Vanmorgen in de kou weggefietst uit Teruel. Bij de Aldi flink koeken en drinken ingeslagen. In het prachtige plaatsje Albaracin werden we onder de voet gelopen door vakantie vierende spanjaarden. Geen plek op de terrassen dus een rustig plekje in de berm om soep te maken en brood met worst te nuttigen. Ik draai de fles open en blijkt het water voor de soep een spaanse 7- up variant. (Ik leer daglijks nieuwe woorden maar ken er nog niet veel) De soep smaakt uitstekend, de koffie valt tegen. Ik zag dat Peter stiekem zn beker leeggooide. Overigens was ons rustige plekje een muggen paradijs. Deet deed niets maar van Peter zn sigaren hadden ze niet terug. Na nog een slopende beklimming weer forse problemen om een slaapplaats te vinden. Het plaatsje telt 50 huizen en de komende 54 kilometer is er niets. We slapen bij een vriendelijke bejaarde dame die Peter al een knipoog gaf. Het is buiten ongelofelijk stil. Een soort alpenwei, een kruispunt en een café.