"I don't care if Monday's Blue. Tuesday's grey and Wednesday too. Thursday I don't care about you. It's Friday, I'm in love." Wrample uit "Friday I'm in Love" van "The Cure"

8 maanden, 2 continenten, 6 landen, 19 vliegtuigen, 22 bussen, 40 liften, 2 Vans, 2 gehuurde auto's, 9 hikes, 7 tours, 29 hostels, 12 gasthuizen, 1 appartement, 5 homestays, 16 grote steden, 4 motorbikes, 3 Earplugs voor m'n I-Pod, 0 wilde koala's, 1 slang, 396 kangaroes, 1 dode slang, 1 waterbuffel (als menu), te veel mooie mensen, 1 reis! De afgelopen weken was het besef van 'teruggaan naar Nederland' erg sterk. Vooral wanneer je in een bistro in Hanoi zit en plotseling Andre Hazes voorbij hoort komen: "Het is tijd... de hoogste tijd... U wordt bedankt voor weer een avond gezelligheid". "Sorry Andre", dacht ik, "Ik heb nog 2 1/2 week in Laos te gaan voor ik m'n vlucht terug neem vanuit Bangkok."

Voor ik met Frida naar de hoofdstad van Laos vertrok hebben we in Vietnam een tour van 2 dagen gedaan in Halong Bay. Dit is een limestone rotsformatie midden in een Bay. Je vaart dan op een schip tussen deze rotsformaties en je bezoekt dan nog wat grotten. We hadden van te voren niks geboekt en zijn er gewoon naartoe gegaan. Uiteindelijk in de haven een goedkope tour genomen en dat was wel te merken ook. Het personeel van het schip was te onvriendelijk voor woorden en op het zondek had Frida een dwalende rat gespot. Los van dat was het reisgezeldschap waarmee we waren erg tof en hebben we samen met hun een erg gezellige avond gehad (lees: gitaar, bier en goede reisverhalen). Hilarisch waren de vitnamese vrouwtjes in roeibootjes die s'avonds naar alle schepen gingen om bier en snacks aan de man te brengen. Van alle kanten in de nacht hoorde je ze: Mista! Mista, Buy something for Me! Mista!

Na Halong Bay nog 2 dagen verbleven in Hanoi voordat we onze slaapbus konden nemen naar Laos. Die slaapbus was te relaxt voor woorden en voor het eerst goed kunnen pitten tijdens een busreis. Niet al te gesloopt dus aangekomen in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Na ja... stad? Ik geloof dat Nieuwerkerk a/d Ijssel nog groter is. Het is meer een dorp met belangrijke gebouwen. In Vietnam wordt je in alle grote steden bijna voor je sokken gereden, hier is het verkeer relaxt en zijn er zelfs verkeersregels. Ook merkte we snel dat de mensen in Laos een hele andere levenstijl hebben dan in de rest van Azie. Alles is relaxt en rustig. In elke markt in Vietnam, Cambodia of Bangkok wordt je zowat de marktkraam ingetrokken door de verkopers, hier in Laos moet je de verkopers wakker schudden wil je wat kopen. Ik heb veel reizigers horen zeggen dat ze nog nooit zulke luie mensen hebben gezien dan in Laos en ik moet ze ergens gelijk in geven. Maar deze luiheid was voor ons meer dan welkom na alle hektiek in de drukke steden van Vietnam.

Na 2 dagen Vientiane zijn we eigenlijk meteen naar het verre noorden van Laos vertrokken. Om precies te zijn naar Luang Nam Tha. Dit is een plaatsje vlakbij Nam Tha national park. Hier hadden we een Jungle Hike geboekt van 3 dagen. De busreis duurde bijna 24 uur en na zo'n lange zit in een half verrotte bus wil je niks anders dan 2 dagen slapen. Maar we hebben het overleeft en konden gelukkig wat uitrusten voordat we het park ingingen. Omdat het nogal een Jungle is daar hadden we voor de 3 dagen een guide genaamd Phom Sak. Een erg grappige gast uit Laos die ons alles kon vertellen over de beesten in het park en de planten die je kon eten. Het menu in de avond was dan ook bamboe, waterbuffel en sticky rijst. Mijn god wat is Waterbuffel taai. Je bent echt een minuut op een stukkie vlees aan het kouwen en je begint alsware zelf op zo'n beest te lijken. De tocht was best pittig, veel heuvels op en af en omdat het het regenseizoen is was alles erg glibberig. S'avonds wanneer je in de hut sliep regende en onweerde het keihard, maar het is toch ook wel te gek, midden in de jungle met slecht weer, in een strooie hutje vergezeld met Minority people van de Nam Tha tripes. Toch waren Frida en Ik erg blij toen we na 3 dagen in de tuk-tuk terug zaten. Al hadden we helaas geen tijger of olifant gezien, we waren maar al te blij dat we weer iets anders konden eten dan waterbuffel met sticky rijst.

Vanuit Luang Nam Tha de bus naar Luang Prabang genomen. Een busreis van 10 uur op een slechte weg (werkelijk waar, Satan heeft die wegen aangelegd). Maar het uitzicht is in laos werkelijk de moeite waard. Het is 1 grote Jungle, overal bergen, overal groen. Luang Prabang is echt een cultuur plaatsje. Veel tempeltjes en mooie huisjes. 2e dag hebben Frida en ik een motor gehuurd en zijn we naar een grote waterval 30 kilometer buiten Luang Prabang gereden (niet voordat we in Luang Prabang verkeerde kant op waren gereden en dat na 32 km te beseffen, maar goed, het uitzicht was geweldig). De waterval was geweldig en in sommige stukken kon je zelfs een duik nemen. Erg geamuseerd met een swing die aan een boom hing.

Na Luang Prabang in een minibus vertrokken naar Vang Vieng. Een niet zo groot plaatsje waar eigenlijk het meest over gesproken wordt onder de reizigers. Want er is veel aan de hand met Vang Vieng en ik heb maar weinig plekken in de wereld gezien die zo waren. Wanneer je door de straten loopt hoor je vanuit elk restaurant het achtergrond gelach van Sitcoms als "Friends" en in andere cafe's hoor je de stem van Homer van de "Simpsons" of Stewy van "Familie guy". In de ochtend is het een spookstad en rond 12 uur zie je de eerste mensen op straat met een goede kater. Rond 2 uur vertrekken tuk-tuks volgeladen met Tubes naar de rivier waar alle Backpackers zich laven aan het Tuben dat gepaard gaat met veel bier en sterke drank. Dit is waar Vang Vieng bekend om staat en waar de meeste (engelse) reizigers voor naar Laos komen...Tubing. Je gooit je Tube in de rivier en je dobbert langs alle barretjes van de rivier. Maar we kwamen er al snel achter dat veel nog geen eens een tube meenamen en bleven hangen in de eerste twee barren. Overal krijg je gratis shots en voor weinig bestel je een emmer vol met sterke drank (ja je leest het goed... een emmer!). Het is dan ook moeilijk Vang Vieng te verlaten zonder een kater. Frida en ik waren van te voren nogal terughouden over dit gehele tubing want hoe je het ook went of keert, Vang Vieng heeft z'n ziel verloren en is het vernietigd door de bussen vol met backpackers die soms wel 2 weken blijven hangen om zich vol te gieten met drank en mushroomshakes om vervolgens uit te kateren of te spacen in de cafe's waar ze non stop "Friends" vertonen. Maar als je een dag het tuben doet en voor de rest ook de omgeving van Vang Vieng ziet, dan is het er echt fantastisch. We hebben hier het echt geweldig naar ons zin gehad. De eerste dag zijn we met een motor namelijk naar wat omliggende grotten gereden en de tweede dag hadden we een dag lang rockclimbing gedaan. Dit was echt een van de hoogtepunten, met nadruk op hoog. We hadden de dag erna dan ook overal spierpijn maar gelukkig hoefden we die dag alleen maar te zitten in de Tube. En eerlijk, het is nog best wel lachen, vooral als het Nederlandselftal die dag speelt en alle barretjes oranje ogen. Ik wist niet dat er zoveel Nederlanders in Laos waren en Frida kon haar ogen niet geloven toen ze zag hoe bizar en uitgedost Nederlanders er dan ook uitzagen als oranje speelt. Ik moest me velen malen excusseren namens m'n land. "Maar ach... Dat is nou eenmaal de Nederlandse cultuur" zei ik erachteraan.

Gister terug gekomen in Vientiane en morgen vlieg ik dan naar Bangkok om daar op 18 juni om 0.45 het vliegtuig terug naar huis te nemen. 8 maanden van huis geweest. Soms voelt het alsof het snel voorbij is gegaan, maar als ik alleen al denk aan de "Outback tour" die ik in m'n eerste week heb gedaan, dan lijkt het zo lang geleden. Te veel gezien, te veel mooie mensen ontmoet, te veel om te vertellen. Mensen... Ik kom eraan. Ma... bak die nederlandse pannenkoeken maar en gasten... zet het bier maar koud voor Nederland-Japan.