Ik breng mezelf naar de randen van het land.

Waar de oceaan begin, naar het water en het zand.

Waar de oceaan begint, daar leg ik me neer.

Waar de oceaan begin.

Wrample uit "Waar de oceaan begint" van Blof.

Hoe verder van huis hoe meer je je verbonden voelt met het land waar je vandaan komt. Wanneer ik in de bus zit betrap ik mezelf er namelijk steeds vaker op dat ik naar Nederlandstalige muziek zit te luisteren. De woorden en de zinnen komen veel sterker binnen dan normaal en alle nummers die je misschien wel tachtigduizend keer hebt gehoord klinken weer als nieuw. Zo ben ik weer gaan luisteren naar Daniel Lohus, Van Dik Hout, Blof en zelfs Marco Borsato passeerde van de week de revu. Het was op een avond een keer zelfs zo erg dat toen ik het nummer "Aan de kust" op m'n Ipod beluisterde, dat ik spontaan tranen in m'n ogen kreeg. En ik kom nog geen eens uit Zeeland?

Al moet ik wel zeggen dat ik me sinds een maand wel sterk verbonden voel met het water aangezien ik twintig meter van de oceaan af woon. Ik hoef maar de tuindeur van m'n homestay familie achter me dicht te trekken en ik zie de lichtblauwe horizon van de Tasman Zee. Al kijk ik op de rand van land en zee naar links kan ik helaas net niet de Marine Poort zien van Sydney! Want dat is waar ik me momenteel bevind! Sydney Baby... de showgirl van Australie. En dan zit ik ook nog eens in het meest welvarende gedeelte van de stad namelijk "Dover Heigts". Grote villa's, Land Rovers, gebotoxte ouwe vrouwen en iets te gespierde ozzies die s'ochtends voor het werk met een surfplank onder hun arm zich richting "Bondi Beach" begeven. Yep, ik bevind me momenteel in een van m'n eigen geschreven nummers: EVERYBODY WANTS AN O.C.I.D. Het schijnt zelfs dat Nicole Kidman hier twee straten verder heeft gewoond.

Ik volg hier in Sydney een tijdelijke talencursus Engels in de hoop dat ik daarna zelfs Ieren kan verstaan. Daarnaast leek het me wel leuk om me echt onder de ozzies te begeven, me voor 2 maanden een inwoner van Sydney te voelen en even tijdelijk uit de hostels te gaan. Vandaar dat ik gekozen heb om te verblijven in een Australische homestay familie. Toen ik 1 december daar aankwam bleek het geen familie te zijn maar een gepensioneerde Arabische zuster die sinds haar 2 dochters het huis uit zijn onderdak verleent aan buitenlandse studenten. Ze is helaas niet het prototype Ozzie, daar heeft ze veel te veel temperament voor. En daarnaast spreek ik misschien nog beter engels. Maar ach... ze kookt erg lekker en dan is het goed!

M'n school bevind zich in de drukste winkelstraat van Bondi. Meeste studenten zijn Braziliaans, Zwitsers of Frans. Ikzelf ben ingedeeld in de Advanced klas, maar ik moet eerlijk toegeven dat het engels op de Middelbare school qua niveau wel een stukje hoger lag. In alle lagere klassen bevinden zich eigenlijk alleen maar Fransen aangezien deze lui het soms gewoon weigeren om engels te lullen. Zo was er in m'n homestay huis een fransman die echt geen woord engels kon. Het eerste wat hij vroeg aan me was: Parle Francais? Ach laten we het proberen dacht ik, het een beetje ophalen kan geen kwaad: "Un petite Peu" (ofzoiets). Nou dat zeg ik dus geen 2e keer. Wat ik in 1 minuut voorgeschoteld kreeg aan Le en La had ik nooit geleerd bij Juffrouw Jonas in de brugklas. In m'n klas zelf wordt er gelukkig wel veel engels gesproken en dat maakt het een stuk makkelijker. Onze Leraar TOD is echt een hele "easy going" Ozzie die tijdens de pauze een paar meter verder in een parkje "Tai Chi" staat te doen... ik bedoel... dat zie je niet zo snel in Nederland. Daarnaast kan ik het erg goed vinden met een Italiaan genaamd Marcello, een hongaar Erwin en een hongaarse genaamd Bori. Daarnaast ga ik om met een nederlands meisje van 19, Kristel, die uit Leiden komt.

Je hebt eigenlijk totaal niet het gevoel dat het december is geweest hier. Voor je gevoel gaat dat toch altijd gepaard met kou en hier lig je elke dag met een surfplank in het water. Aangezien ik 5 min van Bondi Beach af woon heb ik maar meteen zo'n plank aangeschaft toen ik hier kwam. En ik moet zeggen... als je het elke dag doet merk je echt dat je er beter in wordt. Alleen moet je af en toe wat oppassen voor rotsen, Locals die je bijna voor je kop surfen als je even niet oplet, en voor haaien. Een paar weken geleden hadden ze 2 stranden verder een 4 meter lange wittehaai gevonden in een Sharknet, niet echt iets om aan te denken wanneer je denkt dat je schaduw op de bodem van de zee iets anders is. Marcello is echt als de dood voor deze beesten en weigert dan ook te surfen als het een beetje schemert (zoals hij dat zegt: Shark Eating Time). Marcello is echt het prototype Italiaan: altijd goed gekleed, handgebaartjes en altijd commentaar hebben op de pizza's die ze hier op Bondi maken in restaurants: No No Keviene... Thise is notte A Pizza, Thiss is Shjiet!

Maar goed, om terug te komen op het december gevoel, dat was er dus niet. En kerst zelf is dan ook heel anders als het hier hartje zomer is. Voor Ozzies is kerst eigenlijk alleen op Kerstavond en zijn 1e kerstdag en 2e kerstag eigenlijk niet zo belangrijk als dat bij ons. Meestal zetten ze een Santa muts op en gaan ze naar het strand. Zo ook alle backpackers die zich op 1e kerstag richting Bondi Beach begeven voor een massive Party, al viel hij dit jaar helaas in het water aangezien het alleen maar heeft geregend hier tijdens kerst. Ikzelf ben maar niet naar het strand gegaan en een bezoekje gebracht aan het Sydney Aquarium, kon ik even goed bestuderen hoe gezellig die haaien hier zijn. 1e en 2e kerstdag waren dus niet echt bijzonder, maar kerstavond daarintegen was erg gezellig. Ik was uitgenodigd door Erwin om bij hem thuis Kerstavond te vieren samen met z'n Hongaarse familie die was overgevlogen. Hongaren eten met kerstavond als traditie vis en erwin's moeder had heel de dag in de keuken gestaan om de vis klaar te maken. Het was echt fantastisch maar erg machtig. Na 2 vissen had ik al genoeg al lagen er nog een paar op het bord. Aangezien Erwin's moeder gebrekkig engels spreekt was het enige wat ze met een hongaars accent kon zeggen: Kevien... EAT! Daarna nog monopoly gespeeld met ze, alleen had erwin's familie het nog nooit gespeeld en ik moet zeggen... het is lastig om aan 8 hongaren Monopoly uit te leggen. Ze hadden alle straten gekocht, ikzelf had door slechte worpen 1 station en 1 straat, en ze weigerde huizen en hotels te kopen. Heel de avond ging het ongeveer zo over en weer: So Okay... You stand on my street so now you pay me $8, haha loser!.... Now you stand on my Street, Pay me $34. Pfff en zo ging het 3 uur door. Een Amerikaan die ik het vertelde zei dat het misschien kwam omdat Hongaren het Kapatalistische systeem niet snappen. 1 ding zijn hongaren wel goed in en dat is drinken. In de pub is het handig een "Hogaren pot" te hebben en een "rest van de wereld" pot.

Oud en Nieuw had wel veel meer flair dan kerst vond ik en ik moet zeggen dat ik die dag ook erg veel geluk had met de plek waar ik stond. Je moet begrijpen dat ongeveer 1.5 miljoen mensen naar het vuurwerk bij de Harbor Bride en OperaHouse komen kijken. Wil je een goed plekje hebben voor het vuurwerk van 12 uur dan moet je s'ochtends om 7 uur al in de rij staan van de botanische tuinen. Ikzelf zou daar naartoe gaan met 1 duiste gast die ik kende van Melbourne en 2 duitse vriendinnen van hem. Ik kwam er aan om 9 uur en toen stond er al een gigantische rij. Ik wist dat wanneer ik achteraan zou sluiten zeker geen goed plekje zou hebben. Toen ik 2 meiden achter me nederlands hoorde praten zei ik: Is dit de rij!?!?! Nederlandse Meiden: Ja erg he! Heb je nog geen plekje in de rij dan? Wij staan vooraan met een groepje, als je wilt kan je aansluiten bij ons. PRIMA!!! En zo stonden we vooraan. Kregen we een bandje voor een speciaal terrein aan het water en had ik samen met de 3 duitsers misschien wel een van de beste plekken om het vuurwerk te bekijken. Het was alleen wel meer dan 15 uur wachten, dus maakte we van de gehele dag een lange picknick. Wel grappig toen de Duitsers hun kleed neerlegde op het gras. Werkelijk waar... het was gigantisch en bedekte misschien wel 1/4 van het grasveldje waar nog veel meer mensen moesten gaan zitten. Het deed me goed te zien dat de Duitsers nog steeds "Lebensraum" hoog in het vaandel hebben. Na 15 uur wachten, kaartspelletjes, biertjes drinken en eten was het vuurwerk dan daar. Zeker een mooie ervaring om de brug en het Opera House zo mooi verlicht te zien. Wat daarna zich in de stad afspeelde was misschien ook wel een hele aparte ervaring. De gehele stad beweegt zich voort naar "George Street", de lange winkelstraat door hartje Sydney. Echt duizenden mensen van alle windstreken komen daar te samen, Italianen, Fransen, Spanjaarden, Brazilianen, Nederlanders, in de hoop nog een pub te vinden die open is. Alleen die zijn niet meer open en alleen de vreet tentjes alla Hungry Jacks (burger King) en Mac Donalds verdienen in 1 avond een jaaromzet. Echt zo toevallig... toen ik daar op Geogre Street liep.... was zo bizar... hoorde ik opeens iemand achter me praten... wat bleek... Bleek het een Australier te zijn?!?!?! EEN AUSTRALIER met Nieuw Jaar in SYDNEY? die moest verdwaald zijn.

Ik ben hier van plan nog een paar weekjes te blijven tot m'n cursus is afgelopen. Me te mengen met het leventje van Bondi Beach en the rush of Sydney. Maar al verblijf ik hier toch al een maand, je voegen bij de Ozzies is toch best lastig. Je bent en blijft een reiziger en van binnen weet je waar je vandaan komt. In melbourne was het zelfs zo erg dat ik met een groep nederlanders door de straten liep op zoek naar een restaurant waar ze frikandellen verkochten. Ik bedoel, ik kan in Nederland heus wel zonder, waarom loop ik in godsnaam met zo'n groep nederlanders mee? Maar ach, het zal wel in onze cultuur zitten, zoals hongaren kunnen drinken, Italianen commentaar hebben op pizza's, duitsers Lebensraum nodig hebben, fransen frans praten en ikzelf bijna begin te janken bij de zin "Hier aan de kust... de Zeeuwse kust, waar de mensen onbewust zin in Frikandellen krijgen"

Voor iedereen: Gelukkig Nieuwjaar!

En by the Way... In school heb ik een liedje geschreven voor een Christmas Carol wedstrijd. Op youtube kan je het liedje genaamd "Down Under the Christmas Tree" beluisteren. Gaat over hoe je je als europeaan voelt met kerst in het zonnige Sydney.

http://www.youtube.com/watch?v=tmFnEk-Z7Lw