Nou, we moesten er even wat moeite voor doen:

• een visum regelen voor 60 dagen bij het Indonesische consulaat in Kuching,
• de homestay in Sanur smeken om een kamer vrij te houden voor ons,
• een vlucht regelen van Kuching naar Jakarta (er zijn geen directe vluchten naar Bali :( ),
• overnachten op de luchthaven van Jakarta (waar Jos geen oog heeft dicht gedaan),
• langs de 3 terminals: shoppen voor betaalbare tickets naar Denpasar.....

En daar zitten we dan, in Sanur. Een badplaats op Bali. Eigenlijk is dit niet zomaar een badplaats: vanuit Sanur kun je duik- en snorkeltripjes regelen, en de belangrijkste redenen dat we hier zijn: Peter en Marieke zijn hier! Na al dat gereis is het eigenlijk wel ontzettend leuk om tijd door te brengen met vrienden.

Peter en Marieke zitten er al een paar weken, ze weten dus waar je goed kunt eten, hebben al op verschillende plekken gedoken, en hebben al wat toeristische dingetjes op Bali bezocht. Handig! Peter regelt een cursus voor hemzelf en Marieke, en een duik voor ons allemaal. Het loopt allemaal iets anders als dat we dachten. De volgende dag blijkt dat Jos zijn verkoudheid maar niet over wil gaan, en hij heeft nog steeds moeite met klaren. Peter voelt zich niet lekker. De ochtend van de duik voelt Peter zich nog steeds niet goed en besluit niet mee te gaan. Jos gaat wel mee, maar houdt het bij snorkelen. Tja, dan blijven de dames over: een divemaster leidt ons langs het leven onder water in Padang Bai. Veel kleuren, allerlei vissen, kleurrijke mini-slakjes. Oke, we zien geen mola-mola, maar er is zo veel te zien dat dat helemaal niet erg is. Het snorkelen in de baai is ook erg goed. Jos spot zelfs een zeeslang.

Ondertussen heeft Peter een afspraak met de doktor gemaakt, en wat hij vreest is waar: hij heeft decompressieziekte opgelopen. Als we terugkomen zit hij inmiddels in het ziekenhuis in Denpasar zich voor te bereiden op een verblijf van 5 uur in de decompressiekamer.

De volgende dag gaat het al wat beter, de behandeling helpt en dat is positief. Toch moet hij nog een 2e behandeling ondergaan. Nu begrijp ik dat deze behandeling op zich niet vervelend of pijnlijk is, je verveelt je alleen nogal in zo'n kamertje, geen leuke manier om je vakantie door te brengen, maar het is niet anders. Eigenlijk zit er ook een voordeel aan: ze moeten nu langer op Bali blijven en dus kunnen nog wat meer tijd met ze doorbrengen. We besluiten dus nog een paar dagen langer in Sanur te blijven. Marieke gaat nog een dagje met ons mee naar het Bali bird & reptile park, zo leuk dat ze het wel een 2e keer wil zien. In het reptielen park krijgen we een rondleiding langs de reptielen van één van de oppassers. We krijgen niet alleen informatie over hoe dodelijk de dieren zijn, en wat ze eten, maar ook krijgen Jos en Marieke een aantal dieren in handen (of ze nu willen of niet), en geeft de oppasser een demonstratie cobra opjutten door op het glas te bonzen en op-en-neer te springen (iets wat je volgens bordjes niet mag doen). Dat laatste heeft wel het gewenste resultaat: een cobra zoals je ze op de foto's ziet staan en een hele blije Jos. Het meest indrukwekkende dier wat we te zien krijgen is toch wel de komodo varaan. Nee, deze mogen we niet vasthouden. Hij ziet er rustig uit, maar is eigenlijk eng gevaarlijk, een beet van een varaan bevat bacterieën waardoor je verlamd raakt. Leuke dagje uit dus. ;)

Op 22 juli nemen we afscheid van Peter en Marieke. Zij wachten nog op bevestiging van de terugvlucht, als we een paar dagen later onze email lezen, zien we dat ze niet lang hebben hoeven wachten: op 23 juli vliegen ze terug naar huis. Dan zitten wij al in een bungalowtje op onze volgende bestemming op Bali: Ubud.

xxxxx english xxxxxxxxxxxx

Well, we had to go thru some trouble:

• arrange a 60 day visum for Indonesia in Kuching,
• beg the homestay in Sanur to keep that cheap room for us (without a deposit),
• arrange a flight from Kuching to Jakarta (no direct flights to Bali :( ),
• spend the night at the airport (I got some sleep, but Jos did not sleep at all),
• shop around for tickets at the 3 terminals, which are a 15minute drive apart from each other...

But we are here! In Sanur on the island of Bali. Sanur is known for the beach, ánd it is a good spot to organise snorkeling and diving trips. The reason why we are here is that our friends Peter and Marieke decided to book a last minute vacation to Bali. After months of travelling it is really nice to spend some time with friends again.

Peter and Marieke have been here for a few weeks, so they know were to find good food and they have been snorkeling and diving in different spots around Bali. Walking guidebooks! Peter makes arrangements for a special course for Marieke and himself, and diving in Padangbai for all of us. It turns out a little bit different from what we expected. Jos has a cold that will not go away, Peter does not feel well. When the dive company picks us up in the morning, Peter is still not feeling well and decides to skip on the dive. Jos comes along, but only for snorkling. That leaves us girls for diving in the beautifull Padangbai! The divemaster guides us down to see the colours, many fish, colourfull little snails and much more. Okay, we do not see the famous mola-mola, but there is so much to see, that it is not the end of the world. Snorkling in Padangbai is good too, Jos saw a small seasnake for the first time. In the meantime, Peter has made an appointment with a doctor, who confirms his thoughts: he has decompression sickness. When we come back from our trip, Peter is in the hospital in Denpasar, getting ready to spend some time in the decompression chamber. The next day he feels a little better, the treatment works, which is positif. Still he has to undergo a second treatment. From what I understand is that the treatment itself is not bad, but you get really bored spending 5 hours in a small room. Well at least Marieke got a change to read all those books that she brought with her.

There is also an upside, for us that is, now they have to stay longer on Bali. We decide to stay in Sanur a few nights more, so we can spend more time with them. Marieke takes us to the Bali bird- and reptile park, because she enjoyed it the first time so much she does not mind going a second time. In the reptile park one of the people that work in the park takes us on a tour. He gives us the basics for each reptile: how deadly, the symptoms when you are bitten, what they eat. He gives a good demonstration on how to annoy a cobra, by doing exactly what the signs tell you not to do: tap on the window and make sudden movements. The effect is impressive: a cobra, like you see on the pictures. Jos is happy :). He also picks up all kinds of non-aggresive reptiles and hands them to Jos and Marieke, whether they want to hold it or not. You will see it in the pictures. The most impressive animal we get to see this day is the komodo varaan. No, this is one we are not allowed to hold. It is actually a little big to carry too. It looks like a dull animal, but it can be really fast and when it bites, the bacteria in his mouth will paralize you.

On July 22nd, we say goodbye to Peter and Marieke. They are waiting for a confirmation of their flight home. When we read our mail a couple of days later, we read that they did not have to wait long, they flew back on the 23rd. By then we have moved to a bungalow at the next destination: Ubud.