Maandag 5 maart. Om goed 7 uur zijn we wakker en we realiseren ons dat we weer naar huis gaan. Nog een keertje douchen, het bed afhalen en dan de koffers inpakken. Dat alles er nog in kan snappen we niet maar we denken dat er wel wat meer gewicht in zit dan op de heenweg. Tjip en Brenda hebben een weegschaal, een ouwetje, analoog met Engelse gewichtaanduiding. Na wat omrekenen zouden we misschien net onder de 20 kg. per koffer zitten, maar we hebben onze twijfels. We gaan nog even een paar boodschapjes doen met Brenda en drinken nog een kopje koffie. We hebben beide vluchten ingecheckt en de boardingpasses hebben we ook al geprint. Na de koffie gaan we richting vliegveld, echter we willen eerst nog naar de begraafplaats waar oom Meindert en tante Geertje hun laatste rustplaats hebben gekregen. Na enig zoekwerk hebben we het gevonden, een eenvoudige plaat met daarop hun gegevens. Dan op naar het vliegveld. We zijn mooi op tijd en gelukkig gaan niet alleen onze 2 koffers op de lopende band bij de afgiftebalie maar ook die van Koos en Tineke waarvan we weten dat die koffers minder zwaar zijn en zo blijven we onder de 80 kg voor 4 koffers. Dan is onze handbagage aan de beurt om te wegen en deze is te zwaar, daar moet zo'n 5 kg. uit. Dus koffer open, handel eruit en dit in een tas gestopt die we van de grondstewardess hadden gekregen. Gelukkig, de koffer kreeg code groen en opgelucht gingen we verder. Tineke vond het wel leuk dat we met de koffer bezig waren en die maakte er nog een foto van. Toen maar richting de gate. Eerst weer door de X-ray tunneltjes waar je mobiele telefoons, laptops, riemen, lippenstifts etc. allemaal in bakjes moet doen die apart door de röntgenapparatuur gaan. Gelukkig, zonder problemen kwamen we daar doorheen. Toen door de douane waar een foto gemaakt wordt van je gezicht met de foto van je paspoort erbij. Na wat geneus in de tax-freeshops gingen we wachten voor boarding. Er kwam een vriendelijke heer die vroeg naar Kingma en of we misschien een koffertje kwijt waren?? Bleek dat ik de kleine koffer die we al voor de helft hadden geleegd bij de paspoortcontrole had laten staan. Maar gauw weer opgehaald. Zo gemakkelijk vergeet je iets en ben je het dus kwijt. Eenmaal aan boord vertrok het toestel al snel en zo begonnen we aan de terugreis, eerst van Melbourne naar Hongkong; deze vlucht duurde 9 uur en toen nog 12 uren in het vliegtuig om ons van Hongkong naar Amsterdam te brengen. Vooral de laatste vlucht was een lange zit! Wat waren we blij dat we weer in Amsterdam waren, maar oei, wat is het hier koud! Dat is even weer wennen. Koos & Tineke kregen in Amsterdam een sms dat ze voor de 7de keer opa en oma waren geworden van de inmiddels derde kleinzoon. Eenmaal de koffers gevonden gingen we naar de aankomsthal waar allemaal lieve mensen ons stonden op te wachten. Na nog een laatste kopje koffie bij Hajé hebben we afscheid van onze reisgenoten genomen, we gingen ieder onze eigen weg. Thuis aangekomen stonden ook al weer allemaal lieve mensen op ons te wachten en we konden onze verhalen beginnen te vertellen. We hebben veel beleefd en zijn een enorme ervaring rijker. Een ervaring die niemand ons kan afnemen. Dit was de laatste update van mijn blog. Wat heb ik genoten van de vele lieve reacties; dat is namelijk het leuke van zo'n verhaal. Je plaatst het en dan probeer je op een volgende plaats waar je internet hebt, de reacties te lezen die je van de lezers hebt gekregen. Hartelijk dank hiervoor! The ravers ( die inmiddels weer recht op de aarde staan en waarbij de jetlag schijnt mee te vallen)