Hier volgt zoals beloofd mijn eerste blogupdate. Neem vooral de tijd om het te lezen, ik schrijf nogal uitgebreid omdat het juist de details zijn die dit verhaal mijn verhaal maken.

Terwijl ik dit schrijf zit ik in een internetcafé in Hua Hin vlakbij mijn hostel die op een pier staat met schitterend uitzicht op de zee en op de achtergrond het rustgevende geluid van de golven.

Drie dagen geleden was dit wel anders. Na een vermoeiende en lange vlucht met weinig slaap, een gezellige vijftigjarige Amsterdammer als buurman en voldoende whiskey-cola kwam ik om 7 uur vrij vermoeid aan op het vliegveld van Bangkok.

Het is dan ook door deze omstandigheden en door de drukte van Bangkok dat ik totaal vergeten ben om na aankomst gelijk contact op te nemen met het thuisfront, excuses voor de onnodige zorgen; alles gaat goed hier!

Dag 1: Bangkok

Nadat ik was aangekomen op het vliegveld zocht ik een taxi op om die mij naar mijn hostel kon brengen. Met handen en voeten maakte ik de taxichauffeur duidelijk waar het ongeveer moest liggen, we kwamen alleen niet ver door de maandag morgen file van Bankok en het centrum in komen was vrijwel onmogelijk. De taxichauffeur sprak een vriendelijke Bangkokker aan en die nam me vervolgens mee op sleeptouw met de trein richting het centrum, zonder hem was ik waarschijnlijk nog steeds verdwaald in de straten van Bangkok. De trein van Bangkok is een skytrain die zich op 20 meter hoogte door de stad baant, je hebt zo prachtig uitzicht op de indrukwekkende skyline van Bangkok. Een taxi bracht mij het laatste stukje naar Khao San Road, de backpacker- & toeristenstaat van Bangkok waar mijn hostel zich bevond.

Eenmaal aangekomen bij het hostel kreeg ik de melding dat ik pas om 2 uur kon inchecken, dus dropte ik mijn bagage en liep ik stoutmoedig Bangkok in. Na amper 10 minuten Bangkok, een rondje Khao San Road en verschillende vervelende tuc-tuc aansmeerders te hebben afgewimpeld en mijn lichte kater en vermoeidheid begon op te spelen had ik het alweer helemaal gehad in Bangkok. Dus ik besloot om, heel gedurfd de Burger King op te zoeken en daar een gezond ontbijtje te nuttigen. Daar pakte ik mijn Lonely Planet erbij en las vluchtig wat over Muay Thai, Thaise massages en een interessant stuk over tuc-tuc oplichters.

Toen ik wat kracht uit mijn maaltijd had gehaald, liep ik rustig terug richting het hostel en ging daar in de hal heerlijk powernappen. Rond 2 uur schrok ik wakker van andere backpackers om me heen, stond ik op, checkte in en begaf mijn vermoeide lichaam richting mijn bed om daar verder te slapen. Om 4 uur werd ik langzaam wakker en draaide mijn hoofd met de slaap nog in mijn ogen naar rechts, daar zag ik wat vrouwelijks rond lopen en sprak haar onmiddelijk aan, achteraf bleek dit een kleine vergissing te zijn... Ik vroeg haar waar ze geweest was waarop ze antwoorde dat ze net was aangekomen, dus stelde ik voor om Bangkok te ontdekken. Na een lunch, een wandeling door Bangkok en een uitblijvende klik vond ze het wel een goed idee om in de avond een Muay Thai Stadium te bezoeken. Ik en Marianne begaven ons met een ‘eerlijke’ tuc-tuc richting het Ratchadamnoen Stadium. De atmosfeer daar is geweldig: intens schreeuwende en weddende locals die helemaal tekeer gaan bij elke rake stoot of knie.

Na het bezoek aan het stadium besloten we om Khao San Road in de avond een bezoekje te geven en dit viel alles behalve tegen, een straat vol met backpackers, muziek, eten, bars en vooral alcohol. Ik begon Bangkok steeds meer te waarderen. We zagen een chille bar met Shizza’s en besloten om hier maar gebruik van te maken en ik bestelde nog maar een whiskey-cola. Aangezien ik vrij uitgeput was van de hele reis en dag, besloot ik om het niet al te laat te maken en begaf me terug richting het hostel waar ik een gezellige Braziliaanse ontmoette. Rond 1 uur stapte ik mijn bed en zat dag 1 van mijn reis er alweer op.

Dag 2: Bangkok – Treinreis Hua Hin

Tijdens de wandeling van de dag ervoor kwam ik perrongeluk een Muay Thai Gym tegen waar ook westerlingen konden trainen, na het bezoek aan het stadium had ik het gevoel dat ik wel wat beweging kon gebruiken. Ik had toen gelijk geïnformeerd hoe laat de trainingen waren en kreeg te horen dat het om 7:30 begon en geloof het of niet mijn wekker stond, deze ochtend om 7 uur te schreeuwen. Na een vrij onrustige nacht stond ik op en liep richting Sor Vorapin Gym niet te ver van mijn hostel.

Alleen ik en een oud-proffesionele duitser met 45 partijen achter de rug waren gek genoeg om dit vroege tijdstip te gaan trainen. Na een zware en bezwetende training, het kilmaat helpt ook niet echt.. besloot ik om die oude duister maar is uit te dagen. Ik vroeg vriendelijk of ik misschien met hem mocht sparren en dat ik het een eer zou vinden om tegen een A-klasse vechter te staan. Ondanks dat hij zich inhield ging het niet eens slecht, ik pakte mijn puntjes maar als hij even druk zette pakte die mij met harde leverstoten en vervelende worpen. Nog eventjes door trainen dus...

Ik keerde afgetraind terug naar mijn hostel, kroop terug in mijn bedje en ontmoette daar een gezellige arriverende groep belgen. Ik had echter op verzoek van Marianne om half 11 afgesproken om een Thaise massage te nemen en kon deze na de training opzicht wel gebruiken. We begaven ons met een taxi richting een stadsgedeelte vol met spa’s en massagetenten en vonden een luxe tent waar je voor vrij weinig geld, vrij pijnlijke thaise massages kon laten nemen. Ze drukken letterlijk de elleboog in je been- en rugspieren, ik heb nu dan ook last van mijn rug en vraag me nog steeds af of het komt door mijn te volgepakte backpack of de thaise massage...

Met de gedachte dat Bangkok ondanks de tegenvallende en vermoeiende eerste indruk toch wel meeviel keerde ik terug naar mijn hostel. Toch wou ik liever zo snel mogelijk de drukte ontsnappen en mijzelf richting het zuiden, de stranden & de natuur begeven. Weer pakte ik de Lonely Planet erbij en las over het plaatsje Hua Hin, op 4 uur treinreis afstand van Bangkok richting het zuiden. Hier zou een 5-kilometer uitgestrekte strand op mij zou wachten, ook zou daar gekitesurfd kunnen worden mits het het juiste seizoen is. Dit allemaal klonk niet verkeerd en vond dat een prima plek om uit te wijken van de gekte van Bangkok. Ondanks redelijk duidelijke hints dat ik liever alleen verder ging drong Marianne aan om mee te gaan en dus gingen we na het avondeten gezamenlijk richting het treinstation.

Backpack-minded kochten we een goedkoop 3de klasse treinticket. Na 500 meter aan wagons voor bij te hebben gelopen kwam deze eindelijk in zicht en viel het nog geen eens tegen, het was vrij rustig en niet eens onconformtabel. Ik keek al uit naar een chille treinreis door Thailand. Maar na 3 haltes bleek er uit het niet een thaise invasie te zijn, honderden thaien bewapend met grote zakken rijst, prul en andere in-beslagnemende-troep kwamen de trein bestormen en dreigden vriendelijk of we misschien op de juiste plek konden gaan zitten. Geloof me dat durf je niet te weigeren als er gedreigd met een 20 kilo-wegende rijstzak, die je als je niet verplaatst, de hele reis op je schoot zou mee moet nemen. Daar ging dus de prettige treinreis...

Midden in de nacht kwamen we aan Hua hin en namen een taxi richting ons vooruit geboekte Euro Hua Hin s***y Hostel, dit bleek een troep hostel te zijn, maar gelukkig kostte het ook geen drol... Op dit moment dacht ik dat het wel onderhand tijd is om mijn telefoon aan te zetten en naar het thuisfront te bellen om te laten weten hoe het met me gaat. Ik kreeg toen pas te horen over mijn onbewust veroorzaakte onrust en stapte zo rond half 2 schuldbewust mijn bed in. Dat was dag 2, vanaf hier wordt het alleen maar beter.

Dag 3: Hua Hin

In die nacht heb ik plannen lopen smeden om mijn vrouwelijk reisgenoot te dumpen en bedacht uiteindelijk het verassing-effect tactiek. Ik stond vroeg genoeg op, zodat ik er verzekerd van wqw was dat zij nog sliep, pakte heel stilletjes mijn spullen en maakte mij klaar voor onze scheiding. Rond half 8 maakte ik mijn Marianne wakker en vertelde haar eerlijk dat ik liever alleen verder reis, zo zat dat er ook weer op...

Ik liet mijn bagage achter in het Hostel en liep richting de pieren en strand van Hua Hin. Eenmaal aangekomen op het strand ervoer ik eindelijk de vrijheid en prachtige natuur van Thailand, een mooi uitgestorven strand met kleine visserbootjes in de zee. Op de hoek van de ‘boulevard’ zat een leuk eettentje waar ik Thaise kipsate, knoflookbrood en 3 verschillende fruitshakes op had en dacht bij mezelf dat ik hier wel een paar dagen zou kunnen blijven. Ik pakte de Lonely Planet ‘de bijbel’ erbij en zocht een mooi hostel om te overnachten en kwam uiteindelijk terecht bij Sirima, een ouderwets hostel op een pier met uitzicht op de zee.

Ik keerde terug naar Euro Hua Hin s***y Hostel, pakte mijn spullen en liet een briefje achter voor mijn ex-reisgenoot. Aangekomen bij Sirima kreeg ik een kamer aangeboden die bijna het dichtst aan zee lag, tevreden plofte ik op het bed van kamer en werd rond 4 uur pas weer wakker.

Uitgerust liep ik richting het strand en zocht daar een Kitesurf school. Het strand was uitgestrekt, mooi rustig maar helaas geen kite aan de lucht. Ik vond een kitesurf school en vertelde mijn plannen om te gaan kiten, daar werden mijn vermoedens bevestigd dat er een te zachte wind waaidde om te kiten. Wel kreeg ik van de vriendelijke vrouw die er werkte folders van Kitesurfscholen in Koh Samui en Krabi waar nu wel voldoende wind zou staan.

Op de terugweg nam ik een Green Taxi die mij voor een kwartje naar de Market Village van Hua Hin bracht, dit is een mooi en modern winkelcentrum met kunstmatige watervallen in het centrum, zag er niet verkeerd uit. Door honger overvallen besloot ik om daar wat te eten en maakte ik de balans op en kwam tot de conclusie dat ik in Bangkok veel en veels te veel thaise bhat heb uitgegeven en dat ik als backpacker-zijnde maar wat zuiniger aan moet gaan leven. Dat wordt dus eten van straatkraampjes kopen en voor de rest mijn bedrijfskundige onderhandeling skills gebruiken. Dit had ik dus ook gelijk gedaan en kocht een heel vet t-shirt voor niet al te veel geld.

Hierna ging ik naar de Night Market van Hua Hin, dit is een vrij grote markt die geopend is van 5 tot 12. Hier proberen ze toeristen te verleiden met ijsvitrines waarin verrukkelijke Lobsters en Tiger Prawns liggen. Echter moest ik deze verleiding weerstaan, door mijn goede budget voornemen van zojuist. Ik kocht wat kip en rijst bij een straatkraampje op de markt en liep rond 9en terug richting mijn hostel waar ik deze blog heb geschreven.

Toen ik deze rond half 2 eindelijk af had getypt op mijn iphone en hem eindelijk wou uploaden, had ik hem perrongeluk verwijderd... Dat was dus vrij chagerijnig met pijn in mijn duimen slapen, en ook het einde van dag 3.

Dag 4: Hua Hin - Ko Tao

In de ochtend ben ik in een internetcafe om de hoek de blog maar opnieuw gaan typen. Vandaag vertrek ik weer uit Hua Hin, ondanks dat het mooie plek is het onterecht geen ‘bakpack-oord’ vanwege het dure imago van de stad.

Daarom ga ik met de trein naar Chumphon om vanuit daar met een Catamaran richting het eiland Koa Tao te varen om daar nieuwe mensen te ontmoeten en in de aankomende dagen mijn PADI te halen.

Ik probeer in Koa Tao een pc met gratis internetverbinding te vinden, zodat ik foto's kan uploaden van de eerste dagen. Ook probeer ik mijn blog vanaf nu regelmatiger bij te houden, zodat jullie de reis kunnen blijven volgen! :)