Afgelopen maandag begon ons grote avontuur. Letterlijk: de airco van het vlieguig was stuk waardoor de temperatuur in de kist als snel steeg naar gevoelstemperatuur +30. Daarnaast was er nog een andere technische storing waardoor het vliegtuig niet weg kon. Cathay Pacific werd dus al snel omgedoopt tot GetNot Pacific. We liepen ruim anderhalf uur vertraging op waardoor we onze aansluiting in Hongkong misten.
Daar aangekomen lagen de nieuwe tickets al voor ons klaar, in plaats van 9.00 uur zouden we om 12.45 uur vertrekken naar Bangkok. Bij inchecken bleek dat we onze boardingpasses pas konden ontvangen als onze bagage gevonden was en in het goede vliegtuig lag. We maakten ons geen zorgen, we hadden immers nog ruim 3 uur voor het vliegtuig vertrok. Samen met nog zes andere Nederlanders wachtten we geduldig. Ieder half uur ging iemand even naar de incheckbalie maar onze bagage was nog steeds spoorloos. Het probleem lag in het feit dat we nu met een andere maatschappij zouden vliegen en zij de verantwoordelijkheid van onze bagage bij Pacific lieten. Rond 11.30 werden Ruby en ik geroepen, onze bagage was gevonden maar nog niet in het vliegtuig, of we iets wilden ondertekenen waarop we aangaven het risico te nemen zonder bagage in Bangkok aan te komen, dan konden we onze boardingpasses krijgen. Dat wilden we niet. Uiteindelijk werd iedereen een half uur voor vertrek min of meer gedwongen het vliegtuig te nemen. We namen de gok, er werd ons beloofd dat onze bagage naar het hostel zou worden gebracht.
Aangekomen in Bangkok lag onze bagage echter gewoon op ons te wachten. We sprongen nog net geen gat in de lucht.

We verblijven nu in Bangkok t/m vrijdagavond. Bangkok is een gekkenhuis, met name het verkeer.
Gisteren trokken we het plan om wat cultuur te gaan snuiven, we snoven echter vooral veel uitlaatgassen en putluchten. Na 1 dag Bangkok zijn we ook tot de conclusie gekomen dat we moeten leren om nee te zeggen. Overal, vooral bij kruispunten, komen aardige Thaise mannen op ons af ze zijn geinteresseerd en vragen ons wat we gaan doen. Voor je het weten hebben zij een plan voor je bedacht, zit je in een tuktuk en word je overal heen gereden, waar je helemaal niet heen wil.
Zo kwamen wij gister in een longtailboot terecht die ons over Mae Nam Chao Phraya voer. Opzich geen slechte invulling van de dag, want zo kwamen we nog eens ergens. De skyline van Bangkok is lelijk maar mooi tegelijk.
We voeren langs een sloppenwijk en kwamen uiteindelijk terecht bij een tempel waar we een aantal rituelen mochten uitvoeren: Buddha beplakken met bladgoud en een bloemenkrans aan de voet van de koning hangen. De koning is heilig hier, "Live long our beloved king" is een zin die je hier herhaaldelijk tegenkomt.
Na de Golden Buddha Temple werden we verder gevaren naar de Wat Pho, de tempel met de meeste Buddha beelden en inderdaad, op bijna iedere meter staat er een Buddha waardoor het naar ons idee helemaal niet meer bijzonder is. Evenals al het goud en de glitters.

Op de terugweg kwamen we per ongeluk langs the Flower Market waar veel fruit maar vooral heel veel bloemen werden verkocht. We waren op zoek naar iets of iemand die ons terug kon brengen naar ons hostel maar niemand leek de weg te kennen, hoewel we maar 3 km verwijderd waren van die weg. Uiteindelijk vonden we een taxi en natuurlijk betaalden we weer te veel. Maar we waren terug. Het duurde echter slechts vijf minuten voor we weer in een Tuk belandden en naar een restaurant werden gereden en ook daar zaten alleen maar toeristen. Dat iedereen hier dealtjes met elkaar sluit is ons nu wel duidelijk.

Terwijl ik dit typ hebben we een Nederlands meisje leren kennen, zij is al 3 maanden onderweg en geeft ons tip na tip, wat heel fijn is voor beginners als wij. Vanavond gaan we naar de nightmarket, dat schijnt gigantisch te zijn.

Morgenavond vertrekken we naar het noorden waar we eerst een trektocht maken door de jungle (raften, olifanten rijden, en naar de grootste waterval van zuid-oost Azie) om vervolgens door te reizen naar Ciang Mai.
Daarna zien we wel weer verder :)