Na te zijn uitgezwaaid door mijn familie, vriendinnetje en Margreet, ben ik via Dubai naar Singapore gevlogen. Na lange, maar comfortabele, vluchten en een tussenstop, kwam ik 's avonds na 21:00 aan. Met een shuttle bus werd ik vrijwel direct naar de plaats van bestemming gereden, waar ik onderweg het prachtig verlichte reuzenrad, de Singapore Flyer, en twee grote, mooi verlichte glazen kassen (wat Gardens by the Bay bleek te zijn) al kon zien. Vanaf dat moment wist ik dat ik een bezoek aan Gardens by the Bay moest inplannen, want Gardens by the Bay zag er zo mooi uit, dat het een bezoek meer dan waard zou moeten zijn! Toen ik eenmaal in het hostel aankwam, dacht ik in een lege dorm te arriveren. Ik verwachtte dat andere slapers zouden zijn feesten. Het tegenovergestelde was waar. In vrijwel de gehele dorm lagen mensen te slapen en na kort een praatje te hebben gemaakt met een Indiase jongen Sreejith (33), heb ik mijn noodzakelijk spullen gepakt en ben ik gaan slapen.

Al wakker wordende, praatte ik kort met Sreejith. Sreejith vertelde hij mij dat hij werk zocht in Singapore en dat zijn vrouw en dochter thuis in Dubai wachtten. Sreejith was vaker in Singapore geweest. Ik vroeg hem al snel of hij mijn gids en gezelschap wilde zijn voor mijn eerste dag. Rond 13:00 zijn wij door Little India gelopen, de wijk waar ook het hostel ligt waar ik verbleef. Sreejith nam mij naar een overdekte markt met veel kraampjes waar gegeten kon worden. Het was bijzonder om te zien dat zoveel locals op een normale dag buiten huis eten. Vervolgens zijn wij twee tempels ingegaan en is mijn handpalm gelezen. Hopelijk had de vrouw het juist, want veel beter kan ik het (natuurlijk) niet krijgen. Na een goede indruk te hebben gekregen van Little India, zijn wij naar het door mensen gemaakte eiland Sentosa gegaan. Sentosa is een commercieel pretpark met onder andere Universal Studios, winkels, attracties en een strand. Hier heb ik voor het eerst Indiaas gegeten, wat mij goed beviel. Vanaf dat moment werd mijn vrees ook werkelijkheid: ik zou de komende tijd heel veel rijst eten! De avond viel en Sreejith nam mij mee naar het bekende Marina Bay Sands, een hotel waar dagelijks een redelijk verbazingwekkend mooi licht en water show met unieke beelden van mensen in de Marina Bay plaatsvindt. Wij hebben de avond afgesloten met een wandeling rondom Marina Bay dat omringd wordt door onder andere het prachtig verlichte ArtScience Museum en de Helix Bridge. De volgende dag zijn Sreejith en ik in contact gekomen met de Engelse Jadey. Wij hebben rondgelopen door Chinatown en hier een traditioneel gebed gezien. Sreejith vertelde dat de enorme hoeveelheid voedseldat buiten de moskee dagelijks wordt neergezet bedoeld is voor God en de volgende ochtend wordt weggegooid omdat God het voedsel niet opeet. Vervolgens hebben wij een bezoek gebracht aan de botanische tuinen van Singapore, een mooi park waar ik mijn eerste, in de natuur levende, schilpadden heb zien zwemmen. 's Avonds ben ik samen met Sreejith door de Moslimse Arabstreet en het kleurrijke Haji Lane gelopen.

De derde dag ben ik alleen op pad gegaan. Allereerst terug naar Marina Bay Sands om vanaf het dakterras het beroemde zwembad te kunnen zien en naar beneden te kunnen kijken. Het hotel is echt gigantisch groot en modern. Na te hebben genoten van het dakterras ben ik dan naar de Gardens by the Bay gelopen, de achtertuin van Marina Bay Sands. Hier heb ik een kaartje gekocht om zowel Cloud Forrest als Flower Dome te bezichtigen. Al snel was ik onder de indruk van de prachtige en onderhouden tuinen. (Ik heb zelfs meerdere keren hardop gezegd hoe 'awesome' ik het wel niet vond.) Ik heb verder nog wat gelopen onder de Supertree Grove en de Singapore Flyer. Vanaf de waterkant naast de Singapore Flyer heb je een mooie uitkijk over de skyline van de stad. Aldaar zag ik dat twee mensen hulp nodig hadden. Een Nederlandse man had ergens ingestaan en toen heb ik aangeboden om een taxi hun richting op te sturen. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn eerste heldendaad verricht! Met een voldaan gevoel heb ik 's avonds mijzelf voorbereid op mijn vlucht naar Jakarta, de eerste foto's geupload, met Nikki geskypt en wat uurtjes op bed gelegen. Ik kon helaas niet slapen, waarschijnlijk door een (lichte) spanning voor de doorreis in combinatie met een toch wel redelijk druk, maar voldaan bezoek aan Singapore!

Na een korte vlucht kwam ik voor 7:00 kwam ik aan in Jakarta (Indonesië), vanwaar ik door Bogor naar Bandung wilde reizen. In Bogor wilde ik heel graag de botanische tuin Kebun Raya (vroeger: 's Lands Plantentuin te Buitenzorg), de oudste botanische tuin van Indonesië en het vroegere verblijf van gouverneur-generaals van Nederlands-Indië zien. Met de backpack op de rug en mijn rugtas voorop heb ik een bus gepakt naar Bogor en daar door de tuinen gelopen en het paleis van de huidige gouverneur-generaal gezien. In Kebun Raya werd mij ook voor het eerst gevraagd om te poseren met de locals, vanwege mijn lengte. Vanuit Bogor heb ik een bus gepakt naar Bandung. Reizen met de bus door Java is wel een geval apart. Busstations zijn niet meer dan stoffige straathoeken waar bussen stoppen en in de bussen mag gerookt worden. Roken is voor een aantal mensen ook wel een sport. Bizar hoeveel sigaretten in korte tijd worden opgerookt. Ik kan achteraf vertellen dat na een nacht zonder slaap en met twee tassen op het lichaam, voor het eerst door een vreemd land reizen waar mensen gebrekkig Engels spreken, een ervaring op zich was. Niet voor niets heb ik in Bandung dertien uur geslapen.

Door het late opstaan in Bandung was het even twijfelen wat te doen. Uiteindelijk heb ik besloten om naar de actieve vulkaan Gunung Tangkuban te gaan. Met twee minibussen heen, arriveerde ik bij deze toch wel toeristische trekpleister. Hoewel dat het zeker is, is het natuurlijk maar wat gaaf om op een actieve vulkaan te lopen, een eigen ei te kunnen koken en voetje te baden in heetwaterbronnen. Ook ben ik hier gemasseerd in, laten we zeggen, vulkaandrap, dat diep uit de scheuren van de vulkaan komt. Deze verwennerij heb ik gekregen van een Saudi-Arabiër die op huwelijksreis was met zijn vrouw. De terugweg was ook wel spannend. De rit duurde langer door de drukte op de weg (het is hier tot morgen vakantie). In de minibus heb ik vaak met handen en voeten gesproken met locals. Studenten leerden mij mijn eerste woord Indonesisch: 'baik, terima kasih', wat 'dank je wel' betekent. Na een toch wel leuk gesprek met deze studenten, boden zij mij aan mij richting het hostel te begeleiden. Opa van Doveren zou zeggen: 'vertrouw, maar vertrouw niemand'. Met deze insteek en het 'vertrouwen' in deze studenten, heb ik mijn weg gevonden naar het hostel. Met deze ervaringen en de insteek van mijn opa, zal ik snel mijn reis vervolgen naar Pangandaran, waar ik hopelijk de 'Green Canyon' kan zien!