Blog The end, for now.

Met een nogal naar gevoel schrijven we dit bericht. We moeten namelijk, na drie maanden, alweer afscheid nemen van Zuid Amerika. En eigenlijk zouden we hier nog wel twee jaar door kunnen brengen. Het begon bij Argentinië, van waar we met tegenzin de grens naar Brazilië over gingen. Elk ander land dat daarna volgde had hetzelfde. (ehm, behalve Bolivia). Er is nog zoveel meer te zien, maar door tijdgebrek, ja dat heb je zelfs bij een jaar reizen, hebben we zoveel niet kunnen doen.

Na onze belevenissen in La Paz zijn we doorgetrokken naar het zuiden van Bolivia om de zoutvlaktes, een woestijn van zout, te bezoeken. De busreis er naar toe was er eentje die we nooit meer in ons leven mee willen maken. We waren ziek van het slechte eten, het vroor en de weg was onbegaanbaar. De weg was er eigenlijk niet en steeds viel er bagage uit de bovenkleppen op je hoofd, zo een gehobbel was het. Slapen was er niet bij (behalve voor degene die snurkten). En dan weten dat je ook nog terug moet… De tour naar de zoutvlaktes hebben we uitgesteld en zijn eerst gaan slapen. Helaas had ons hostel geen stromend water of verwarming. In zo'n geval; het eerste kleine heimwee momentje.

Die was snel over toen we de volgende dag de tour door de woestijn maakte, was echt heel mooi en heel raar dat alles wat je ziet van zout is. Kilometers lang in de verte turen en alleen een witte vlakte zien.

Na weer een hele fijne busreis terug, besloten we om Bolivia gelijk te verlaten en door te reizen naar Peru. In Puno hebben we de floating islands bezocht, drijvende eilanden van riet, waar mensen op wonen. Helaas ging de boot kapot, dus duurde de tour een paar uur langer (lees biertjes drinken op bedjes van riet).

Arequipa was de volgende stad en daar vonden we een echte supermarkt. Nooit gedacht dat je daar zo blij van kan worden. Na een paar weken zonder is het heel fijn dat het eten vers en schoon in de schappen ligt. Verder een hele leuke moderne stad. We zijn nog even bij Juanita op bezoek geweest, dit is een bevroren meisje van 500 jaar oud. Ze werd geofferd door de Inca's boven op een berg, omdat de weergoden slecht voor de Inca's waren. Zij voelden dat de natuur hun straften en daardoor offerden ze hun kinderen. Mogen wij toch in onze handjes knijpen…

Na een paar dagen in de stad hangen hebben we 2 daagse trektocht door de Colca Canyon gemaakt. Dit is de diepste vallei ter wereld. En dat was een klim kunnen we vertellen. De eerste dag 7 uur door de vallei gelopen, naar beneden was al zwaar dus naar boven moest wat worden. 's Nacht in een dorpje geslapen in een berghutje zonder elektriciteit. De gids had een kampvuur gemaakt, heel gezellig.

De volgende dag nog eens klimmen wilden we niet aan, dus hebben we een muilezel gehuurd om ons naar boven te brengen. (excuus naar alle diervriendelijke mensen, maar onze beentjes deden echt heel pijn). De rit op die grote paardezels was af en toe nog best spannend zo aan de afgrond van de vallei. De ezel van Liz was nogal eigenwijs en wilde niet zelf lopen, dus moest voorgetrokken worden. Die van Len deed een wedstrijd en probeerde iedereen in te halen om als eerste boven te komen…Aan het eind gingen we naar de hotsprings om bij te komen van de vermoeiende rit.

Eenmaal weer terug in Arequipa, lekkere, goedkope cuba libre's gedronken en empanada's gegeten. De volgende dag naar Nazca gegaan, om de Nazca Lines te zien. Dit zijn enorme tekeningen in de grond gemaakt door de Inca's. Schijnen nogal bijzonder te zijn omdat de Inca's daar honderden jaren geleden eigenlijk nog niet toe in staat zouden moeten zijn. Sommige mensen zeggen dat de tekeningen door aliens zijn gemaakt, maar naar ons idee zijn de Inca kinderen van het dorp wezen kleuren. Als de Inca's een Machu Picchu kunnen bouwen, moeten die tekeningen een peulenschilletje zijn geweest. Misschien zijn we iets te nuchter..

Na Nazca hadden we eigenlijk niet echt plannen, maar besloten uiteindelijk naar Pisco te gaan. Een hele goede keus. We zijn daar naar Ballestas Islands gegaan, waar midden in de zee zeeleeuwen, pelikanen en pinguins! leven. Echt heel gaaf om ze zien buiten Blijdorp.

Als laatste in Peru gingen we terug naar Lima, waar we, dachten we, 2 nachten zouden blijven. We gingen terug naar hetzelfde hostel en hadden een leuk feestje. De volgende dag heel moe en per toeval gekeken hoe laat we de volgende dag zouden moeten vliegen. Bleek dat we ons gelijk moesten haasten naar het vliegveld omdat we ons een dagje hadden vergist….

Vermoeid, maar op tijd, in Santiago de Chili aangekomen, onze laatste bestemming in Zuid-Amerika. Echt een hele gave stad; schoon, mooie gebouwen en pleinen. Naar de kust geweest en een wijnproeverij. Een goede afsluiter, maar toch jammer dat we alweer weg moeten.

Zuid-Amerika was voor ons een continent waar;

Wij teveel geld hebben uitgegeven, we onwijs veel in de bus hebben gezeten, we heel veel leuke mensen hebben ontmoet, we heel vaak gedag hebben gezegd tegen al die leuke mensen, we veel verschillende culturen hebben gesnoven, we te veel lekkere dingen hebben gegeten waardoor we nogal zijn aangekomen, we veel lekkere drankjes hebben gedronken, we heel veel hebben gelopen, we ons Spaans maar vooral ons Engels hebben opgehaald, we natuurwonderen hebben gezien, er veel corruptie en armoede is, importproducten niet te betalen zijn, de dagen warm en de nachten koud zijn, het leven langzaam en rustig is, de mensen heel gelovig en nationalistisch zijn, er super veel straatartiesten zijn, er best goeie hostels zijn, de mooiste bergen ter wereld zijn (tenminste, dat denken we nu), we een toffe tijd hebben gehad.

In het land Argentinië; drinkt iedereen te pas en te onpas mate, zijn de steden erg Europees, kun je de lekkerste koekjes ter wereld kopen (Alfajores), kun je een nationaal drankje Fernett drinken, hebben ze het meeste vieze nationale drankje, zijn er literflessen bier die je deelt, eten ze heeeel veel vlees.

In het land Brazilië; zijn de mensen heel behulpzaam, is het superduur, zijn er mooie views, lopen er vooral dikke mensen in stringetjes op de Copacabana, zijn de stranden verder wel heel mooi.

In het land Peru; lopen er nog heel veel vrouwen in klederdracht; gekleurde kleding, een bolhoedje en twee dikke lange vlechten, kunnen de mensen nogal opdringerig zijn, zijn de mensen niet al te knap, vind je op de markt rottende kippen en koeien, liggen die koeien en kippen ook nog in het zonnetje, is warm water schaars, zijn de gebergtes prachtig, is alles best goedkoop, vind je de super indrukwekkende Machu Picchu.

In het land Bolivia; zijn de wegen nauwelijks begaanbaar, zijn er soms niet eens wegen, is er geen echte supermarkt te bekennen, vervoeren ze de kippen in netten in passagiersbussen, is het spotgoedkoop, is er echt heel veel corruptie, zitten er 40 personen in een 10 persoonsbus, is water schaars, bouwen de mensen huizen nooit af omdat er voor een compleet huis belasting betaald moet worden, loopt de riolering in La Paz open en bloot door de stad.

In het land Chili; is de hoofdstad mooi en schoon (en dat is een uitzondering), lopen er veel irritante mannetjes die hun mond niet kunnen houden, zijn er weer Alfajores (!!)

Nu op naar Nieuw Zeeland. Hasta la vista America del Sud.

Hoe gaat het daar in Holanda?

Liefs Liz en Len