Beursaanvraag in Gent

"Zelfde verhaal, dezelfde persoon ... Daan, andere stad"

Daan en ik waren weer vroeg uit de veren om op tijd in Gent te geraken. We werden verwacht om 20 na 9. Alles ging goed tot als we de tram namen, de legendarische tram 4 "Moskou". We waren nog maar net opgestapt of de bestuurder zijn maag knorde en hij 10 minuten weg bleef om een broodje te gaan halen. Nadat zijn plicht volbracht was kon hij eindelijk vertrekken. Nu hadden we nog maar net het 'tuuttuut' signaal van de deuren gehoord of we stonden stil op nog geen 50 meter van het stationsgebouw. Wat bleek er was een geblokkeerde rails en we konden niet voor of achteruit. Onze enige optie bleef dan maar af te stappen, we waren dan al ongerust dat we nooit op tijd zouden zijn als we te voet moesten gaan. Dus belde ik naar de campus om te verwittigen dat we later gingen zijn. Nadat ik gebeld had en we begonnen te stappen merkten we op dat juist dan het euvel van de tramsporen was gerepareerd en we liepen naar de dichtstbijzijnde stopplaats, stapten op de tram en reden richting Rabot. Door ons 'hachelijke' manoeuvre waren we toch nog op tijd voor ons beursgesprek.

Daan werd als eerste binnengeroepen en bleef zeker een uur binnen, dit volgens mijn zenuwachtige berekeningen - in feite was het maar 20 minuten. Toen ik daar zat te wachten en mijn reeds verdwenen vingernagels bleef afknauwen verscheen er een volgende kandidaat voor het interview. Een bevallige dame die, toevallig, ook in Sint-Niklaas naar school ging en dit als lerares lager onderwijs. We keuvelden een beetje over wat ze zouden kunnen vragen en wat zou jij zeggen op deze vraag enz... Na eindeloos wachten kwam Daan buiten en was het mijn beurt. Bij het binnenkomen waren de aanwezigen heel vriendelijk en boden ze me een glas water aan, dit was nodig omdat mijn mond aanvoelde als een woestijn veroorzaakt door de zenuwen. Ik nam een slok en zette me neer aan de 'verhoortafel'. Ze stelden me vragen als 'wat ga je in Suriname doen?', 'Waarom zouden we jou een beurs geven?', ... Ik antwoordde zo goed als ik kon en ging buiten met een goed gevoel. Daan zat op zijn stoel te glunderen, hij zei me dat ook hij een goed gevoel had bij het gesprek. Nadat we de andere kandidaat, waarvan ik de naam ben vergeten, moet toespraken en zagen binnengaan - vertrokken ook wij weer huiswaarts.

Grz