We zijn inmiddels alweer aan het einde van ons avontuur in Nieuw-Zeeland en morgen vliegen we alweer naar Australië, wat gaat de tijd toch snel. Ondertussen hebben we veel beleefd en bewondert dus tijd voor een update!

Christchurch was ons startpunt van de trip door Nieuw-Zeeland. De gevolgen van de aardbevingen zijn hier nog steeds te zien en te voelen, onbewust hebben er ook nog een aantal bevingen (naschokken) plaatsgevonden tijdens ons verblijf. Momenteel is het centrum van Christchurch helemaal afgezet en wordt het ook wel de Red Zone genoemd. Gebouwen liggen in puin of worden afgebroken in verband met instortingsgevaar. De grote trekpleister van Christchurch, Cathedral Square is helaas ook niet meer te bewonderen, deze is ingestort door de aardbeving die op 22-02-2011 plaatsvond met een kracht van 6.3 op de schaal van Richter. Doordat de stad nu heel somber aandoet, vooral als het ook nog regent en bewolkt is, vonden we het ongepast om hier als toerist zijnde foto's van te gaan maken, nu is er jammer genoeg ook niet heel veel meer om nog foto's van te maken. Daarentegen hebben we ons wel vermaakt in deze stad, door gedoe met het telefoonbedrijf Vodafone moesten we nog even een bezoekje brengen aan één van hun winkels hier. Vol goede moed en met nieuwe munten in de portemonnee op naar het busstation. Nadat al 4 bussen waren gepasseerd kwam eindelijk ons nummer aan rijden. Hup instappen, kaartje kopen nog even discussiëren of we nog iets aan de chauffeur moesten vragen, toen we in één keer hoorden 'jullie kunnen het ook wel in het Nederlands vragen als dat makkelijker is' wat een toeval een Nederlander, die ons ook nog een gratis ritje aanbood naar het winkelcentrum. Bij het uitstappen vroeg hij nog waar we in Nederland vandaan kwamen. Waarop Lim antwoordde dat ze uit Friesland kwam en de buschauffeur reageerde met: GRUTTE PIER!!! gevolgd door een grote glimlach op z'n gezicht.

Na een paar dagen vertoeft te hebben in Christchurch ging onze Kiwi-Experience dan ook echt beginnen. De Kiwi-Experience draait al sinds de jaren '80 en is een organisatie die jeugd en ouderen-die-zich-nog-jong voelen rondrijdt door Nieuw-Zeeland. De buschauffeur fungeert tevens als gids en regelt accommodatie en activiteiten voor je. Onze eerste stop was Kaikoura. Kaikoura is de walvis/dolfijn en zeehonden plek van Nieuw-Zeeland. Omdat al deze activiteiten per boot worden uitgevoerd was dit voor Eef al geen optie, gelukkig konden we op deze manier ook nog even de knip op de portemonnee houden. Helaas werd de knip al gauw weer geopend bij de volgende stop, Kaiteriteri. Op 5 kilometer hoogte stond er een behoorlijk windje en zijn er wel wat biljetten uit de portemonnee gevlogen… Jaaaa nu was het Lim haar kans om zich helemaal uit te leven. Nog voordat de reis was geboekt stond al vast dat Lim zou gaan skydiven en in Kaiteriteri deed zich de kans voor, dus zonder twijfel heeft Lim zich meteen daarvoor ingeschreven. Eef zou de mindere extreme versie doen namelijk paragliden. De dag van de langverwachte skydive was aangebroken. Lim zou eindelijk haar vleugels gaan spreiden en een vrije val van 75 seconden met 250 km per uur op 5 kilometer hoogte gaan beleven. Bij de introductie begon Eef al langzaam aan te trillen en sloegen de eerste twijfels toe, na flink wat wikken en wegen en bemoedigende woorden van Lim, besloot Eef toch de sprong te wagen. Maar het trillen had inmiddels plaatsgemaakt voor flink schudden met alle lichaamsdelen wat veroorzaakte dat de eerste tranen tevoorschijn kwamen en over de wangen rolden, Eef (de held die de kakkerlakken vangt) was nu toch wel een beetje stil geworden… Hierdoor heeft Lim maar het initiatief genomen om haar formulier in te vullen omdat Eef hier zelf niet meer toe in staat was. Tijd voor twijfel en afhaken was er niet meer, voor we het wisten hadden we de overal en het harnas al aan en liepen we richting het kleine vliegtuigje, SPANNEND!! Terwijl Lim met een grote glimlach genoot van het uitzicht en gezellig zat te kletsen met haar instructeur, vroeg Eef zich voor de zoveelste keer af waar ze aan was begonnen….(het heeft Eef 5 jaar gekost om over haar angsten heen te komen en ook meteen 5 jaar ouder gemaakt;)) Het laatste stuk omhoog hadden we nog extra zuurstof nodig dus kregen we een masker om. Eenmaal op de goede hoogte gingen de deuren van het vliegtuigje open en vloog het eerste 'koppel' het vliegtuig uit, Eef was de volgende. Met nog even een stevige handshake van Lim werd Eef naar de uitgang gesleept en voordat ze het wist was het vliegtuig nog maar een klein stipje in de lucht. Lim had Eef zien vliegen en was de laatste die het vliegtuig verliet. Lim kon niet geloven dat ze dan eindelijk aan het skydiven was en heeft met volle teugen genoten en nog een heerlijke schreeuw de verte ingestuurd. Voor Eef was dit een 'once in a life time' gebeurtenis die niet voor herhaling vatbaar is;). Natuurlijk is het allemaal vastgelegd en als jullie het willen bewonderen kunnen jullie na 21 april een afspraak maken;).

De volgende activiteit in Kaiteriteri viel jammer genoeg een beetje in het water. Op het programma stond een leuke en enerverende kajaktocht van een halve dag langs de kust. Nooit geweten dat je ook zeeziek kunt worden in een kajak, deze tocht was dan ook snel afgelopen voor ons. Hierna was het tijd om verder te gaan richting Westport waar we een nachtje hebben geslapen om de volgende dag door te rijden naar Lake Mahinapua, waar het beroemde Kiwi-Experience verkleedpartijtje zou plaatsvinden. Het thema van de avond was 'superhelden en schurken'. Tijdens de heenreis stopten we nog ergens in een dorpje om wat inkopen te doen. Na doelloos een half uur door de winkel te hebben gelopen kwamen we dan toch eindelijk met een idee en besloten we als tennishelden Venus en Serena Williams te gaan. Dat werd een grote tennisbal rond de nek, mini rackets, lange witte sokken, een polo, witte zonneklep en een sportbroekje. Het enige wat niet overeen kwam was ons kleurtje maar daar hopen we aan de oostkust van Australië nog aan te gaan werken. Al met al een geslaagde avond met veel gezelligheid en goedkope en lekkere drankjes!

De volgende grote uitdaging stond al weer op ons te wachten. Een 8 uur durende wandeling naar en over de Franz Josef Gletsjer met als beloning een gratis kaartje voor de thermo baden 100m naast ons hostel. In de vroege ochtend stonden we al klaar in onze speciale outfit met de daarbij behorende crampons….klinkt als… in alle maten verkrijgbaar…en geven extra stevigheid in moeilijke periodes.. We hebben het hier natuurlijk over 'ijzers' die je onder je schoenen vastbindt als je gletsjers beklimt, duuuuhh;) De groep werd na een begin wandeling van een half uur opgedeeld in drieën. Wij hebben gekozen voor wat ze noemen de 'easy' groep wat eigenlijk niet makkelijker is maar waar je meer gelegenheid krijgt om foto's te maken en langer stil kan staan en ook daadwerkelijk kan genieten van de wonderen van moeder natuur. Zoals jullie op de foto's kunnen zien bestond de omgeving uit ijs, rotsen, hier en daar een waterval en hebben we het verschrikkelijk naar ons zin gehad. Op deze manier hebben wij ook nog een beetje van het ijs kunnen genieten. Omdat we in plaats van de door Kiwi geplande 2 nachten, 3 nachten hadden geboekt konden we de volgende dag heerlijk genieten van onze gratis kaartjes voor de thermobaden. Dit was wel nodig want we hadden allebei flinke spierpijn in onze bovenbenen opgedaan.

Queenstown wordt ook wel de stad van de adrenaline genoemd. Je kan hier de meest rare op adrenaline gebaseerde activiteiten doen. Omdat wij al hadden geskydived en Lim in Zuid-Afrika al een bungeejump had gedaan, hebben we dit aan ons voorbij laten gaan en hebben we de uitdaging opgezocht in de vorm van eten namelijk de beroemde Fergburger. Als je deze niet hebt genuttigd in Queenstown, ben je niet in Queenstown geweest. Verder hebben we vanuit Queenstown een dag tripje gemaakt naar Milford Sound. Milford Sound staat bekend om zijn fjorden. De fjord is ongeveer 16km lang tot aan open zee en 100 tot 450 meter diep. Typerend zijn de hoge en steile rotsen rondom de fjord. De rotsen zijn ongeveer 1200 meter hoog met als hoogste rots 'Mitre Peak' die 1682 meter hoog is. We hebben hier een mooie cruise gemaakt op een catamaran onder het genot van een heerlijk lopend buffet. Verder zijn we tijdens de tocht nog ergens gestopt waar we op tien meter diepte zwart koraal hebben mogen bewonderen, wat heel erg bijzonder is. Geniet van de foto's!

Het laatste adrenaline avontuur wat we op het zuidereiland hebben mogen beleven vond plaats in Geraldine, daar is één van de meest bekende rafts van Nieuw-Zeeland te doen. Sommige stukken gingen van grade 2 naar grade 3, een paar grade 4 en 5. Grade 5 is de hoogste commerciële grade die er is en is dan ook behoorlijk heftig, zo werd ons verteld. Vol goede moed en een hoofd vol met instructies van onze guide Duncan gingen we de rivier op. De eerste paar bochtjes en watervalletjes waren een eitje, verder op de rivier werd het iets serieuzer. Maar toen we eenmaal bij de grade 5 aangekomen waren werd het iets stiller in de boot. Terwijl wij samen met de instructeurs aan het peddelen waren zaten de overige vier mensen zich vast te klammen aan de touwen aan de zijkant. Die vonden het blijkbaar eng en hielden zich liever vast dan te gaan peddelen wat eigenlijk zou moeten. Terwijl wij met een big smile aan het genieten waren en achteraf dachten, pff was dit nou een grade 5? Het echte werk begon pas echt toen we de kans kregen om van een paar rotsen af te springen, in het ijs en ijskoude water. De eerste was maar van vier meter en de volgende vanaf 10 meter, oeps toch ietsjes hoger maar voor ons is niet één te hoog. Dus hoppa, de rots afspringen en het water in.

Met al deze avonturen in onze zak konden we het zuidereiland verlaten en stond het volgende avontuur op ons te wachten op het Noordereiland. Dit zal volgen in deel 2 van Nieuw-Zeeland, we houden het nog even spannend, keep you posted!


Kia Ora, Eef en Lim