Making my way to Coromandel

Time to go!!!!

Zoals ik in het vorige verslag al heb verteld was het tijd om weer eens de toerist uit te gaan hangen. Met dit in mijn achterhoofd heb ik de Kiwi experience (mijn busmaatschappij waarmee ik van Auckland naar Paihia ben gekomen) gebeld om mijn retour naar Auckland te aan te kondigen. De perfecte datum: donderdag de 12e. Staat geboekt….

In een van de daarop volgende dagen liep ik met de gezusters Szelong (je weet wel Kim en Wendy) in de plaatselijke supermarkt de nodige boodschappen te doen toen we Captain Bucko tegenkwamen. Dit is de plaatselijke visser welke zijn vangsten ook op film zet voor van foute visprogramma's. Kim had enige tijd geleden wat werk voor hem gedaan en had hier eigenlijk nog nooit iets voor betaald gekregen. Bucko wil natuurlijk niet als een wanbetaler bekend staan en vroeg ons of we belang hadden bij wat Kingfish (geen idee hoe deze vis in het Nederlands heet). Uiteraard werd dit niet afgeslagen!!!! "I'll be back in 10 minutes" was zijn antwoord, wat natuurlijk een half uur werd. Maar gelukkig was het 't wachten waard. Hij overhandigde ons een piepschuimen doos van ongeveer 1mtr bij 0,5mtr afgeladen vol met in stukken gesneden Kingfisch en een doos met eigen verbouwde courgettes. Je begrijpt wat er die avond op het menu stond J…..juist, Kingfish!!!

De gehele schoonmaakploeg, welke niet hoefden te werken, heeft deze avond mee mogen genieten van de kookkunsten van deze twee Schotse zusjes. Het werd uiteindelijk Kingfish met gebakken courgette en aardappelen en een salade. Ik kan met eerlijkheid zeggen dat dit toch wel de meest gezonde avondmaaltijd in enige dagen is geweest….. Normaal gesproken ben ik niet echt een visliefhebber maar dit smaakte toch echt wel goed!

Aangezien de nieuw verworven voorraad vis verre van op was bood Sam aan om de avond erop een maaltijd te bereiden met de Kingfish. Na een lang telefoongesprek met zijn moeder om het recept juist op papier te krijgen zijn we aan de slag gegaan, of beter gezegd: zijn een paar anderen aan de slag gegaan ;). Het werd uiteindelijk een soort soep met chili, tomaat….nog wat ingrediënten en natuurlijk de Kingfish met brood! Een beetje teveel chili maar verder een prima soep….. Tot op de dag dat ik ben vertrokken is deze voorraad vis nog niet opgeraakt J.

Zondag werd het tijd voor de groep Denen om te vertrekken. Helaas hield dit voor ons een zware dag in. De groep had de afgelopen vier weken bij ons verbleven, hierdoor konden we de kamers niet volledig schoonmaken/opruimen. Met een kater van de avond ervoor (de Denen hielden natuurlijk wel een afscheidsfeest J) zijn we begonnen aan de klus. Na meer uren in de kamers te hebben gestoken dan we eigenlijk wilden hadden we dan toch eindelijk alles op de rit….

De gehele dag was het bijzonder rustig in het hostel zonder al die Denen. Lang konden we hier echter niet van genieten! Diezelfde avond nog arriveerde er een nieuwe groep Denen, nog groter dan de vorige…. Net als de vorige groep werd ook deze groep met een bbq welkom geheten en raadt eens wat er op het menu stond……juist…..Kingfish. Wederom een vers visje van Captain Bucko. Natuurlijk gold wederom de gouden regel: helpen met de bbq staat gelijk aan een gratis maaltijd! Wederom genoten van een welverdiende vismaaltijd. Later die avond kwam Tane nog binnenwandelen met een Snapper (ook van deze vis weet ik de Nederlandse vertaling niet) welke hij die middag nog had gevangen. Uiteraard werd deze terplekke gefileerd en klaargemaakt. Moet eerlijk zeggen dat ook dit visje er bijzonder goed in ging. Zo ben ik van een alles behalve visliefhebber binnen een week uitgegroeid tot een viskenner ;).

Aangezien ik toch al weer enige tijd van huis ben begon mijn coupe enigszins uit model te raken. Gelukkig had ons hostel een illegale huiskapper, genaamd Jono. Jono is enige tijd geleden als bijbaantje in het kappersvak gerold en beunt sindsdien hier en daar een beetje bij. Op de badkamer van onze kamer is hij aan de slag gegaan en ik denk dat het er zeker niet verkeerd uit is gekomen (critici mogen natuurlijk aan de hand van de foto's hun kritiek achterlaten op het messageboard ;))

Mijn vertrek kon natuurlijk niet ongemerkt voorbij gaan, dus werd er woensdag om te beginnen uitgebreid met z'n allen gegeten. Ditmaal hebben we de vis achterwege gelaten en gekozen voor pizza….maar dan wel zelf gemaakt natuurlijk ;). Zoals jullie op de foto's kunnen zien zag het er allemaal prima uit en zo smaakte het dan ook….:). Vervolgens hebben we nog tot in de late uurtjes een feestje gebouwd wat uiteindelijk is geëindigd met een duik in de zee J, beetje koud maar wel lekker….haha.

Donderdag was het dan eindelijk de dag om Paihia te verlaten en weer richting Auckland te reizen. Gelukkig hoefde ik 's ochtends niet te werken zodat ik in alle rust nog ff de laatste dingen af kon ronden en mijn tas in kon pakken. Dat was althans het plan. Frank en Nicky waren nl ook toevallig in Paihia! 's Ochtends heb ik ff met hun afgesproken om koffie te drinken. Was ook wel weer eens fijn om bekende gezichten te zien. Hierna was het eigenlijk al weer lunchtijd, dus met alle collega's ff op een terrasje een uitgebreide lunch gehad. Dit was allemaal ontzettend gezellig maar uiteindelijk gaf me dit nogal weinig tijd om m'n tas in te pakken. Nou ja….dan maar net als anders, alles erin douwen en hopen dat je alles hebt ;). Rond half drie werd het dan toch echt tijd om te vertrekken. Na de nodige foto's, email adressen, tel nummers enz enz te hebben uitgewisseld heb ik afscheid genomen van mijn collega's en vrienden van de afgelopen maand en ben op de bus gestapt naar Auckland.

Gelukkig wist de buschauffeur deze trip enige stilte te hanteren waardoor mijn netto busslaaptijd optimaal benut kon worden zodat ik mijn kater volledig weggeslapen had toen ik eenmaal aankwam in Auckland.

Aangezien ik het laatste hostel waarin ik in Auckland verbleef niet echt een ideaal hostel vond heb ik het erop gegokt om me bij een ander hostel af te laten zetten. Ik had immers toch niks gereserveerd! Helaas werd ik wederom teleurgesteld in het hostel…..ach ja, alle hostels in de steden zijn eigenlijk naadje…dus….

Wat wel mooi mee was genomen is dat er tussen 1900 en 2000 uur dagelijks een gratis maaltijd af te halen is J. Tja, ik leef tegenwoordig nu eenmaal op een budget dus dit kon ik niet voorbij laten gaan…. In de rij voor het "buffet" kwam ik twee, ietwat alternatieve, Ieren tegen (John Paul en Tara) welke hetzelfde plan hadden als ik: Een auto kopen in Auckland en op deze manier NZ bekijken. Na onze maaltijd genuttigd te hebben (welke overigens niet veel meer dan drie happen voedsel inhield) hebben we ons met ons drieën maar eens in verdiept. Bleek dat er dagelijks een automarkt open is waar backpackers hun auto's ten toon stellen. Verder was er op zaterdag nog een markt en op zondag de grootste markt in Auckland. Alles goed en wel leek het ons een heel verstandig idee om met ons drieën te gaan kijken…..de macht van de meerderheid laten we maar zeggen. Dus de volgende ochtend om tien uur afgesproken.

Ik de volgende ochtend fris en fruitig op tijd op de afgesproken plek…..geen bekende Ierse gezichten! Ook na een half uur wachten nog geen Tara en John Paul. Nou ja….dan ga ik er wel in m'n eentje op uit. Helaas hadden de Ieren wel de folders voor de dagelijkse markt. Dus besloot ik om maar eens een kijkje te gaan nemen bij de markt voor zaterdag. Wetende dat deze op vrijdag niet open is dacht ik dat ik iig de auto's alvast kon bekijken voor de dag erop. Daar aangekomen bleek de desbetreffende plek nog uit niets meer te bestaan dan een parkeerplaats. Auto's genoeg welke niet te koop waren..... Dan maar terug naar het hostel om advertenties van backpackers te bekijken. Ook hier kon ik niet echt wat tussen vinden. Uiteindelijk een beetje een waardeloze dag dus.

Zaterdag weer vroeg uit de veren om dan toch eindelijk de betreffende markt te bekijken, iig wist ik nu waar hij zat J. Daar aangekomen bestond deze markt niet uit meer dan een auto of 25 aangeboden door backpackers welke al dan niet binnenkort het land moesten verlaten. Ik had ondertussen mijn zinnen op een stationwagon gezet wat mijn keus ongeveer tot 4 interessante auto's beperkte waarvan er een wel erg interessant was. Leuke bijkomstigheid was wel dat deze vier behoorlijk wanhopig waren om te verkopen aangezien ze dus vrij binnenkort het land moesten verlaten. Ik wilde echter geen overhaaste beslissing nemen en besloot iig de markt van zondag nog af te wachten, hier zouden immers alle wanhopige backpackers ook aanwezig zijn.

In de loop van de ochtend kwamen ook nog de Ieren opdagen. Bleek dat we elkaar de dag ervoor mis hadden gelopen. 's Middags zijn we dan toch nog maar naar de dagelijkse markt gegaan om hier een kijkje te nemen. Hier kon ik niet echt iets tussen vinden, te duur, verkocht of niet mijn type auto.

Aangezien het het weekend voor st Patricksday was, was 't het hele weekend al gekkenhuis in Auckland. Overal in groen verkleed of groen geverfde mensen. Groot feest wat we dus niet mochten missen. Met een groepje bestaande uit wat Nederlanders, Amerikanen, Ieren en een Schot, welke een dusdanig onverstaanbaar accent hanteerde dat het van mijn kant in de gesprekken alleen maar bij een beetje glimlachen knikken bleef, besloten we om de stad onveilig te gaan maken. De hele groep stond te wachten op John Paul en toen deze eindelijk zijn weg naar beneden had gevonden wist ik ff niet waar ik moest kijken. Hoe hij zijn haar in dit model had gekregen, ik heb geen idee maar het zag er niet uit. Om je een indruk te geven: het was een beetje een mengeling tussen JP Balkenende en Donald Trump….bijzonder lelijk dus!!!! Die Ieren gaan tijdens dit feest echt helemaal uit hun dak, wat een feest. Echter met mijn plan in mijn achterhoofd om een auto te kopen heb ik het niet te laat gemaakt, jaja…..je zou het niet verwachten maar ook Jos begint verstandig te worden!! Komt met de jaren zullen we maar zeggen ;).

Volgende dag wederom vroeg met de Ieren afgesproken, dimaal had ik mij er echter op voorbereid dat ze niet hun nest uit zouden komen aangezien zij achterbleven toen ik vertrok. De volgende ochtend bleek John Paul tot mijn verbazing wel te zijn opgestaan. Dit alleen om mij mee te delen dat ze een trein later zouden pakken….. Dus….wederom alleen op pad! Aangekomen op de markt bleek dit wel ff wat anders. Letterlijk honderden auto's werden hier door particulieren aangeboden. Na me enigszins te hebben georiënteerd kwam een van de wanhopige backpackers van zaterdag naar me toe. Bleek dat hij zijn auto al had verkocht voor $2100,-. En dat terwijl hij hem de dag ervoor nog voor 1500 bereid was te verkopen. Tevens wist hij mij te vertellen dat een andere interessante auto van de dag ervoor een ongeluk had gehad en de auto in de prak had gereden…. Hmm…..dit hield in dat er nog maar twee der wanhopigen over waren. Tijd dus om mijn slag te gaan slaan. Op deze markt stonden bijna geen backpackers en dus hielden deze beste mensen een iets hogere prijs aan dan ik bereid was te betalen. Toen ik eenmaal mijn favoriete auto had gespot zag ik net iemand anders met deze auto er vandoor gaan. Nog slechts een der wanhopigen over. Net toen ik een praatje met deze laatste stond te maken zag ik de andere auto weer staan, was schijnbaar toch niet verkocht! En de bekende Ierse gezichten stonde er bij te kijken. Ik dus als de wiede weerga een "praatje" maken met m'n Ierse vrienden. Gelukkig waren ze net uitgekeken op de auto en gingen verder. Kon ik mooi mijn slag slaan J. Het Zwitserse meisje welke de auto verkocht startte de dag met $2000 dollar. Dit was natuurlijk veeeeeel te veel voor deze auto ;). Heb het uiteindelijk voor $1350,- rond kunnen krijgen, héhé….(bedankt Willy, heb ik toch nog iets van je geleerd ;)). Natuurlijk ging deze deal alleen door als de auto in orde bleek. Op het terrein van de markt kon je een technisch rapport van de auto op laten maken. Na dit gedaan te hebben bleek de auto op een paar kleinigheden prima in orde. Vervolgens de papierwinkel in orde gemaakt, wat allemaal op hetzelfde terrein te regelen viel, erg handig en bijzonder makkelijk. Vervolgens nog ff de kleinigheid van de betaling ik was de trotse eigenaar van een Subaru Legacy 2.0, 4wd, elektrische ramen voor en achter, airco (welke ook nog werkt J), automaat en 17 inch wieldoppen ;). 's Avonds heb ik nog ff wat gegeten met de Ieren. Bleek dat de auto welke ik net had aangeschaft eigenlijk ook de favoriet van hun was…haha. Tja, dan moet je er maar bij zijn.

Maandag was het dan eindelijk zover om Auckland weer te verlaten en mijn weg richting Coromandel te vinden. Echter moest er natuurlijk eerst nog een verzekering afgesloten worden, je weet wel voor het geval dat ik een Ferrari in de prak jaag…. Ik was er van overtuigd een goede koop te hebben gedaan maar toch voor alle zekerheid ook een NZse versie van de ANWB aangeschaft, je weet immers nooit.

Voor ik definitief Auckland achter me zou laten leek het me leuk om toch nog ff Mt Eden te bekijken, je weet wel die vulkaan welke ik de vorige keer niet heb gezien door het gebrek aan professionaliteit van de buschauffeurs. Gelukkig had ik nu een eigen auto en alles dus in eigen hand. Daar aangekomen kon je met de auto direct helemaal naar de top rijden. Dit lag natuurlijk niet in mijn straatje en koos dan ook voor de wandeling door de tuin van de vulkaan. Erg leuk om te zien dat midden in zo'n grote stad ook nog een stukje "ongerepte" natuur te vinden is… Eenmaal aangekomen op de top waande ik mij in eerder in Azië dan in NZ door de overvloedige aanwezigheid van enkele bussen vol Aziaten. Gelukkig ging er na een min of 5 een toeter en alle Aziaten renden naar de bus om hun volgende bezienswaardigheid niet te missen. De vulkaan was best een indrukwekkend geheel om te zien en heb hier dan ook even rustig zitten genieten van het uitzicht en de zon….

Na weer omlaag gelopen te zijn werd het tijd om koers te zetten richting het gebied Coromandel Peninsula. Ik moest nog wel wennen aan het links rijden. Het is erg onnatuurlijk om continu links aan te houden….dus in het begin dacht ik alleen maar: links, links, links, links en toen ik eenmaal Auckland uit was viel het allemaal heel erg mee. Een andere, ongewone, regel welke men hier hanteert is eigenlijk dezelfde als in Nederland. Rechts afslaand verkeer gaat voor links afslaand verkeer. Denk er maar eens over na……..juist……..J. Dan zul je begrijpen dat dit voor mij enigszins vreemde verkeerssituaties op kan leveren.

Hoe verder ik buiten de stad kwam hoe meer one way bridges ik tegenkwam. Dit houdt simpelweg in dat de brug niet breder dan 1 auto is. Zo kwam ik dus weer een van deze bruggen tegen en moest voorrang verlenen aan een tegemoet komende auto. Toen deze de brug over was hoorde ik iets van een alarm, ik kon het nog niet helemaal thuisbrengen en kon verder ook niks zien. Dus ik richting de brug. Dat ik net zo'n beetje de brug op ging kwam er zo'n gigantische brandweerwagen met een noodvaart de bocht om en het zag er niet naar uit dat deze vaart ging minderen. Dus ik, onhandig als ik was met een automaat, de auto in de "R" gefriemeld om weer ruimte te maken…..phieu….ging net goed!!! Verder is de reis goed verlopen en ben laat in de avond in Coromandel Town aangekomen.

Welke toeristische activiteiten ik hier verder heb ondernomen lezen jullie in het volgende verslag J.