Australië is niet het goedkoopste land om te bereizen, maar alles is hier wel super goed voor de backpackers geregeld. Zo werden we vanmorgen met een klein busje opgehaald bij ons hostel en bij het busstation afgezet, waar we een aantal minuten later door een luxe touringcar werden opgepikt en bij de ferry werden afgezet. Het was een mooie busrit door een heuvelachtig gebied met wijnranken, graan, olijf- en eucalyptusbomen. Het deed me denken aan de weg naar Santiago. Hetzelfde landschap. Alleen vlogen er hier roze papegaaien over en zaten er een paar bomen vol witte papegaaien. Verder zagen we overal kangaroos. Deze waren een stuk groter en donkerder dan die we eerder gezien hebben. Vlak langs de weg zat een moeder met jong. Toen wij langs reden, sprong het jong gauw in de buidel.

Maar nog even over gastvrijheid. De chauffeurs stellen zich altijd voor. Ze vertellen wat we kunnen verwachten en informeren ons over de dingen die we onderweg zien. Driver : 'When anyone does have some questions, please don't hesitate to ask me.' of: 'Thank you for being such a great team this morning.'

De veerboot voer in 45 minuten naar Kangaroo Island. Het water ziet er ook hier weer helder en blauw uit. Vanaf de veerboot moesten we 100 meter wandelen naar ons hostel. Een bord waarschuwt ons voor slangen. Er vliegen kleine blauw met zwarte vogeltjes.

We verbleven de eerste nacht in de YHA in Penneshaw, waar op het eerste gezicht je creditcard meer welkom is dan jij. Later bleek het wel mee te vallen en kregen we een grote kamer met zes bedden met z'n tweeën en konden we even bijkomen. We hadden uitzicht op een baai met azuurblauw water en wit zand met duinen waar nog vijftien pinguïnpaartjes zouden wonen, die we wanneer het donker werd zouden kunnen zien. Helaas hebben wij ze niet gezien. Wel wat wallabies en een uil.

De volgende ochtend konden we onze huurauto ophalen en het eiland gaan verkennen. De meeste mensen wonen hier niet in dorpen, maar op hun eigen boeren landgoed. Veel boerderijen met schapen, vijf met aardappelen, wat koeien, graan e.d. Verder natuur, droog gras, bossen, wat rivieren en heel veel wildlife. We hebben de eerste dag nog geen 100 km gereden en ik heb zestien dode kangaroos/wallabies geteld. En de dagen daarna nog veel meer. Maar gelukkig nog veel meer levende.

Vivonne Bay
We hebben het eiland in tien dagen rondgereisd. En overal gekampeerd.
Te beginnen bij Vivonne Bay. Van daaruit hebben we de zeeleeuwenkolonie bij Seal Bay bezocht. Onder begeleiding van een gids mochten we een kijkje nemen op het strand waar de zeeleeuwen bivakkeerden. De vrouwtjes vormen de kolonie. Zij zorgen 18 maanden voor hun jong tot een volgende zwangerschap. Vrouwtjes kunnen wel 100 kilo wegen. Mannetjes wel 400. Zij gaan ook wel naar andere kolonies om daar te paren. Om te eten moeten ze de zee op om te vissen en blijven dan vaak lang weg. De vrouwtjes laten hun jongen dan op het strand achter en kunnen dagenlang wegblijven. Door te roepen kunnen ze daarna hun eigen jong weer vinden en deze voeden.

Vlakbij Seal Bay is Raptor Domain. Daar hebben we weer een paar skinks en slangen vastgehouden en een vogelshow bijgewoond. Met een grote handschoen aan mocht ik de uil miss Elly vasthouden. We hebben hier ook de Wedge-tailed Eagle van dichtbij gezien, de grootste roofvogel van Australië. Deze was zo verwend om makkelijk aan eten te komen, dat hij niet meer in het wild losgelaten kon worden. Dan zou hij waarschijnlijk de eerste de beste visser een bezoekje brengen en deze 'vriendelijk' vragen zijn vangst af te geven. Met een kracht in zijn poten die tientallen malen groter is dan de kracht van een krokodillenbek is dat misschien niet zo'n goed idee.

De campsite bij Vivonne Bay was erg basic, vies (in mijn ogen) en druk. De haringen van onze tent konden niet de grond in dus hebben we de tent aan wat paaltjes vastgemaakt en met stenen gezekerd. Er werd op de campsite een verjaardagsfeest gehouden door Gory die 40 werd. De hele gemeenschap was of had zichzelf uitgenodigd. De camping was aan een rivier en aan zee. Er vloog een pelikaan langs het strand en er zwommen roggen in de branding. Ook wij werden voor het feest uitgenodigd. Er was een overvloed aan eten en drank. Ze hadden voor deze gelegenheid vijf schapen geslacht en op de bbq bereid. Door de toespraken leerden we Gory een beetje kennen als sportief, vader van vier kinderen, gek op zijn vrouw, veel kattenkwaad en een shearer, een betere dan zijn vader. Iets om trots op te zijn. Stoer. Er was een taart in de vorm van een Snapper vis en een gezamenlijk cadeau. Wij werden op dit feest door andere boeren uitgenodigd om bij het schaapsscheren te komen kijken. Eén boer had een Nederlandse jongen in dienst. Dirk Jan werd er even bijgehaald.
Heel hartelijk allemaal. Wat een hechte gemeenschap. Toen wij de volgende ochtend wakker werden liepen er nog een aantal met bier in hun handen rond. De muziek was om half zes 's ochtends opgehouden.
De douche op de camping was ook het huis van een krab en een grote spin. 'Not really dangerous. You might need an injection while bitten, but not really dangerous', aldus de studenten uit Melbourne. 's Avonds lopen er wallabies over de camping.

Western K.I.
De volgende drie dagen kampeerden we op onze favoriete camping op Kangaroo Island. Bij aankomst zei de parkwachter al dat dit na Vivonne Bay als het Hilton zou voelen en niets was minder waar. Alles was er goed verzorgd voor kampeerders. Er was zelfs een compleet ingerichte keuken. En belangrijker nog was al het leven op de camping. The Western KI is bij het Flinders Chase National Park. Op de eerste dag zaten er in de boom voor onze tent een moeder en een baby koala. Geweldig om die twee bezig te zien. Vanuit de camping kon je ook naar een lagoon wandelen, waar het 's avonds krioelde van het wildlife. Overal wallabies, kangaroos en heel veel vogels (vooral papegaaien). Alles liep ook tussen de tenten door. We werden steeds beter in het spotten van koala's en miereneters. Wat een grappige beesten. Onverstoorbaar. Toen we 's avonds naar de wc moesten liep er een possum met een bijna even groot jong op haar rug. 's Nachts hoorden we een kakofonie aan geluiden. Koala's brullen als leeuwen. En de honderden papegaaien kunnen er helemaal wat van. Die lijken constant te schreeuwen. We hebben het hier echt geweldig gehad. Voor mij staat deze plek in de top drie naast Afrika en de Galapagos.

De camping was vlakbij de boerderij waar de schapen die week geschoren werden en wij door de boerin uitgenodigd waren om te komen kijken. Gaaf om te zien. Drie shearers, 800 schapen op één dag. Er werd keihard gewerkt. Het zweet parelde van de hoofden. A young mans job. Het deed me denkenaan een aflevering van MCleods Daughters (die hier niet ver vandaan opgenomen is). Toen ik dat tegen de boerin zei, vertelde ze dat zij dat Mac Clowns Daughters noemden. 'We don't wear make-up. We have dirt, s***, blood and flies. Not romantic at all.'

Dichtbij de boerderij is Hanson Bay. Een strand bijna voor onszelf alleen met onvoorstelbaar helder water. Koud. We zitten hier slechts een oceaan verwijderd van de Zuidpool.

Verder zijn er in Flinders Chase National Park twee plekken met geweldige rotspartijen aan zee, Admiral Arch en Remarkable Rocks. Daar lagen jonge zeeleeuwen op de rotsen te wachten tot de moeders terug kwamen van zee. De moeders waren zich vol aan het eten op zee om klaar te zijn voor het volgende broedseizoen. Ondertussen vochten de bulls om de beste plekken op de rotsen. Dat ging er hard aan toe.Tot bloedens toe. Het waaide hard en er waren enorme golven. Af en toe werden de mannen van de rotsen geveegd door een hoge golf en vochten ze in het water gewoon verder.
Indrukwekkend.

Een wandeling door het National Park naar de Platypus lagoon leverde ons helaas geen vogelsbekdieren op. Die houden op dit moment hun 'winterslaap'.

Tenslotte hebben we onder leiding van een gids the Kelly Caves bekeken. De jonge gids met droge humor wist ons veel te vertellen. De grot was ontdekt doordat ooit iemand te paard in één van de toegangsgaten naar de grotten was gevallen, Kelly. De grot is van zandsteen, ontstaan onder de zandgrond die kristallen had gevormd. De verschillende perioden (van misschien wel duizenden jaren) in het verleden hadden elk hun eigen eigenschappen en dat was zichtbaar in de kleuren van de stalactieten en stalagmieten. De kristallen waren doorschijnend en zwaar. IJzer zorgde voor de oranje en zwaarste laag. Andere lagen waren geel of wit. Zandsteen zelf is heel licht en laat geen licht door. Deskundigen proberen aan de hand van de eigenschappen van het verleden eigenschappen van de toekomst te voorspellen. Er was nog maar een klein gedeelte van de grotten ontdekt door gebrek aan vrijwilligers. In de grot was geen water en dus geen klein en daarmee ook geen groter leven. Maar toen we de grot uitkwamen zagen we een possum zijn middagdutje in een boom doen. En werden we gewaarschuwd voor tijgerpythons die met het warmere weer steeds vaker werden gespot, een voor de mens gevaarlijke slang.

Kingscote
Tachtig procent van de wegen op Kangaroo Island is onverhard. Dirtroads. Via de onverharde North Coast Road zijn we naar Kingscote gegaan. Wat een geweldige weg. We zijn onderweg maar één andere auto tegen gekomen. Prachtige vergezichten. Mooie baaien, zoals Stokes Bay. Overstekende goanna's en kangaroos. Een avontuur. Kingscote is het commerciële centrum van KI. Daar was dan ook de enige saaie camping. Gelukkig waren er nog wel koala's en vogels. Wel lekker was het om weer eens boodschappen te kunnen doen. Op de rest van het eiland zijn geen winkels. De mensen drinken hier regenwater en wij dus ook.

American River
Een dorpje aan het strand met 250 inwoners en duizenden wallabies en vogels. Wij kampeerden er als enigen op de camping aan een Marine Park. Voor de kust zwommen honderden zwarte zwanen. En verder waren er veel witte ibissen, lepelaars, pelikanen en papegaaien. Het was er koud en het stormde. We hebben zelfs lange broeken, vesten en jassen aangetrokken. En 's ochtends en 's avonds een wandeling gemaakt om warm te worden. Afzien, maar de moeite waard. Wat een plek. We hebben de zeldzame zwarte papegaaien kunnen vinden en wat vinnetjes van de vele dolfijnen kunnen spotten. De campsites van the Counsil hier op Kangaroo Island hebben een zelfregistratie systeem. Je moet geld in een envelop doen, daar je kenteken en de datum op schrijven en deze in een box doen. Elke dag komt er iemand langs om de openbare toiletten, douches en barbecues schoon te maken. Alle vrijheid.

Browns Beach
Onze laatste camping op weer een mooie plek aan het strand in het bos om vervolgens terug te keren naar de bewoonde wereld. Heel tevreden, voldaan en blij dat we geen kangaroo hebben aangereden.

Penneshaw
Nog één nachtje in een hostel om alles te wassen en bij te komen voor we weer naar het vaste land gaan.