Hallo Hollands volk!

We hebben weer een hoop gedaan, gezien en afgereisd de laatste tijd. De korte versie: Darwin, Bali, Darwin en terug naar Sydney om vanuit hier naar Nieuw Zeeland te gaan.

De ietsje pietsje langere versie: vanuit het prachtige, vredelievende Cairns hebben we 11 februari het vliegtuig naar Darwin genomen. Met de shuttlebus gingen we naar ons hostel in het centrum. Er waren veel restaurants, barretjes, supermarkt dichtbij en onze slaapplek voor de komende nachten zat midden op de hoofdstraat. Een goede eerste indruk. Helaas bleef die goede indruk niet geheel overeind. De winkels bleken niets meer te verkopen dan prularia, de straten liggen vol met rotzooi en met Aboriginals - die tot nu toe allemaal nog onze beste vriendjes waren - die volledig waren ontspoort in de blanke gemeenschap. Dit houdt in: volledig onder invloed van alcohol, drugs en wat je ook maar kan bedenken en de hele dag en nacht lopen schreeuwen, vechten en gek doen. Op momenten dat wij dachten te ontsnappen naar een winkelcentrum, een gevangenismuseum en een art gallery - wat overigens mooie attracties waren - sprongen zij massaal de bus in om de boel weer eens flink op stelten te zetten. Kroegen zaten vol met oudere mannen van een jaar of 40-50, die ons zonder schaamte nawezen, over ons spraken etc. Darwin is dan ook niet de leukste stad van onze reis, maar het is 'all part of the experience'. We hebben er ook zeker om kunnen lachen en bij de lagoon - ditmaal een aangelegd golfzwembad met uitzicht op zee - hebben we ons heerlijk een dag vermaakt. Toch was het niet heel verrassend dat Liz op een ochtend wakker werd en zei: "Joyce, ik wil hier weg. Laten we naar Bali gaan." Met mijn slaperige hoofd was ik vooral erg verbaasd dat Liz met dit idee kwam, die anders trouw volgzaam ons programma volgt. Maar nadat ik het drie seconden tot mij door liet dringen zei ik: "Ach, waarom ook niet". Vol enthousiasme zijn we langs reisbureaus gegaan, gaan e-mailen met onze Nederlandse reisorganisatie en het internet af gaan speuren. Ondertussen hadden we ook nog een gave tour in het grootste nationale park van Australië - vlakbij Darwin, daarom waren we daar - op ons programma staan. Nadat we al onze energie en tijd hadden gestoken in het vinden van een betaalbare reis naar Bali, gaven we de moed op. Het was te duur, niet haalbaar en onze tour stond voor de deur, waardoor we geen tijd meer hadden. Totdat we de avond voor onze tour, op Valentijnsdag nota bene, een verlossend telefoontje van Kilroy - onze Nederlandse reisorganisatie - kregen, dat het toch mogelijk was. We waren op dat moment net romantisch uit eten voor Valentijn, maar we maakten van vreugde een dansje tussen alle etende mensen. Gratis live entertainment zullen we maar zeggen. Wat waren wij intens gelukkig. We zouden de volgende dag op tour gaan en dan gelijk door naar Bali, weg uit Darwin!

De volgende ochtend vertrokken we inderdaad voor onze tour. Jordan, onze gids voor deze tour, haalde ons op met een busje, waar uiteindelijk 18 andere mede tour-isten bij zouden komen. Een leuke groep met een leuke gids op weg naar het grootste nationale park van Australië: Kakadu National Park. Om de grootte even aan te geven: Kakadu is net zo groot als Zwitserland. Best formaatje, dacht ik zo. Een ander leuk feitje: dit is één van de weinige plekken waar de Aboriginals en de blanken goed samenwerken. De grond is van de Aboriginals en de blanken vertellen 'hun' verhaal door, zodat het verhaal over Aboriginals blijft bestaan.
Het park was echt prachtig. Ondanks het regenseizoen was er veel droogte. Grote, rode vlaktes met dorre bomen. We hebben uren rond gewandeld. Gekeken naar prachtige muurschilderingen, grootste rotspartijen, de kleinste kangoeroes, heldere beekjes, verfrissende waterpools. Geluisterd naar de meest grappige, maar ook ernstige historische verhalen over Aboriginals. Gevaren op een cruise - gewoon een motorbootje, wat ze hier dan cruise noemen - over de Yellow Waters, waar we veel krokodillen, kleurrijke vogels en allerlei planten hebben gespot. Ja, jullie lezen het goed, 'WE hebben gespot'. Normaal gesproken ziet een gids op een boot krokodillen al voor we de bocht om zijn, horen zij vogels nog voor ze geluid maken. In dit geval was het niet alleen hij die de dieren ontdekte, in Liz bleek een goed krokodillenspotter te schuilen! Tussen al dit moois door hebben we tweemaal geluncht aan het water, geslapen in een tweepersoonskamer, gesmuld van de barbecuekwaliteiten van onze gids Jordan en lekker gekletst met onze reisgenoten.

Bali
Op 17 februari vlogen we dan naar Bali, vol enthousiasme, met een glimlach van oor tot oor. Iets wat niet op de planning stond, op de accommodatie na, totaal niet voorbereid. Een nieuw avontuur van vijf dagen in een nieuw land met een totaal andere cultuur.

Van het vliegtuig werden we opgehaald door Made, de chauffeur, die ons bracht naar ons eerste hotel in Kuta. Ja, een hotel. Eindelijk even geen hostel meer, maar voor hetzelfde geld een goed hotel! Terwijl Made ons naar het hotel bracht vroegen we informatie over Kuta, hoe we hallo en bedankt in het Balinees/Indisch zeggen en we vroegen naar de optie 'auto met chauffeur huren'. We hadden van Amerikanen die we tijdens de Kakadu-tour hadden ontmoet, te horen gekregen dat dit spotgoedkoop is en op deze manier zie je in korte tijd onwijs veel. Maar eerst eens op naar het hotel. We keken onze ogen uit, twee grote bedden, televisie met BVN erop, een douche waar je in kon dansen, een balkon, een kast waar we onze spullen uit konden stallen en ga zo maar door. Het was ondertussen al elf uur 's avonds, dus we hadden trek gekregen. De eerste conclusie: Kuta leeft. Zelfs op dit tijdstip waren er overal mensen op straat, de winkels open, overal bedrijvigheid. De grote, gele M zat om de hoek, dus hier een kleinigheid gehaald en eerst maar eens gaan slapen. De MAC heeft hier zelfs een bezorgservice.

De volgende dag begon uiteraard met het ontbijt. Deze was een tikkeltje ongebruikelijk voor ons. Een combinatie van Amerikaans, Indisch en Chinees. Dit vertaald zich naar bacon, worst, nasi, toast, gevulde tomaat, loempia's etc. Nadat we onze buikjes hadden gevuld, zijn we naar Made gegaan met de vraag of hij ons vandaag zoveel mogelijk van Bali wilde laten zien. En dat deed hij. Zilver- en goudsmederij met bijbehorende winkel, weverij, koffie- en theeplantages met proeverij, rijstveldterrassen, vulkanen - die we overigens niet zagen met alle mist, maar ze zagen er vast prachtig uit - meerdere tempels en niet te vergeten de Balinese Apenheul. Dit laatste zal Liz in elk geval nooit vergeten. De ergste dag uit haar reisgeschiedenis. Een aap wist zo slim te zijn onze zonnebrand uit Liz haar tas te pakken. Hij deed zorgvuldig het dopje open om te proeven. Moet toch smerig smaken zou je zeggen. Maar nee, Sunny - zo hebben we de aap gedoopt - besloot dat hij er geen genoeg van kon krijgen, draaide gewoon de hele dop eraf en zette de fles aan zijn mond alsof het een goede fles whisky was. Liz kon alleen nog maar stamelen 'O, wat erg', 'Ik vind dit zo erg', 'Ohw, ohw, ohw', 'Ik wil hier gauw weg' en 'Ik vind het écht zo erg Joyce', terwijl bij mij de tranen over mijn wangen biggelden van het lachen. Een eerste dag vol indrukken dus. 's Avonds zijn we Kuta gaan verkennen, langs de winkels en kraampjes.

De tweede dag zouden we slapen in het Elephant Safari Park Lodge. Georganiseerd openbaar vervoer kennen ze hier niet - overigens is het hele verkeer hier ongeorganiseerd, iedereen haalt iedereen in, scooters 'vliegen' je om de oren - dus lieten we een taxi bellen om ons te brengen. We lieten het adres zien en de naam van het hotel. De beste man wist de weg en we gingen op pad. We hadden een voorgevoel dat de beste man het toch niet zo goed begreep. Er zijn namelijk meerdere parken waar je olifant kunt rijden en naar ons idee had hij het elke keer over degene waar wij nou juist niet moesten zijn. Liz en ik hem tot vier keer toe gevraagd of hij het zeker wist, nogmaals het adres laten zien. Na een minuut of twintig ging de man twijfelen en besloot hij de lodge maar eens te bellen. Hij zat er volledig naast, het was anderhalf uur verder rijden dan hij had ingecalculeerd. De lodge lag goed verstopt in de bergen, waardoor we meerdere malen een afslag te vroeg of te laat namen. Ach, allemaal sightseeing zeggen we dan maar. Toen waren we er. We werden verwelkomt als mensen van adel. Een nat, koud handddoekje om je op te frissen, een welkomstdrankje, mannen die je bagage op zo'n leuk karretje meenamen. En dan de kamer. Wij gingen uit ons dak. Dit was nog ruimer, nog groter. De badkamer was een balzaal en de handdoeken waren tot olifant gevouwen. De bedden nog breder, de bedpoten in de vorm van olifantenpoten. We keken uit op de olifanten. Wat een luxe. Deze luxe zetten we eerst zelf voort door een lekkere massage te nemen. Daarna was er een olifantenshow, waarna we vervolgens even tijd voor onszelf hadden voor we werden opgepikt om naar het restaurant gebracht te worden. Om 18.25 uur ging de telefoon dat ons vervoer onderweg was. Een heuse olifant kwam voorrijden. We keken onze ogen uit terwijl we op dit geweldige, reusachtige beest naar het restaurant waggelden. Na een Indische maaltijd sloten wij onze oogjes, want de volgende dag zou de wekker vroeg gaan en er stond ons een vol programma te wachten. Het begon met het wassen van een olifant. Als je er zo naast staat, lijkt ie nog massaler. Wat een beest, en dat laat zich dan gewoon wassen door ons kleine mensjes. Daarna het zwemmen met de olifant. Individueel klom je op de rug van de olifant met een olifantenmannetje. Deze beste man liet de olifant o.a. op zijn bips zitten, waardoor je ongeveer een meter naar achteren schoof en je jezelf aan de man vast hield alsof je leven er van af hing. Wat een bofkonten zijn wij toch hè?! Dat beseffen we ons soms echt wel. Wij hebben gewoon de kans om de wereld te verkennen, culturen te ontdekken, met de prachtigste beesten in aanraking te komen en dan komen we straks thuis waar een geweldige familie op ons wacht. Genoeg emotionele praat, weer verder naar de orde van de derde dag.

Na het zwemmen kregen we een ontzettend uitgebreid ontbijt met verse sap, koffie en thee, croissantjes, toast, ei, yoghurt met muesli. Je kon het zo gek niet bedenken of het was er. (Eigenlijk konden we van alles geks bedenken, zoals nasi of noodles, maar ditmaal was het een heerlijk en westers ontbijt!) Veel tijd om hiervan te genieten was er niet. De olifantenrit stond op het programma. Een rit van ruim 45 minuten op een olifant. Met een bestuurder/rijder die al 13 jaar met deze olifant werkte. De man had weinig geld, maar hij was rijk met zijn gezin en met de band die hij had opgebouwd met deze geweldige olifant. Onvoorstelbaar wat een vertrouwen er tussen die twee was. Prachtig!

Helaas was het ook weer tijd om dit paradijsje te verlaten. We ruilden het in voor Seminyak. Het weer begon ons hier wat tegen te werken. Het was eigenlijk gewoon Hollands weer, lekker regenachtig. Na even gewacht te hebben op onze patio - ja, daar was onze laatste kamer van voorzien - besloten we het stadje te verkennen. Eén lange straat vol winkeltjes en restaurantjes. We kwamen zelfs een restaurantje tegen met frikandel speciaal en bitterballen. Helaas kwamen we bedrogen uit, dit smaakte natuurlijk nooit zo. Maar het was een geslaagde avond.

De één na laatste dag liet het weer ons weer in de steek. Het kwam met bakken uit de lucht. Gelukkig konden we een dvd-speler huren en hebben we lekker in bed films gekeken met roomservice. Onze laatste avond in Seminyak - en in Bali - sloten we af met een heerlijk Indisch avondje uit eten met Balinees dansen als entertainment en als toetje, hoe kan het ook anders, lekkere massages!

Als afsluiter van ons spontane tripje Bali, voordat we naar het vliegveld gingen, besloten we Made nog één keer op te roepen om ons de laatste dingetjes van Bali te laten zien. Dit werd een prachtige wandeling naar een waterval en een bezoekje aan een tempel. Deze lag aan het water, met bergen op de achtergrond. Een mooi plaatje. Maar nu was het toch echt tijd om te gaan.

Vliegtuig in, vliegtuig uit
De 22e vlogen we van Denpasar, Bali, naar ons geliefde Darwin. Darwin had blijkbaar het gevoel iets goed te moeten maken. We kregen een prima kamer en zelfs het zonnetje begon te schijnen in dit regenachtige stadje. Na een goede nacht slaap was het tijd voor wat praktische zaken. De tourbus regelen die ons door Nieuw Zeeland zal rijden, een hostel voor in Auckland (NZ) en een hostel voor in Sydney, waar ons vliegtuig nu eerst heen ging.
Helaas, geen hostels meer in Sydney. De Chinezen vieren hier blijkbaar drie maanden oud & nieuw, alle hostels zaten vol. Dan maar een nachtje op het vliegveld, wat in Brisbane best aardig ging. Echter, in een grote stad als Sydney, met een mega vliegveld, is besloten de terminals dicht te gooien 's avonds en de cafeetjes te sluiten. Gelukkig wisten we nog een stoeltje te bemachtigen, maar een oog dicht doen zat er niet in. Het is nu nog even wachten en dan laten we Australië achter ons en stappen we op het vliegveld naar Nieuw Zeeland.

Nieuw Zeeland, here we come. Australië, we zullen je missen! En voor onze moeders: nog zeven weken en dan mogen jullie al onze kleren wassen, de zooi weer achter ons opruimen etc. Geluksvogels!