Dit is de 2de keer dat ik het verhaal hieronder plaats, dit doe ik omdat ik van meerdere mensen heb gehoord dat ze geen email ontvangen hebben. Mocht je deze mail dus 2 keer gekregen hebben, mijn excuses!

Op 2 Januari zijn we om 6 uur 's ochtends opgestaan om te zien hoe de monikken ook elke dag om dit tijdstip op staan en door de straten van Luang Prabang lopen. ze lopen dan met een mand waarin mensen geld en voedsel kunnen doneren. Het was een apart gezicht en we vonden het nogal apart overkomen, al die bedelende monikken en al die toeristen die er heel erg veel foto's van maken maakte het meer een toeristische attractie dan dat het echt iets lokaals was.

Een paar uur later ben ik met een groepje mensen die ik eerder tegen gekomen ben in de bus naar vang vieng gestapt. Hier hebben we met z'n allen een hostel genomen en zijn de volgende dag gaan Tuben op de rivier. Dit Tuben zijn heel erg veel verhalen over, een half jaar geleden waren er dagelijks 100'en mensen die in een band de rivier over gingen en zich bij de vele barretjes onderweg volledig dronken lieten voeren van alle extreem goedkope drank. Hier zijn echter heel erg veel ongelukken gebeurd en ook redelijk wat doden gevallen waardoor de regering alle barretjes langs de weg gesloten heeft en er geen drank meer verkocht mag worden. Wij wilden natuurlijk wel gewoon met de band de rivier af en hebben dit ook gedaan en dit was wel lekker met het mooie weer. We kwamen er ook achter dat je in het kleine plaatsje een luchtballon vaart kon doen, van onze groep waren er nog maar weinig die dit ooit eerder gedaan hadden dus we hebben besloten dit met zijn allen te gaan doen! Het was erg leuk om dit te doen en naar alle mensen die beneden op de grond stonden te zwaaien. Onze "piloot" had een proffesioneel pak aan waar "pilot china" op stond dus dat was vast wel te vertrouwen... We waren met in totaal 2 luchtballonnen tegelijk opgestegen en toen we allebij wilden landen raakten we bijna in botsing en moesten wij dus met flink wat vlammen snel weer de hoogte in. Een paar minuten later gingen wij rakelings langs een gebouw, werd er een touw naar beneden gegooid en zo werden we weer veilig naar beneden gehaald. Voor ons leek dit heel wat maar voor de chinese piloot was dit volgens mij gewoon daily business.

De volgende morgen zijn we een 1daagse trekking gaan doen, aan het begin moesten we een 40cm brede brug over en 1 voor 1 en ons goed vasthouden.. we waren blij toen we allemaal aan de overkant waren. Even later liepen we door een donkere grot met zaklampen op ons hoofd en voor ik het wist lag ik ineens gestrekt op de grond. Ik had mijn enkel behoorlijk gekneusd en had hier ook behoorlijk last van, toch gewoon geprobeerd verder te lopen omdat er verder niet zoveel op zat. Toen we aan het eind van de dag weer terug waren in het guesthouse was ik heel erg blij dat we er eindelijk waren want mijn enkel deed behoorlijk pijn. Hier in het guesthouse een zak ijs erop gedaan en ingesmeerd met een soort icy tiger balsem maar het werd toch behoorlijk dik. Het plan wat ik had om de volgende dag dus van Vang Vieng naar Vientiane te gaan kajakken(70KM) viel hiermee dus weg en maar een bus geboekt.

Vientiane is de hoofdstad van Laos, Echter is er hier heel erg weinig te doen. Ik vond het niet erg dat ik er toch 2 nachten moest overnachten om mijn enkel te laten rusten en mijn visum voor Vietnam aan te vragen. Toen ik na 2 dagen mijn Visa voor Vietnam binnen had heb ik de bus geboekt naar Hanoi. Deze busrit duurt 24 uur en word ook wel de "busride from hell" genoemd. Als ik vanuit Nederland op vakantie zou gaan zou ik nooit 24 uur in een bus gaan zitten naar Spanje bijv. maar toch wou ik als backpacker wel in deze bus stappen en niet voor veel geld een vliegticket boeken omdat ik toch de ervaring ook wel mee wilde maken. Om 18.00 uur werd ik bij het hostel door een tuktuk opgehaald en naar het busstation gebracht. Hier moesten we nog een uurtje wachten voordat onze bus vertrok, samen met 3 andere mannen die ik tegen kwam hebben we wat gegeten en zijn daarna de bus in gegaan. De verhalen dat je met 2 mensen samen een opgepropt bedje hebt vielen hier gelukkig heel erg mee, we hadden allemaal een eigen stoel/bed en hier zou ik het vast wel in kunnen uithouden dacht ik. Nadat we vertrokken waren kwam er een Vietnamese DVD op met 2 mensen die een soort bassie en adriaan speelden maar dan was het voor volwassen, het was best grappig.. De eerste keer dan want deze DVD hebben ze tijdens de reis geloof ik 6 keer afgespeeld. S'ochtends om 7 uur moesten we de stempels halen om Laos uit te gaan en daarna naar de grens van Vietnam om daar binnen te komen. Ze namen bij de douane hun werk wel heel erg serieus en keken zeker wel 5 keer tussen de pasfoto op het paspoort en de persoon waaraan ze het paspoort terug moesten geven, een beetje onzin dus. Ik kreeg mijn paspoort gelukkig gewoon terug (met 10.000 kip/1 euro) smeergeld maar 1 van de mannen van onze bus werd bij de douane geweigerd omdat er in een lege pagina van zijn paspoort een scheur zat. Wij deze dus even plakken met plakband maar dit werd niet geaccepteerd, nog wat extra geld proberen te geven maar het mocht niet baten, hij mocht de grens niet over. Compleet verslagen stonden we in een groepje te praten maar er viel dus niks aan te doen, hij en zijn vriend zijn daar dus samen achter gebleven. Toen ik samen met Tony, (een Canadese man die ook alleen reist) weer de bus in ging kwamen we voor de volgende verbazing te staan. Hij had tijdens het uitstappen zijn tas in de bus laten liggen en alleen zijn paspoort+portemonnee meegenomen, toen de douane onze bus doorzocht hebben hebben ze ook in zijn tas gekeken en zijn Iphone gejat. Op het moment dat wij hier dus achter kwamen waren we nog maar 300 Meter van de grens verwijderd maar we hadden al snel besloten dat de bus laten stoppen en teruggaan naar de douane weinig uit zou halen dus hebben we op dat moment niks gedaan. Ik begreep toen ook wel waarom dit de busride from hell genoemd wordt.

S'avonds zijn we in Hanoi aangekomen en met een groepje uit de bus een Hostel gezocht en daarna een kroeg in gegaan, was een leuke avond. De volgende dag samen met Tony bij een groot hostel een trip voor 3 dagen naar Halong Bay geboekt en wat bekende plekken in Hanoi bekeken. S'ochtends om 8 uur de bus in en toen werd al snel duidelijk dat dit een behoorlijk feest weekend ging worden, we gingen met de groep naar een prive eiland die van de organisatie van het hostel was, Hier kwam elke dag een nieuwe groep aan en die bleef dan voor 2 dagen en er ging dus ook elke dag een groep weer weg. We waren dus ongeveer met 50 mensen op ons eigen prive eilandje. Er waren echter wel een paar "party" regels, Je mocht de gehele trip alleen met je linkerhand drinken, dronk je met je rechterhand dan moest je je drankje in 1 keer achterover slaan. De woorden "mine" en "ten" mochten ook niet gezegd worden want die stonden voor 10 keer op drukken. Toen we om vrijdagmiddag 1 uur op de boot in het schitterende Halong Bay zaten en aan tafel al drankspelletjes gespeeld werden moest ik even denken aan de gewone "vrijdagmiddagborrel" die wij in nederland hadden. 4 uur en 120 push ups later kwamen we op het eiland aan, een heel erg mooi eilandje waar de eerste avond met zijn allen bij het kampvuur gezeten hebben en daarna zijn gaan slapen. De volgende dag kon je hier kiezen uit verschillende activiteiten: Wakeboarden, Rots beklimmen, je kon de hele dag door een kano huren en nog wat andere dingen ook. Ik heb een poging gewaagd om te gaan wakeboarden voor het eerst in mijn leven wat erg leuk was en het rots beklimmen heb ik ivm. mijn enkel nog even over geslagen. S'avonds hier met z'n alleen een leuk feestje gebouwd en de volgende morgen om 8.00 weer de boot op. Toen de boot vertrokken was kwam onze tourguide op een gegeven moment naar ons toe en die vroeg waar Tony was, ik bedacht mezelf dat ik hem ook nog niet gezien had deze morgen en we kwamen erachter dat hij dus nog op het eiland zat en de boot gemist had, hij moest dus nog een dagje blijven tot de volgende boot.

In Hanoi heb ik de volgende dag een "the North face" Jack gekocht voor 30 euro waarvan ik twijfel of al deze spullen van dit merk hier nou echt of nep zijn. Het lijkt namelijk sprekend echt en het schijnt dat dit merk ook in Hanoi gemaakt wordt. Die avond heb ik de nachtbus naar Huê genomen waar we naar een verschrikkelijk hobbelige nacht s'ochtends aankwamen. Dit is ook waar ik op dit moment nog ben en ga de komende 10 dagen verder naar het zuiden en dan naar Cambodja toe.

Groeten! Marco