"Today I've got nothing to lose, I Could go wherever I wanted to leave. Jump on to the world"

Wrample: Milow - The Ride

Het is tien uur in de morgen wanneer de deur van de slaapkamer open gaat. Het zijn Robert en Tanja die me een alvast gedag zeggen aangezien ze die ochtend vroeg in Nieuwerkerk a/d IJssel moeten zijn. Met een slaperig en brak hoofd geef ik de twee een dikke knuffel op bed en zodra ik ze beneden de deur uit hoor gaan besluit ik ook maar uit mijn nest te stappen. Wanneer ik de woonkamer binnen kom zie ik al wat vrienden van me aan het ontbijt, verzorgd door mijn pa en Truus. Overal in huis staan vuile glazen op de tafel en blijven al mijn voetstappen kleven... het teken van een geslaagd afscheidsfeestje.

Mijn besluit werd begin januari gemaakt, een half jaar voor mijn afstuderen. "Kevin", zei ik tegen mezelf, "als je ooit de kans wilt grijpen om te gaan reizen dan moet je het dan doen! Na je eindexamen! De wijde wereld in zonder enige vastigheden". Daarbij was ik erg geïnspireerd geraakt door de film "Into The Wild", waarin een jonge alles achterlaat en besluit te gaan reizen door heel Amerika om tenslotte in Alaska in de wildernis te overleven. Zo extreem als hij dat deed zal het niet worden, maar het idee van eens in je leven uit je dagelijkse sleur te treden sprak me erg aan. Een "Reset", zo moet je het zien. En Australië werd de bestemming!

Wanneer er hier en daar luchtbedden leeglopen en tanden worden gepoetst wordt er door een paar mensen nog druk gezocht naar een verloren slaapzak. Ikzelf zoek wel mee maar ben met m'n hoofd al bij het afscheid nemen van mijn vrienden. Vijf mintuten later druppelen ze langzaam de deur uit en wanneer ik mijn beste maat een stevige afscheidshug geef krijg ik het even moeilijk... f*** man... ik ga ze echt missen!

Soms vroeg ik me ook echt af waarom ik uiteindelijk zo nodig moest gaan reizen. Je roept iets rond Januari met je grote bek, maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Want als je dan de definitieve stappen moet zetten als een vliegticket boeken, een kamer opzeggen en je werk (waar ik met veel plezier 4 jaar lang heb gewerkt) stopzetten, dan merk je dat het soms allemaal best lastig is. Je vraagt je af: Waarom man?!? Je hebt het toch prima zo, lekker salarisje, prima kamer in hartje Rotterdam, veel leuke vrienden. Waarom weg gaan?

Ik ga samen met m'n pa aan de tafel in de woonkamer zitten en voor het eerst komt het besef van de reis en de 8 maanden weg zijn binnen. Dat het opeens best wel als lang voelt en dat ik veel dingen toch best wel zal gaan missen. Gelukkig op dit soort momenten kan mijn pa me altijd uit de put praten, dit keer door te zeggen: "Het is goed wat je doet". Dat is alles.

En zo is het misschien ook... al lijkt het nu even lastig, de reis die ik morgen ga beginnen 19:10 Schiphol, is een reis die ik misschien nooit op een ander moment zou kunnen maken. Zoals een vriend ook had gezegd bij het weggaan: geniet echt van ieder klein moment, want het is zo voorbij... als een droom waaruit je wakker wordt. Nu kan het, nu kan je gaan waar je maar heen wilt gaan.

Toevallig belde deze avond nog een oud collega van me. Ik vertelde haar dat ik morgen zou beginnen met m'n reis die begint in Adelaide en dat ik daarna rond april Nieuw Zeeland zou gaan bezoeken voor 1.5 maand om vervolgens nog een maand Azie te gaan doen. Zelf had ze al veel gereisd en ze vertelde me dat er eigenlijk niks relaxters of beters bestond dan reizen en wat dat met je doet. Ze vertelde me het een en ander aan verhalen en opeens kreeg ik super veel zin in mijn Pacific Trip.

Voor de mensen die het leuk vinden de komende 8 maanden mijn blogs te volgen, moeten jullie maar even mailen dan zet ik je in de mailinglijst.