Hola! Alles goed thuis met iedereen?

Wij zijn nu helaas al ruim over de helft van onze reis... Sinds onze laatste blog zijn we voornamelijk verder naar het zuiden gereisd en hebben we vele kilometers gewandeld door wondermooie landschappen. Zoals aangekondigd zouden we de Villarica vulkaan gaan beklimmen in Pucon, maar het heeft jammer genoeg 3 dagen geduurd voordat we het daadwerkelijk konden doen vanwege het weer. Maar wat was het de moeite waard om te wachten en 3 ochtenden vroeg op te staan om weer een poging te wagen! Eerst reden we met de auto tot aan 1400m, dan een ski-liftje +400m en dan de hele weg naar de top op crampons en met ijs-pikkel! Boven (2860m) hadden we een prachtig uitzicht en konden we zelfs in de actieve krater kijken, met een hele sterke zwavelgeur! Vervolgens zijn we de terugweg naar beneden gegleden op een stuk plastiek. Weer eens iets anders:) De dagen dat we de vulkaan niet konden beklimmen hebben we ons vermaakt met een mooie wandeling in een nabij gelegen nationaal park en met baden in heet water bronnen.

De volgende stop was Chiloe, het op een na grootste eiland van Chile, waar ze vooral leven van de visvangst. Het is er meer ongerept en met momenten was het er heerlijk rustig. Hier hebben we een auto gehuurd voor 3 dagen om het eiland te ontdekken. We zijn gestopt in Ancud voor de lokale visschotel, curanto, spijtelijk was die niet zo lekker. Iets verderop maakten we een boottochtje naar een 3000-tal pinguins. Echt leuk om ze voor het eerst in het wild te zien!
In Castro (de hoofdstad van Chiloe) hebben we in een traditioneel palafito huis (op palen gebouwd en langs het water) geslapen bij een lokale mevrouw, wat ook echt een ervaring was. We vonden er geen beschikbare hostel, dus hebben we bij haar op de deur geklopt en we werden er met open armen ontvangen. Onze cursus spaans kwam goed van pas!
Verder hebben we de verscheidende door UNESCO erkende houten kerken bezocht, met zeer lekkere verse oesters onderweg, en vervolgens doorgereden naar Chepu waar we een kayaktocht hebben gemaakt bij zonsopgang in het aangrenzende nationale park. In de Eco-lodge waar we hier verbleven hebben we 2 andere belgen ontmoet, die zijn meegelift tot aan de volgende stad Puerto Varas. Hier nog een dagje sightseeing gedaan en dan waren we helemaal klaar om te vliegen naar Patagonie!

Aangekomen in het zuidelijkste stadje van continentaal Zuid-Amerika, Punta Arenas, hebben we ons nog even laten verwennen in de mooie B&B genaamd Casa Escondida. Beetje buiten de stad, gemaakt van hout en verwarmd met houtkachels en gelegen in het bos, met ook nog een finse sauna. De voornaamste reden om hier naar toe te gaan was de pinguin-kolonie op Magdalena eiland, 2 uurtjes varen van Punta Arenas. Het was heel bijzonder om rond te lopen tussen zo'n 70,000 pinguins! Aangesterkt na een heerlijk verblijf namen we de bus naar Puerto Natales.

Hier hadden we de namiddag om kampeer-materiaal te huren, eten in te slaan voor 9 dagen en onze rugzakken in te pakken. Gepakt en gezakt vertrokken we de volgende dag vroeg naar het bekendste nationale park van Chile, Torres del Paine, om er de "O-circuit" te lopen. Het was nog zo'n 3 uren met de bus en een klein uurtje met een catamaran.... Ja, de afstanden in Patagonie zijn enorm... En dan was het zover, het begin van onze prachtige, maar door weersomstandigheden ook zware, trektocht.
Na de boottocht wandelden we voor 4 uurtjes met mooi weer naar de eerste overnachtingsplek. Na het opzetten van de tent op lekker zacht gras hebben we nog een kleine uitstap gemaakt om gletsjer Grey van dichtbij te bewonderen. Je kon er de stukken ijs zo uit het gletsjermeer halen.. Wat een mooi begin! Hier zouden we 9 dagen later weer terug zijn.. Het koken op ons gasvuurtje ging ook verrassend vlot en het was nog lekker ook: pasta met tomatensoep-poeder als saus met stukjes gedroogde worst.
De volgende paar dagen liepen we langs sprankelende blauwe meren, door verbrand bos, langs lawine-gevoelige gletsjers, door open steppe, met voortdurend zicht op de indrukwekkende Los Cuernos bergen en met condors die boven ons hoofd vlogen. Om de Frances vallei in en uit te lopen konden we gelukkig de rugzak even achterlaten voor het grootste deel van de dag. Het weer was wat wisselvallig, maar soms loonde het om een uurtje te blijven staan aan een mooi uitkijkpunt. Ook maakten we kennis met de ongelooflijk sterke wind die in de zomer door heel Patagonie raast. De derde avond wisselden we de tent even voor een bed in een van de refugios en moesten we zelf niet koken.
Dag 4 liepen we de 3e en laatste vallei in van de W-trek. Bovenaan de vallei sliepen we op een kleine gezellige plek midden in het bos. Van hieruit was het nog een 45min stijl klimmen naar het bekendste punt van het hele park, het meer aan de voet van de "Torres". Op dag 4 gingen we hier al even kijken in de namiddag. Het was een beetje bewolkt maar we waren toch onder de indruk van het uitzicht! Het hoogtepunt moest de volgende dag komen, na een korte, koude en regenachtige nacht stonden we om 4u30 op en klommen we in de regen opnieuw naar boven voor de 'magische' zonsopgang.. Helaas zagen we alleen sneeuw, regen en vele witte wolken in plaats van de oranje ochtengloed op de bergen die je op de postkaarten ziet.. Gelukkig hadden we het de vorige dag toch al even gezien. De rest van de ochtend liepen we in de aanhoudende regen terug de vallei door naar beneden waar we in de namiddag konden opdrogen en uitrusten in een refugio. We hadden hier de W-trek al succesvol afgerond wat we vierden met een goedkoop wijntjes in de zon die terug doorbrak. De volgende dag was het tijd om aan de "achterkant" van het park te beginnen om zo de"O" af te maken. De hele achterkant is veel minder druk dan de W, dus de volgende dagen zagen we een pak minder wandelaars. Het werd een lange dag van zo'n dikke 9 uren wandelen en ongeveer 30km, met op momenten weer hele strakke wind. We kwamen dan ook heel moe aan bij een prachtig gelegen refugio waar we besloten om niet zelf te koken, maar ons lekker te laten bedienen. Gelukkig was dag 7 iets korter door een dicht begroeid bos en langs een mooie gletsjer en ijs-waterval. Hier kampeerden we om de volgende dag aan de moeilijkste tocht te beginnen over het hoogste punt van de trek (1250m). Lijkt niet zo hoog, maar wel in Patagonie, en dat hebben we gemerkt! We stonden vroeg op met sneeuw, regen, hagel, mist... en zeer sterke wind. De pas werd zelfs tijdelijk gesloten door de plaatselijke rangers. Om 11u30 besloten de rangers om zelf een groep over de pas te leiden zodat wie door wilde gaan dat kon doen. Een heel deel mensen besloten een dagje af te wachten, maar wij gingen mee met de groep over de pas.. Het was met voorsprong de zwaarste condities die we ooit hebben gehad. De wind was zo sterk dat we soms niet verder konden wandelen of zelfs omver werden geblazen. En de sneeuw voelde als kleine kogels in het gezicht.. Gelukkig hadden we goed materiaal dat ons toch warm kon houden. Eens boven op de top was het nog zeer stijl naar beneden langs een modderig pad.. Met momenten konden we toch al een glimp opvangen van de indrukwekkende Grey gletsjer die onder ons lag. Kapot kwamen we aan op onze laatste kampeerplaats.
De volgende ochtend was het weer volledig gedraaid en hadden we een prachtige laatste wandeling met voortdurend zicht op die enorme gletsjer, wow!
Het zat erop, we hadden de hele O-trek gewandeld! We verlieten de O met een boottocht op het gigantische gletsjermeer em vaarden eerst nog heel dichtbij 2 van de 3 gletsjertongen. Echt super indrukwekkend en een passende afsluiter.
In het totaal hebben we zeker zo'n 140km gewandeld en moe maar voldaan verlieten we Torres del Paine met de bus terug naar Puerto Natales.

Het vervolg van onze Patagonie trip was een busrit naar de Argentijnse kant met als eerste stop El Calafate. Hier gaan de meeste mensen naar toe om de gigantische Perito Moreno gletsjer te bezoeken. Dit is een van de weinige gletsjers die niet terugtrekken, maar stabiel blijven! Met de bus was het 80km rijden naar het park. De dag begon jammer genoeg bewolkt, maar het klaarde op tijdens ons bezoek zoals je kan zien op de foto's. Perito Moreno: 60m hoog boven water (en soms nog tot 200 meter diep onder water), 5km wijd en vele kilometers lang, wow! We konden vanop verschillende niveaus en kanten de gletsjer bekijken en je hoorde constant de gletsjer kraken en stukken afbreken.

Diezelfde dag hebben we de bus genomen naar El Chalten, de wandel-hoofdstad van Argentinie. Het is een klein dorpje dat pas sinds 1985 bestaat. Dat zie je ook heel duidelijk aan de vele gebouwen die nog in aanbouw zijn, maar wel al volop gebruikt worden voor het toerisme. Van hieruit kan je supermooie dagwandelingen maken in Parque Nacional Los Glaciares, wat we dan ook hebben gedaan gedurende drie dagen. Uiteraard ontbrak het ook hier niet aan de typische Patagonische wind. De mooiste wandeling was die naar Laguna de los Tres, een gletsjermeer onder aan de voet van Fitz Roy, met zo'n 3400m de hoogste berg in de streek en een van werelds meest technisch moeilijke om te beklimmen. We hadden prachtig weer die dag en konden dus lekker lang in de zon genieten bovenaan het gletsjermeer na een pittige klim. De foto's spreken voor zich..
Ook ontdekten we in El Chalten al snel een heerlijke ijszaak, waar we in 3 dagen tijd nog 4 keer zijn teruggekeerd (in totaal samen bijna 1.5 kilo ijs verorberd). Staat zeker in de top 3 van ijs op onze trip! Jammer genoeg kwam ook hier weer een einde aan en na een busrit van 3 uren terug naar El Calafate vlogen we naar Ushuaia, ook wel het einde van de wereld genoemd (El Fin Del Mundo).

Ushuaia is vooral een havenstad waaruit expedites naar Antartica vertrekken. De stad zelf is dus niet zo mooi, maar het ligt wel prachtig omringd door de uitlopers van de Andes aan de ene kant en het Beagle kanaal aan de andere kant. We verbleven hier 5 dagen, dus tijd genoeg om weer wat leuke wandelingen te maken. Samen met wat andere gasten uit de hostel liepen we met goed weer naar Laguna de los tempanos, opnieuw een gletsjermeer. De wandeling was totaal niet toeristisch, dus het was heerlijk rustig. Soms was het wat zoeken naar de weg en met momenten was het zeer stijl naar omhoog, maar boven werden we beloond met alweer een fantastisch uitzicht. Als je nog even verder liep kwam je aan de voet van de gletsjer, waar we een grote ijsgrot vonden. Weer een topdag! De volgende dag wandelden we door het Tierra del Fuego nationale park met mooie zichten over het beagle kanaal. Verder bezochten we nog een aantal leuke cafeetjes in Ushuaia, bezochten we het voornaamste museum en sloten we vanavond onze Patagonia trip in stijl af met een lekkere tasting-menu met onder andere de lokale specialiteit king-krab.

Wat zijn de weken hier weer voorbij gevlogen met zo vele onvergetelijke momenten. Patagonie is een echte aanrader!! ...zoals jullie kunnen zien op de foto's, toch?

Morgen vliegen we naar Buenos Aires, waar vanaf vrijdag Lily, Monne en Joris een weekje meereizen! We kijken er enorm naar uit om hen terug te zien..

Vele groetjes vanuit het einde van de wereld,
Kim en Philip