Vang Vieng! Vieng Vang!? Samma da vel! eller standar utrykket som har forfulgt oss gjennom heile Thailand, same same, but different?.. Me cruuzer bortover paa toppen av ei fjellside i Laos, medan vaar Toyota Hiace lignade caravan klamrar seg til vegen. Venstre fot har mista totalt blodtilforsel pga av plassmanglen, men naar ein ser ut av vindauga, kan ein ikkje gjere anna ein aa vere takknemleg for aa ta oss igjennom dette landet.

Mobilen til lene, (med den mest super irriterande ringelyden, dum dididum..dididdum..dada) ringte kvart paa fem den siste dagen var i Luang Prabang. Troytte og smaakalde drog me oss ut av senga, heiv paa oss alle ullkledna med eigde, for me spaserte i halvsovne opp i mainstreeten. Me gjorde oss klare for den spesielle matsermonien til munkane i Luang Prabang. Klokko seks kvar morgon gaar munkane gjennom byen, med ei bambuskorg rundt halsen, og innbyggarane skal ogsaa staa opp og gje dei noko mat i korgene. Stillheten vart djup, morket ikkje lysare og ned kom ei rekke med halvtrotte(og like kalde) oransjekledde mannfolk.. Me vart litt satt ut, og fann ut at me skulle ta oss ned paa deira nivaa, og det vart til at me sette oss i lag med dei lokale. Ei turistfelle som det var, og me som trudde me var dei einaste som hadde klart aa dradd oss ut av senga klokko seks(!)NEJDAA.. Her var me lina opp som "profesjonelle" fotografar heile gjengen.. og stakkars smaamunkane ville berre ha litt mat.. Sticky rice flagra, bananer dumpa nedi og sola sto opp. For ein opplevelse!

V.I.P bussar har faatt ein ny meining i kvardagen vaar. Du tenke kanskje V.I.P som noko betre enn vanleg, over normal standar, og kanskje ein liten snacks i tillegg. Det gjorde me og, heilt til me kom til Laos. Knena oppunder haka, nakken i ein ubehageleg 90 grader vinkel til sida og ikkje minst ein ladiiiboy 2 cm fraa skuldra vart bussturen ein smule ubehageleg. V.I.P bus? njaaa... trur me tek lokal bussen eg.

Daa me kom fram til Vang Vieng kjende me blodet stroyma gjennom beina att, daa me krabba ut av bussen. Super motiverte etter ein 6 timars umogeleg-aa-bevega-noko-som-helst tur begynte me aa gaa innover mot byen(uvitande om at det var LITT lengre enn me trudde) 2 timar seinare etter aa ha gaatt til byen kom me svette og gode til eit par bungalower, der me tok oss inn for natta. Nicole og dev fraa australia joina oss og me naut gratis kaffi, for me tok turen nedover gata. Kvelden suste, og endte med baguette med smorost(som lene klarte aa smora utover heile tightsen) Ingen kommentar om alkohol var innblanda. Me vakna vertfall dagen derpaa til ein overivrig hane, cylofon klingrande i bakgrunnen og ei stortromma i hovudet. Maa verkleg innromma at tubing var ikkje vaart fyrste alternativ for dagsaktivitet..

"If your in Laos, you have to go tubing in Vang Vieng!" Denne strofa har me hoirt x-antall gonger i lopet av reisa vaar, og dermed vart nok ein gong dei saakalte "planane" endra.. Trur dette vart det storsta sjokket hittil. Sendt av gaarde paa ein tuk-tuk fullasta med svenskar og traktorringar vart me kjort 3 km oppover ei elv. Han droppa oss av i middle of nowwhere, og organisk drinkar sto lina opp. I handa hadde me baderingen, bikinien var limt paa og me gjorde oss klare for eit nytt eventyr. Daa me kom til elva, slo musikken mot oss, og utsikta var ubeskrivleg. Sjokket var stort daa australske/aussiar kom flygande fraa himmelen, og se og bli sett faktoren skreik mot oss. Smaanervose heiv me oss paa tuben og segla ned til fyrste bar. Her blei me naut me sola ein times tid medan me hadde underholdning av ein rabbies smitta, full ape (nej da var ikkje ein av dei australske, da va faktisk ein ape). Lene svinga seg i tauene medan Hilde klamra seg terrassen og skulda paa hogdeskrekken. Wiiiiiii... SPLASH!.."kom daa Hilde!" "ehh, chillan her eg ja.. ehehe.. ja.."

Neste bar var bamboo bar med reaggie stil, og gratis shot ved vannkanten. Her sat me og etterkvart kom fleire kjensfolk drivande nedover elva. Stor gjeng som me var, heiv me oss paa nytt att nedover, og me endte med gjormebassenget. Ein vurderingssk for lene og meg, der me fann ut at det ikkje var verdt det. Gutane derimot syns dette var litt for fristande til aa takke nei til, og fekk seg eit ekte laos gjormebad. Den siste baren (smiley bar:) mista grepet og tog helt a! Her flagra folk ut av sklier, slengte seg uhemma i lufta og desverre landa ikkje alle like godt... Men heldigvis hadde dei fleste guesthousene krykker til "rent", noko som viste deira breie erfaringar av galne turistar.

Turen heimover vart ein styrkeprove daa me padla febrilsk nedover elva godtruande om at me var framme "rundt svingen". 13 svingar og ein og ein halv time seinare tok me det siste taket for me endleg entra land. Good exercise, men fytti so tungt!

Etter ein snaal, men morsom opplevelse i Vang Vieng, tok me endaa ein V.I.P buss til hovudstaden Vienntienne. Her maatte me sei forvel til vaare kjere chillenske venner som me har vorte saa glad i. "How many kisses?" Paa ekta chile-vis fekk me kyss paa kinnet for dei for med flyet til Hanoi, Vietnam. Saart sakna!

Vientienne overnatta me ei natt for me heiv oss paa nattoget til Bangkok. No more buss! Ekta a/c forkjolelse og 14 timar seinare entra me koh san road, men la oss inn i gato attmed for skarve 40 kr natta rommet. Funker! Bangkok tek me paa sikt! Natta!