Dag van de inentingen

De dag begint reeds schitterend in Dendermonde nadat mijn trein, die normaal om 13.03u vertrok, 9 minuten vertraging heeft opgelopen. Nadat ik op de trein ben gaan zitten met de vertrouwde metro-krant vertrekt deze richting Sint-Niklaas. Eens in Sint-Niklaas toegekomen stap ik uit en zie ik direct mijn mede reizigers, die op hetzelfde perron - maar aan de overkant - staan te wachten op de trein naar Antwerpen-centraal. We zitten nog maar nauwelijks op de trein of het eerste onderwerp van 'discussie' is het schoolwerk, en wat we allemaal nog moeten doen. Maar we houden er de moed in en dromen al samen weg over onze verre bestemming.

Antwerpen

Antwerpen is geen gemakkelijke stad als je niet je weg kent, gelukkig heb ik twee ervaren stadsgidsen mee en deze loodsen mij door het station richting metro. Met de metro komen we al vlug aan op de groenplaats en van daar is het nog een kleine 5 minuten stappen naar het tropisch instituut. Onderweg is het spiegelglad op het voetpad en dit uit zich ook in enkele valpartijen. Gelukkig delen wij niet in de brokken, wel een oudere dame die zwaar ten val komt, doch zonder veel erg.

Tropisch instituut

Dit is een plaats die voor ons allemaal even onbekend is. We komen er aan om half 3, het gaat pas open om 2uur, en er is reeds een massa volk. Na het inschrijven aan het onthaal kan het wachten beginnen, 1uur 30min in totaal. We doden de tijd door voornamelijk veel te zeveren en grappen te maken. Echter nadat onze naam wordt afgeroepen is er toch even een serieus moment, maar dat duurt niet lang. Bij de dokter op het kabinet, een jonge dokteres die zwanger is, duurt het invullen van alle paperassen langer dan het inenten zelf. We krijgen veel informatie mee betreffende alle mogelijke ziekten en ook over malaria. Na het krijgen van de inentingen, die bij de ene al wat meer sporen van pijn nalaten dan bij de andere, mogen we gaan. Maar natuurlijk gaan we niet weg zonder te betalen, dit is toch redelijk aanzienlijk namelijk 120€.

Terug naar huis

Daan had besloten om nog een reisboekje over Suriname te gaan kopen in de Fnac. Sophia en ik maakten van de tijd dat Daan weg was gebruik om even naar de kerstmarkt te gaan én daar de sfeer even op te snuiven. Enkele jenevers en mini loempia's later was ook Daan er en vertroken we naar de metroingang om onze weg naar huis te beginnen. De treinrit naar Sint-Niklaas was zeer aangenaam met zowel hoogstaande humor, als humor van bedenkelijke kwaliteit. Je kon het zien aan de mensen rondom ons of het grappig was of niet. Het was een zeer aangename dag die voor herhaling vatbaar is, buiten het krijgen van de spuiten :D

Grz