Zaterdag 25 juni, we zijn een dag thuis na een vermoeiende reis uit Israël. We zijn met EasyJet teruggevlogen vanuit Tel-Aviv, maar zo "easy" ging het helaas niet. Bij het inchecken van de e-Motion wielen van John was er een hele hoop gedoe. Ondanks dat we alle formulieren hadden EN zelfs ElAl op de heen vlucht niet zo moeilijk deed, was het bij EasyJet niet zo makkelijk. Het heeft ons een uur gekost eer dat we door de douane konden en zelfs dat was een dingetje. Wat een hoop controles bij het verlaten van Israël, wat we achteraf erg vreemd vinden omdat de heenreis naar Israël vanuit Schiphol alles heel goed verliep. Toen het instappen in het vliegtuig, zoals wij gewend zijn gaan de mensen die een beperking hebben eerst en zodra ze zitten in het vliegtuig volgt de rest. Ook daar ging het bij EasyJet niet zo "easy". Terwijl de helft van de passagiers in het vliegtuig zaten moest John er nog even door gemanoeuvreerd worden. Toen we eenmaal zaten en de rest van de passagiers ook, moesten we een kleine 2 uur wachten voordat de piloot toestemming kreeg om op te stijgen. Uiteindelijk goed op Schiphol geland, John werd goed uit het vliegtuig gehaald maar om de EasyJet dag goed af te sluiten bleek 1 koffer niet aan te zijn gekomen. Het heeft ons allemaal heel veel tijd gekost waardoor we bekaf rond 23.30u thuiskwamen en daar stond een mooie bos bloemen op tafel en dat was een mooie thuiskomst.

We kunnen in ieder geval terugkijken op een mooie reiservaring door Israël. We hebben hetgeen gezien en gedaan wat we vooraf hadden gepland. En zoals iedere vakantie kent die naast hoogtepunten ook dieptepunten, hoe raar het ook klinkt. Hoogtepunten zijn voor ons het lekkere eten in Tel-Aviv, het samenkomen van de religies in Jeruzalem, zeer gave Safari met de Landrover door de Ramon krater, zonnebaden en gezellig kletsen aan het zwembad in Eilat en de dode zee ervaring van Martine. Dieptepunten of beter gezegd de punten die tegenvielen, waren dat de oude stad Jeruzalem niet toegankelijk is met de rolstoel (wat andere ook vertellen, dit was John zijn ervaring). In het zuiden (de plekken na Jeruzalem) werd er slecht Engels gesproken. Overal wordt veel misbruik gemaakt van invalide-parkeerplaatsen, de Israëliërs kunnen aardig brutaal zijn (voordringen doen ze graag) en houden niet altijd rekening met een ander. We kijken gelukkig wel met een goed gevoel terug op deze reis en kunnen uiteindelijk een paar magneetjes plaatsen op onze wereldkaart en wat koelkast magneten aan de verzameling toevoegen.

Morgen is het de dag waar we vanaf 28 April op hebben gewacht! We kunnen dan onze pup gaan ophalen. Tijdens onze vakantie waren we al aan het aftellen. Een droom/wens die wij samen al aan aantal jaar hebben en nu kunnen vervullen door het thuiswerk beleid, want eigenlijk wilden we wachten tot later, namelijk één teckel. Door een tip van Yvon zijn we bij de Tenderhoeve uitgekomen waar Anita teckels fokt en toevallig net een dwerg-teckelnestje had waarvan 1 dwergteckel nog geen baasje had. Het gaat om een gladharige dwergteckel met een brindle (gestreepte) vacht. Het is een reutje en Anita had hem al de naam Nachos gegeven. We hadden onze teckel altijd Takkie willen noemen, maar omdat hij al Nachos heette hebben we als roepnaam Taco gekozen. We hebben alle voorbereidingen thuis al getroffen en ook Anita geeft diverse spulletjes mee met onder andere een speciale hondenriem voor de rolstoel. Het voelt voor ons als een nieuw hoofdstuk in ons leven en kijken er onwijs naar uit! Voor degene die Instagram hebben, Taco heeft zijn eigen pagina/account en is te volgen onder @tnt.hotdog