij mij langs met een kop hete thee met honing en aspirines. niet veel later val ik in slaap en wordt pas de volgende ochtend wakker, ik voel mij weer helemaal fit

16 maart

Vandaag tijdens de les naar de oude stad. Heb er veel zin in!