Hallo allemaal,

De bedoeling was dat ik licht lyrisch zou bloggen dat het eindelijk weer mijn beurt was om te schrijven, maar helaas is dit een blogpost met een donker randje. De betrokkenen weten waar ik het over heb en ik wil vanaf hier dan ook die mensen heel veel sterkte wensen. Ik hoop (en ga er vanuit) dat jullie steun aan elkaar hebben. Het is verschrikkelijk om in zulk soort situaties zo ver weg te zitten... Veel machtelozer kun je je niet voelen, al betwijfel ik of dat beter is als je wel in de buurt bent. Voor de mensen die niet weten waar dit over gaat (ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik dit hier zet, laat het anders maar weten dan haal ik het ervanaf); de moeder van mijn aanstaande schoonzusje (de vriendin van m'n broer) ligt in het ziekenhuis en het gaat simpelgezegd niet goed met haar. Weet dat ik aan jullie denk en in gedachten toch een beetje bij jullie probeer te zijn.

Daarnaast (al staat het absoluut niet in verhouding met het bovenstaande, dat besef ik ook wel) heb ik vanmorgen Huib op het vliegtuig terug gezet en dat is gewoon... een kort woordje met een hoofdletter K. Maar ach, ik heb heerlijk een soort 'vakantie tijdens m'n reis' gehad, dus ik mag niet klagen.

Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik het kort houd. Morgen vertrekken we met de huurauto richting de Great Ocean Road (ten westen van Melbourne) om onze laatste week in Australie te vullen. Hopelijk tegen die tijd betere berichten...

Liefs,

Nathalie