Dinsdag 12 februari zijn we verder gegaan waar we gebleven waren: plannen, regelen, boeken, bellen, vergelijken, kortom: je bent je eigen reisbureau.
Maandag zijn we geëindigd met de ongeduldige en onbeleefd jongen. We konden er maar niet over uit dat hij zo tekeer was gegaan. A fijn, de volgende dag moesten we uitchecken bij ons eerste hostel in Byron Bay, wat dus aardig mee was gevallen en inchecken bij ons nieuwe hostel, wat toch iets luxer klonk dan de andere: Byron Beach Resort.
We reizen hier steeds met de Greyhound bus, dat is een maatschappij met grote rode touringbussen. Deze bus gebruiken we alleen om naar een nieuwe bestemming te gaan, niet in de plaatjes zelf, daar heb je de locale bussen voor nodig.
We zijn terug gegaan naar het busstation van de Greyhound en werden daar opgehaald door ons nieuwe hostel. Omdat het busje van hun nog ging wachten op de volgende Greyhound bus, vertelde het Nederlandse meisje van het resort dat we anders ook nog wel een boodschapje konden gaan doen. Toen vertelde we dat we nog wat dingen moesten boeken dus toen zei ze anders neem ik jullie spullen wel mee dan kunnen jullie ook een later busje nemen. Top!

Toen zijn we naar de derde Travel agency gegaan in dezelfde straat en durfde het aan om ons nog 1 keer bij een ander bureau te laten informeren.
We wilden straight to the point zijn en vroegen haar wat haar prijs was voor dezelfde trips als bij de andere bureaus.
Wederom kon zij het niet zo goedkoop krijgen als de allereerste, waar die gast zo uit z'n plaat was gegaan.
Na wat lullen hebben we nog iets van de prijs afgekregen en we hebben uiteindelijk 315 dollar betaald voor 4 trips. We dachten: dit krijgen we toch niet goedkoper want het zijn allemaal een stelletje aasgieren dus laten we het maar doen.
De trips die we nog extra gaan doen zijn: varen bij de Great Berrier Reef bij Cairns, 2 dagen en 1 nacht in de Rainforest bij Cairns, kajakken met dolfijnen in Byron Bay en toegang tot de Australian Zoo vlakbij Brisbane.
Ook hebben we bij het laatste bureau 2 hostels geboekt die zij goedkoper kon krijgen en de rest van onze trip gepland, hostels gebeld, trips vastgesteld op datum, enz.
En niet te vergeten: ik ga skydyven! Whaaaaaa! Op 7 maart spring ik uit een vliegtuig vanaf Mission Beach.

Inmiddels laat in de middag zijn we nog even door het dorpje heen gelopen langs de winkeltjes.
Ondertussen had ik weer contact gehad met Jelle en hij was toevallig ook in Byron Bay. We hadden besloten om met z'n 3e pizza te gaan eten op het strand.
Toen we elkaar zagen op het afspreekpunt had Jelle nog een meisje, genaamd Julia uit Austria, meegenomen.
Toen we op het strand waren vroeg ik haar: Where do you live in Australia? Whaaaaaaaaa toen was ik de domme blondie. Gelukkig had Debby eerder ook hetzelfde aan haar gevraagd en hoorde Julia dat wel vaker.
De zon ging onder tijdens het eten, helaas achter de bergen waar we het niet goed konden zien, maar de sterren waren aardig mooi!
Allemaal een paar muggenbeten rijker, gingen we terug naar ons eigen hostel. We spraken gelijk af voor de volgende dag want dan zou Julia om middennacht 25 worden, waar ze het maar liever niet over had.
We beloofden Julia de volgende dag haar verjaardag mee te vieren.

Debby en ik hadden de laatste shuttle bus naar het resort genomen en kwamen voor het eerst bij ons nieuwe hostel aan. Nu klinkt resort heel erg luxe als je dat tegen elkaar zegt, maar resort resort zoals voor de rijke stinkerds was het niet. Wel was het een super leuk, soort van parkje met gekleurde strand huisjes. Het huisje waar wij in sliepen (6p kamer) grensde aan andere kamers en liep in een rondje. In het midden stonden palmbomen en er hingen een paar hangmatten. Wild animals present!

De volgende dag, woensdag, stond ons een groter avontuur te wachten dan we in eerste instantie hadden verwacht: kajakken met dolfijnen!
09:00 uur werden we opgehaald door de organisatie. Terwijl we aan het wachten waren hadden we een meisje ontmoet, genaamd Sophie uit Noorwegen, ze sliep ook op het resort.
Eenmaal aangekomen bij het kajakken kregen we een zwemvest om en een kajak en peddels toegewezen. En o ja, we kregen ook een helm. Een helm? Debby vroeg zich nog af waarvoor we die dan nodig hadden, wellll we waren maar al te blij met die helm toen we eenmaal in het water waren!
Na wat gepuf en gesjouw verder met die kajak kregen we uitleg op het strand over het peddelen en de signalen die ze gebruikten. Any questions? Waarop ik vroeg: en wat doe je als je omkiept? Die uitleg hebben we ook gehad. Dat kon nog wel eens van pas komen ;)
Op zee gingen we op zoek naar dolfijnen. Als je geen dolfijnen of schildpadden zag, mocht je gratis nog een keer kajakken.
In het begin dacht ik nog: het is zo dicht bij de kust en we hadden nog geen levend dier gezien, alleen een hoop surf dudes en babes.
Een stukje verder gebeurde er wat we wilden zien: wilde dolfijnen!! Super super vet om van zo dichtbij dolfijnen te zien zwemmen. Er was zelfs een baby dolfijntje bij en we hebben een dolfijn mogen zien springen in een golf.
Starend en genietend naar de wilde dolfijnen, werden we gewaarschuwd voor een hoge golf. Al die tijd was het water aardig rustig, op die ene grote golf na. En wat hadden we geleerd? Zorg dat je kajak recht op de golf ligt en blijven peddelen. Debby en ik zorgden er gelijk voor dat we recht voor de golf lagen en waren er klaar voor. Alleen 4 domme dozen niet. 2 kajakken (kajaks?) lagen dwars voor de golf. De domme dozen in de kajakken verroerden zich niet meer en keken naar de golf of ze er nog nooit een gezien hadden.
Wij lagen achter hun dus Debby en misschien ook jij kon al raden wat er toen gebeurde: Kir, daar gaan we...
En voor ik het wist kregen we een enorme klap van 2 kajakken tegen ons hoofd/lichaam aan. Dat gaat dan echt ontzetten snel!
Toen ik onder water was kwam ik even niet boven water waarna je gelijk denkt, kutttt ik kom niet boven en er flitst van alles even door je hoofd heen. Die kajak lag boven op me en bij het naar boven zwemmen stootte ik tegen de kajak aan. Na een korte paniekgedachte dacht ik, oke denk goed na. En voor ik het wist was ik gelukkig boven en kon ik de kajak van me af duwen.
Nu lijkt het net alsof dat heel lang duurde en voor m'n gevoel was dat ook zo. Waarschijnlijk was het een kwestie van een paar seconden maar je schrikt wel even.
Daarna weer veilig in de kajak zoals we dat geleerd hadden. Dat kwam dus nog goed van pas ;)
In de kajak voelde ik aan m'n hoofd, waar bij m'n slaap voor m'n gevoel een enorm ei zat. Daar kon Debby gelukkig wel om lachen.
M'n vriendinnen heb ik alleen een hartverzakking rijker gemaakt bij het sturen van een foto en daarbij zeggen dat ik gevochten had. Sorry meiden!
Ik ben nu een paar blauwe plekken als aandenken, vooral die bij m'n oog. Verder gaat alles goed, no worries!

In de middag hebben we ons lekker opgefrist en heb ik lekker onze kleren gewassen. Tijdens het wachten heb ik mezelf verwend met een overheerlijke hangmat. Wat is dat heerlijk zeg! Ik zou bijna buiten in die hangmat gaan slapen.
Ondertussen zag ik ook Sophie weer die we die ochtend hadden ontmoet voordat we gingen kajakken. We hebben een leuk gesprek gehad en ze vroeg wat we verder op de dag zouden gaan doen.
We wilden wat gaan eten in het dorpje en hadden daarna afgesproken om Julia's verjaardag om 12 uur te vieren. Sophie is gezellig met ons mee gegaan en hebben gegeten bij een Italiaans restaurantje. Daarna zijn we richting Julia gelopen die in ons oude hostel verbleef.
Ze had al wat mensen om haar heen verzameld en was zelf al aardig wat glaasjes goone verder. Goone schijnt een witte wijn te zijn die heel vies zou moeten smaken. Maar omdat het de goedkoopste optie is om dronken te worden, drinkt iedereen het hier. Ik vond het op zich wel meevallen en heb twee glaasjes meegedronken.
In Oostenrijk, niet Australië ;), schijn je te proosten door heel vaak tum tum tum tum tum te zeggen en bij het proosten oooooooooo te doen. Dat was best grappig.
Helaas voor Julia zijn we niet tot 12 uur gebleven wat we eigenlijk wel beloofd hadden, maar we moesten nog een eind terug lopen naar het resort en onze tas inpakken om de volgende ochtend vroeg uit te checken.
We hebben dronken Julia bij haar andere vrienden achter gelaten en gezegd dat ze er een leuke avond van moest maken, ook al wilde ze niet 25 worden en was Valentijnsdag maar een stomme dag om jarig te zijn.

Donderdag 14 februari moesten we uitchecken bij Byron Beach Resort. Nadat we dat hadden gedaan hadden we met Sophie afgesproken om te gaan fietsen richting het Lighthouse. Bij ons park kon je voor 2 uur gratis fietsen lenen. Ik weet niet wat het was, maar een berg op fietsen en lopen kostte me aardig wat energie en ik was blij dat ik boven was. Een super mooi uitzicht kregen we ervoor terug met wederom wilde dolfijnen. Verderop had je het meest westelijke punt van Australië en nog verder een witte vuurtoren: Lighthouse.
Inmiddels kwam er een aardig donkere lucht aan en zijn er wat spetters gevallen die bij terugkomst in het resort steeds heftiger werden. We hebben ons opgefrist in de kamer van Sophie en zijn in de middag met onze backpack naar het centrum vertrokken. We hebben daar nog wat rondgelopen en daarna heb ik m'n foto's uitgezocht op een computer, alleen was deze helaas te traag om ze online te zetten. Ik beloof jullie deze zo snel mogelijk online te zetten wanneer daar de mogelijkheid voor is.
Dit plaatsje (Byron Bay) is trouwens wel wat voor Polly, moest gelijk aan je denken met al die bandjes steeds in de avond bij restaurants en cafés.
Het was hier een beetje zoals op vakantie in Spanje. Klein plaatsje met strand en leuke kleine winkeltjes. (Alleen is het in Spanje wel leuker)

Om 21:00 uur hadden we de bus naar onze volgende bestemming: Brisbane, waar ik nu m'n nieuwe blog aan het schrijven ben. We slapen 2 nachten in Brisbane en gaan zaterdag naar de Australian Zoo (van Steve Irwin) om daarna gelijk door te gaan naar Noosa.

Ik kan er trouwens maar niet aan wennen dat ze hier links rijden. Op de fiets, fietsten we in eerste instantie gewoonweg aan de rechterkant, terwijl het daarna voelt als de normaalste zaak van de wereld. Alleen tijdens het oversteken gaat het er niet in. Dat roepen van je ouders tijdens het oversteken vroeger: kijk links rechts links!!, zit er toch aardig ingestampt. In Australië kijk ik steeds de verkeerde kant op.
Verder zie je hier veel Europeanen die aan het reizen zijn en een hoop zoeken er werk. Iedereen heeft de opmerking dat het aardig duur leven is en dat Australië veel westerse invloeden heeft.
Ik kijk daarom ook wel erg uit naar Azië, een hele andere cultuur. Ook kijk ik uit naar de trips die komen gaan in Aussie :)
Erg veel vrienden maak je niet echt. Je hebt wel gesprekken met anderen maar die gaan vaak over het reizen. Ik denk dat je daarvoor langer op 1 plek moet zijn en daar hebben wij niet echt de tijd voor.
Ik hoor dat het aardig vriest en sneeuwt in Nederland, totaal tegenovergestelde dan hier. Ik stuur met alle liefde zon jullie kant op en hoop dat die een beetje luistert.

xxxxx