Het tweede deel van de reis begon ook daar waar het eerste deel begon, namelijk in Christchurch. Hier hebben we voor zover mogelijk een aantal dagen rustig aangedaan, de Rabobank in Nederland vond het namelijk tijd om onze creditcards te blokkeren zonder pardon. Daar zit je dan met tijdsverschil, het was weekend en een Rabobank in Christchurch die je niet kan helpen. Gelukkig kwamen onze moeders ons te hulp schieten en met heel veel heen en weer gebel toch eindelijk zover gekregen dat ze ons een nieuwe creditcard op konden sturen richting Auckland, onze laatste stop in Nieuw-Zeeland. (Wordt vervolgd……)

Om van het zuidereiland naar het noordereiland te gaan namen wij de ferry, een drie uur durende boottocht over de zee. Gelukkig met een beetje slaap en wat geklets met een andere Nederlander ging de tijd snel voorbij. Aangekomen in de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, Wellington, werden we naar ons hostel gebracht. Hier hadden we een mazzeltje en kregen een upgrade naar een speciale 'vrouwenvleugel' wat inhield dat de bedden al waren opgemaakt, spiegels in de kamer etc. In Wellington staat het landelijk museum 'Te Papa' wat 'onze plek' betekent. Helaas hebben we hier niet veel tijd doorgebracht want we waren beide niet fit en liepen te snotteren door het museum. Maar hetgeen wat we hebben gezien was zeer interessant en ging onder andere over het ontstaan van Nieuw-Zeeland. Daarnaast hebben we nog een in scène gezette aardbeving gevoeld, wat wel heel raar was. Er was ook nog een verdieping toegewijd aan het zeeleven tussen Nieuw-Zeeland en Antarctica, hier ligt onder andere ook de grootst gevonden inktvis ter wereld in een watertank.

Alhoewel we ons op het zuidereiland al flink hebben laten gaan wat betreft activiteiten kun je op het noordereiland ook nog wel het een en ander doen. De eerste uitdaging bevond zich dan ook in Taupo, namelijk de wereldberoemde Tongariro Crossing. Eén van de vele omgevingen waar de films van The Lord of the Rings zijn opgenomen. Dit is een crossing van 19.8 km waar je gemiddeld 7 á 8 uren over doet. Lim zou in eerste instantie de crossing niet lopen, waar ze ontzettend van baalde, want ze was al een paar dagen 'best wel' ziek. Maar na het horen van verhalen van andere backpackers dat het helemaal te gek was en zeker de moeite waard besloot Lim toch om hem te lopen. Om 5 uur 's ochtend werden we opgehaald zodat we om 7 uur konden beginnen met wandelen en klimmen. Na de eerste kilometer van de klim lag onze tong al op onze knieën en vroegen we ons af waar we in hemelsnaam aan waren begonnen. Maar goed wij geven ons niet zo snel gewonnen dus schouders eronder en doorgaan! Tijdens de crossing hebben we mooie uitzichten gezien, vaak gedacht waarom doen we dit onszelf aan….. hotpools gevoeld, veel trap gelopen en op het einde toen we dachten dat we er eindelijk waren nog 3km door een stuk regenwoud gelopen. Wat waren wij blij toen we 's middags om half 4 de bus zagen staan die ons weer terug naar het hostel zou brengen. Al met al een onverantwoorde wandeling van 8,5 uur omdat we beiden niet fit genoeg waren maar we hebben er absoluut geen spijt van. (zie foto'sJ)

Na de wandeling in Taupo zijn we verder gereisd naar Rotorua de culturele hoofdstad van Nieuw-Zeeland wat betreft de Maori cultuur. Hier volgt een stukje geschiedenis.

Het woord Maori betekent 'normaal' of 'gewoon persoon' in het Maori. De naam Maori wordt ook gebruikt om de mensen en de taal van de Cookeilanden te beschrijven. Volgens hun eigen vertellingen woonden ze oorspronkelijk op Hawaiki en voeren ze in waka's (grote boten) weg, op zoek naar eten en nieuw land. Vanuit hun waka zagen ze in de verte een stuk land, met een lange, witte uitgestrekte wolk erboven, dat zij vanaf dan Aotearoa ('Land van de lange witte wolk') zouden noemen.

In de eerste helft van de 18e eeuw kwamen er meer en meer Europeanen naar Nieuw-Zeeland die een grote invloed op de Maori's hadden. Enerzijds brachten de Europeanen de vreemdste dingen mee van overzee en stonden zij daarom in hoog aanzien bij de Maori. Anderzijds hadden genoeg stammen door dat de Europeanen achter hun heilige grond aanzaten (die zij soms kochten voor een paar kilo zout), tot grote woede van de Maori. In een poging een eind te maken aan de onenigheden over land, werd op donderdag 6 februari 1840 door enkele Maori-stamhoofden en vertegenwoordigers van de Britse Kroon het Verdrag van Waitangi (landverdeling) getekend.

Tijdens een avond in Rotorua hebben wij de Maori-cultuur van dichtbij mogen bekijken en bewonderen. Aan het begin van de avond werd eerst de Haka uitgevoerd. Dit is een oorlogsdans die altijd werd gedaan en nu nog wordt uitgevoerd als er mogelijke vijanden in hun dorp komen. Ze proberen de vijand hiermee af te schrikken, mocht diegene in vrede komen dan ligt er een varen voor hun op de grond die ze oppakken en dat is het teken dat ze goede bedoelingen hebben. Leuk om te weten is dat het nationale rugby team van Nieuw-Zeeland deze dans heeft overgenomen om zo vooraf gaande van een wedstrijd de Haka op te voeren om te proberen hun tegenstanders te intimideren. Als de varen is opgepakt door de leider van de groep gasten moet de leider de officiële begroeting doen met de Maori leider. Bij een officiële begroeting van Maori's worden voorhoofd en neus tegen elkaar gedrukt: het voorhoofd is de plaats van gedachten en herinneringen aan de voorouders ("Ik laat jou toe in mijn familie") en de neus staat symbool voor ademhalen, leven ("Ik wens jou adem, leven toe"). Toen we eenmaal het dorp binnen mochten werden er op verschillende plekken in het dorp een aantal aspecten uitgelegd die bij de Maori-cultuur hoorden. Op één plek leerde je de Haka, of ging je met traditionele attributen een zang 'begeleiden'. Lim heeft van dat laatste een poging gewaagd en ze ging nog aardig mee in de maat, sweet as Lim! Daarna werd het tijd voor het 'optreden' van de Maori. Een verscheidenheid aan dans en zang werd aan ons voorgedragen, heel indrukwekkend om te zien. De avond werd afgesloten met de 'hangi' wat feestelijke maaltijd betekent. Deze maaltijd heeft 3 tot 4 uur onder de aarde op hete stenen gelegen. Dit is een oude traditionele kook methode van de Maori. Eerst worden de stenen gloeiend heet gemaakt met het branden van inheemse hout. Dan worden ze in een gat in de grond gelegd. Het vlees in de manden wordt direct op de stenen gelegd, dan de groenten gevolgd door de pudding. Dan wordt er een natte doek opgelegd en meteen wordt het gat dichtgemaakt met zand om de hitte binnen te houden in de aardoven. En oh wat was dat eten lekkkkuuuur!! Dus als backpackers behoorlijk zitten (vr)eten en ons te vol gegeten zodat we er natuurlijk de hele avond last van hadden.J

Vanuit Rotorua hebben we onze laatste activiteit die nog op het lijstje stond gedaan namelijk black water rafting in de Waitomo Caves. Toen we op het busje stonden te wachten begon het avontuur al. Lim spotte een auto op de rotonde en een andere auto reed net de rotonde op maar had de hele auto over het hoofd gezien dus BAM!!! Eén van de auto's vloog onze kant op dus als een malle wegrennen en het busje werd tot stilstand gebracht door een lantaarnpaal. Door de enorme smak vloog de glazen kap van de lantaarnpaal naar beneden en viel in duizenden stukken op de grond. Echt, wat hadden wij een mazzel want daar stonden wij! Lim die snelde op de vrouw van het busje af om te vragen hoe het met haar ging maar de vrouw was te druk bezig met vloeken en boos zijn op haar aanrijder. Terwijl wij nog trillend op onze benen stonden kwam ons busje er ook net aan, pfieuww wat een begin van de dag…..

Black water rafting houdt in dat je in een wetsuit door de ondergrondse grotten gaat abseilen, flying foxen (soort van kabelbaan), op een grote zwarte band door de grotten 'raft' en watervallen beklimt, kortom adventure!! Het begon met het abseilen, eerst even op een helling buiten de grot oefenen voordat het echte werk begon. Namelijk door een enorm nauw gat, 35 meter naar beneden en waar je van gaat denken, dat gaat niet passen! Op naar de volgende stap, de flying fox. Met opzet wordt je hoofdlampje uitgedaan zodat je niet ziet waar je heen vliegt, maar ook zodat je de glowworms kan zien die blauw oplichten in de grotten. Vanaf de kant het water ingesprongen op de zwarte band (tube) echt supergaaf! Daarop door de grotten gedobberd en het verhaal over de glowworms aangehoord ennuuuh weer vergetenJ Vervolgens door de nauwe grotten gelopen en gekropen en toen kwamen we aan bij de laatste uitdaging, watervallen beklimmen. Dit wel met de nodige instructies die je echt nodig had want door het snelle stromende water zie je bijna geen hand voor ogen en ook niet waar je je voeten kan neerzetten. Check! Ons lijstje met activiteiten voor Nieuw-Zeeland was bij deze voltooid.

Met al die supergave activiteiten in onze pocket gingen we op naar de laatste stad in Nieuw-Zeeland, voordat we weer terug vlogen naar Australië, Auckland. De stad die onze creditcards heeft mogen ontvangen en die wij in blije ontvangst mogen nemen, jeeeej! Beetje te vroeg gejuicht.. beide creditcards deden het namelijk weer niet! Ondertussen waren we het helemaal zat met die stomme creditcards, al helemaal omdat we hem over een paar dagen nodig hadden om onze campervan in Cairns op te halen. Achteraf bleek dat ze de creditcards nog niet hadden gedeblokkeerd… plus dat we onze oude pincodes niet konden gebruiken terwijl dit ons wel was verteld. Nou ja om niet helemaal down te eindigen, hebben we zoals de meeste vrouwen doen ons helemaal gestort op het (souvenir) shoppen (en de nodige chocolade..) om op deze manier nog van onze laatste dagen in Nieuw-Zeeland te genieten.

WIJ ZEGGEN…….
Kia Ora Aotearoa
G'day how ya goin' Australia!

Liefs Eef en Lim