Hallo allemaal, (door Marleen)

Vandaag zijn we aangekomen in Lilongwe, hoofdstad van Malawi. We hebben alweer een land achter ons gelaten (Zambia) en een hoop nieuwe verhalen te vertellen.

Donderdag 9 oktober hebben we Gert en Jorien weer ontmoet. (www.gertenjorien.nl) We hadden met hen een week samen op de camping in Kaapstad gestaan. Waarna wij met een huurauto door Namibie zijn gescheurd en zij eveneens met een pas gekochte auto. Het was een gezellig weerzien met veel leuke verhalen. We hebben besloten een stukje samen te reizen. Voor ons echt ideaal omdat onze plannen voor Zambia moeilijk te doen waren met het openbaar vervoer. Kleine wijziging in de plannen: toch maar naar de Falls.

Vrijdag 10 oktober 2008

In de ochtend worden wij opgehaald met de 4x4 van Gert en Jorien, een echte Toyota Hilux. Waar wij dus ook de komende tijd van kunnen genieten. Grote Luxe bak (genaamd 'bakkie' of "Priscilla - Queen of the Desert" voor intimie). Genoeg ruimte voor ons op de achterbank en daarachter nog een bakkie voor alle spullen. Heel relaxed.

Vandaag blijven we nog in Livingstone, omdat we de Falls willen bekijken. Gert en Jorien hebben ze nog niet eerder gezien en wij hebben gehoord dat je er nu ook op kunt wandelen, omdat ze droog staan, dus klinkt ook wel aanlokkelijk.

Aangekomen bij de Falls boeken we een tour waarbij we over de droge watervallen naar Livingstone Island lopen. Aan de andere kant van Livingstone Island dendert nog wel een grote hoeveelheid water naar beneden, waar we erg dicht bij kunnen komen. Heel gaaf om te zien. Dan begint het hoogte punt van de trip: zwemmen op de Victoria Falls. (Wij dachten inderdaad ook dat het nogal gestoord was, maar veel mensen hebben het ons aangeraden en er zijn zelfs officiele gidsen die dit begeleiden.) Het begint met een stukje zwemmen zo'n 30 meter vanaf de afgrond, daar waar het water 108 meter naar beneden stort. Na een paar minuten zwemmen kun je weer op de rotsen lopen en dan nog dichter bij de rand komen. Vlak achter deze rotsen is een soort poeltje waar het water niet echt hard stroomt, omdat het door een hoge rotsmuur wordt tegengehouden. Dit heet Devil's Creek, en de bedoeling is dat je daar dan lekker in gaat springen en over de rand gaat gluren, waar je het water naar beneden ziet storten. Doodeng! (We zullen wat foto's ter bewijs erbij plaatsen). Echt heel eng, maar uiteindelijk ook supergaaf. Je kan op de muur liggen en naar beneden kijken waar het water naast je naar beneden stort. Super! We worden goed vast gehouden aan onze benen, terwijl de fotojongen vrolijk op het randje balanceert om een leuk kiekje te maken. Onvoorstelbaar! Na dit hele avontuur lopen we nog wat rond aan de andere kant van de Falls en vertrekken dan weer naar Livingstone, om boodschappen te doen en geld te halen (2 uur wachten bij de bank)

Zaterdag 11 oktober 2008

We vertrekken vroeg in de ochtend naar Lusaka. De weg is zeer slecht en met omleidingen, we halen amper 40 km per uur. Na 2 uur wordt het beter. Het is gezellig in de auto. Veel leuke gesprekken en eindeloos veel liedjes-spelletjes, die we dagen lang vol zullen houden.

Rond 18.00 uur zijn we eindelijk in Lusaka, behoorlijk uitgeput. We gaan op dezelfde camping staan als vorig jaar (blijft toch heel vreemd) en gaan effe een pizza eten.

Jeroen en ik spreken later op de avond af met Madeleen (vriendin van Erika) en haar vriend Jason. Het is zaterdagavond, dus het nachtleven van Lusaka wacht op ons. We rijden achterin hun open bakkie door de donkere nacht van Lusaka en bezoeken verschillend kroegen/clubs. Jason tracteert Jeroen op een lokale lekkernij: gekookte koeienhoef. (zoiets als een Febo-snackje tijdens het stappen?) Het is erg gezellig en leuk om alle kroegen te zien. Voor ons een unieke kans om Lusaka op deze manier te zien.

Zondag 12 oktober 2008

We hebben gelezen over een weeshuis voor chimpansees in de Copperbelt Province van Zambia en dat wordt het doel van onze reis naar het noorden. Het is weer een lange dag rijden. We verbazen ons alle vier erover hoe makkelijk het samen reizen gaat en hoe gezellig het is. Onderweg hebben we leuk contact in een dorpje, waar we een watermeloen kopen en bij mensen thuis op de wc mogen. Na uren rijden komen we eindelijk in de Copperbelt. Jeroen en ik wilden hier sowieso graag naartoe, dus we worden wel blij van de aanblik van bergen mijnafval en zware industrie. Het economische hart van Zambia, vlak bij Congo en bevolkt door Chinesen die de mijnen opkopen. Heel bijzonder.

Tegen het vallen van de avond komen we aan bij Chimfunsee. Een uit de handgelopen hobby van Zambiaanse (blanke) boeren die eerst wat wilde dieren gingen opvangen en nu zo'n 180 chimpansees herbergen. Veelal Chimps uit dierentuinen, van mensen thuis of voor entertainment (bv roken en drinken in een cafe om mensen te trekken). Op dit moment vindt er een professonaliseringsslag plaats, wat hier en daar wel wat merkbare spanningen opleverde tussen de oude bedrijfsleiders en het nieuwe management. (Leuk om te zien dat er overal dezelfde processen zijn!)

We kamperen op het campingterrein, met uitzicht op de Kafue rivier met daarachter de bergen van Congo. We wanen ons helemaal "into the heart of darkness".

maandag 13 oktober 2008

Lekker rustig aan in de ochtend. De lange reisdagen hebben wel hun effect. Om 10 melden we ons bij het kantoortje, waar ze op dat moment de huis-hippo gaan voeren met een flesje melk!!! Bizar. De Hippo heeft bij het gezin gewoond vanaf dat ie 5 dagen oud was. Nu is ie 16 jaar oud en banjert over het terein als een tam varken (maar wel met een gewicht van circa anderhalve ton!). We kunnen tot ongeveer 2 meter naderen, maar wel uitkijken en je achter een hekje verschuilen. (Hippo's zijn de gevaarlijkste dieren van Afrika met de meeste dodelijke slachtoffers)

Na dit bizarre tafereel gaan we naar de Chimp-gebieden. Er zijn verschillende tereinen waar de chimps in groepen leven (ong. 20-40 per groep) We kijken naar het voeren van 2 groepen, de begeleider heeft met sommigen een speciale band. Een Chimp gaat bijvoorbeeld pukkels uitkijpen en nagels schoonmaken van de verzorger. Onvoorstelbaar. Daarna houden we een siesta in de schaduw, omdat we wachten op het 'fruithapje' van de Chimps. Het fruit eten is heel gaaf om te zien. Je ziet de hele sociale interactie van leiders en gewezen leiders, jonge jongens die strijden om de sterkste te zijn en moeders die hamsteren voor de kids. Net of we deel uitmaken van een natuurdocumentaire.

's Avonds zoals bijna elke avond een potje koken op de camping en genieten van de zonsondergang bij de rivier.

Dinsdag 14 oktober 2008

Vandaag gaat het gebeuren: wandelen met een groep Chimpansees. De hoofdreden op naar de Copperbelt te rijden. Tot nogtoe het hoogte punt van de reis!

We klauteren met een gids en nog 2 reizigers in het Chimpen verblijf, allemaal gehezen in een blauwe overal die onze kleren een beetje moeten beschermen. Dan gaan de deuren van de binnen hokken open en stormen 5 chimpansees op ons af! Twee kleintjes en drie groten. (Het binnen verblijf is voor Chimps die nog moeten leren om in een groep te functioneren) Echt onbeschrijvelijk om zo dicht bij deze prachtige dieren te zijn en eerlijk gezegd ook wel spannend, zij lijken niet echt bang voor ons.... Twee groten rennen als een gek op Jeroen af en bespringen hem van voor en achter en vechten letterlijk om een plaatsje op zijn nek of rug, met naar elkaar slaan en hard schreeuwen. Als de plaats bij Jeroen (de grootste man) is bevochten, krijgen we allemaal een Chimp op rug, nek of buik. Ze klampen zich aan ons vast als kleine kinderen. Heel aandoenlijk. We lopen een stuk door het oerwoud. De Chimps laten zich graag dragen, maar lopen zelf ook weleens een stuk (sjouwen met een aap van 30 kilo is ook geen makkie). In het bos spelen de apen met elkaar en met de gids. Prachtig om te zien. Na ongeveer 2 uur lopen we weer terug met de apen op ons. Bij de kooi aangekomen gaan de apen water drinken. Een aap pakt mijn hand en neemt me mee naar de waterbak. Eerst doe ik ook alsof ik drink, maar al snel blijkt dat de aap graag wil dat ik hem water geef uit mijn handen. Fantastische ochtend!

Na deze ervaring proppen we ons in de auto om weer terug te rijden naar Lusaka, maar niet nadat Jeroen zich even heeft gedoucht; Er heeft een Chimp over zijn rug gepist tot in zijn onderbroek haha.

Een lange rit terug naar Lusaka. Omdat alleen Gert en Jorien zijn verzekerd in hun auto, rijden wij zelf nooit. Lange dagen dus voor de chauffeurs. Onderweg worden we bij de zoveelste checkpoint bekeurd voor het ontbreken van reflectoren en 'counter banding' (in een gebied reiden wat je niet hebt aangevraagd?) Het lijkt nogal onzin, maar blijkbaar is het iets dat 'even achter de auto' moet worden afgehandeld. Tja, moet je ook eens meemaken.

In het donker rijden we Lusaka in, op zoek naar het huis van Madeleen. We mogen bij haar in de tuin kamperen. Het is erg gezellig, een groot huis met 6 bewoners. We zijn echter zo moe dat er weinig meer uitkomt en we vroeg gaan slapen.

Woensdag 15 oktober 2008

Een dagje op adem komen in Lusaka. Boodschappen doen, internetten etc. (Een werkdag eigenlijk). s Avonds koken we voor Madeleen en Jason: Hutspot met Boereworst. Daarna kunnen we via de skype van een van de huisgenoten naar Nederland bellen. Leuk om weer stemmen van thuis te horen! Dan lekker slapen, Jeroen voelt zich niet goed, waarschijnlijk te warm.

Donderdag 16 oktober 2008

Onze volgende bestemming is: South Luagwa National Park, volgens velen het beste park van Afrika. We rijden in oostelijke richting bijna tot de grens met malawi. Vorig jaar hebben we deze route ook gereden, maar nu lijkt het veel groener en ook veel heuvelachtiger dan ik me herinner. In Chipata kamperen we, er is een heerlijk zwembadje waar we ons vermaken en er is een tv in de bar: eindelijk weer eens een beetje voor je uit staren.

Vrijdag 17 oktober 2008

Op naar het park! De weg is ongelooflijk slecht. We rijden zo'n 4 uur over 110 km. Hobbel de hobbel, tril tril. Misschien dat je nog wat afvalt van het eindeloze trillen?

Eindelijk aangekomen (te moe en te warm!), gaan we kamperen bij Wild Life Camp. Eerst maar effe geen safari, maar lekker niks doen! Vandaag voelt Gert zich niet lekker en dat hobbelen heeft het vast niet beter gemaakt.

Het is onvoorstelbaar heet in South Luangwa. We zitten grotendeels in de schaduw, in de zon is eigenlijk niet te doen. Als je de 10 meter naar de wc aflegt kom je bezweet aan, alsof je door een hete fohn loopt. Douchen heeft nauwelijks zin, de hitte blijft de hele nacht hangen tot 5 uur 's ochtends. Er is een klein zwembadje met wit water ( je kan niet eens je navel zien, laat staan je voeten), waar we opgelucht inspringen. Wat wel geweldig is: Wild life viewing from the pool! Het zwembad kijkt uit op de Luangwa rivier, waar vogels landen, hippo's en krokodillen zwemmen en olifanten een bad nemen. Ongelooflijk! Het relaxen kan beginnen!

Zaterdag 18 oktober

We doen de hele dag NIKS en dat is onvoostelbaar fijn. In de middag komen er fransen op de camping staan, die we nog kennen uit Livingstone. Reuze gezellig. Ook een stel met een auto en een ander stel dat meerijdt. Grappig.

's Nachts slapen we niet zo goed. Het is veel te heet (we gebruiken ook geen buitentent meer, maar het helpt weinig) en de hele nacht hoor je Hippo's knorren en olifanten magen knorren. Ik schrik steeds wakker omdat ik bang ben dat er een olifant op de camping loopt, dat schijnt erg vaak te gebeuren. Ze lopen dat gewoon tussen de tentjes door... vind ik dat leuk?

Zondag 19 oktober 2008

Weer veel uitrusten, in de pool hangen en naar de rivier staren. We eten s middags warm, want vanaf 16.00 uur gaan we op night-drive. Even wat actie in ons luie kampleventje.

Heel gave safari: het begint al goed met zebra's, hertjes en een olifant die doet alsof ie ons gaat aanvallen (brr). Dan nemen we een sundowner (drankje als de zon ondergaat) en rijden we verder om zes leeuwen van heel dicht bij te bekijken. Wel heel dichtbij vind ik zelf: de auto is helemaal open, de leeuwen liggen op 3 meter afstand naar ons te staren (gelukkig met volle buiken). Dan wordt het echt donker en zien we het nachtleven van de dieren. Een meerkat en na lang zoeken en racen zien we een luipaard die door de nacht rent! Weer een luipaard, super!

Op de terugweg zien we een groep olifanten ongeveer 50 meter vanaf de camping (er is geen hek), terug in de tent val ik eindelijk in een diepe slaap.

Rond 4 uur in de ochtend word ik wakker, doe mijn ogen open en zie een enorme olifanten poot neerkomen ongeveer anderhalve meter van mijn hoofd. Ik blijf als verstijft liggen. De olifant (ik schat zo'n jaar of 16 oud, een middenmaatje) sjokt in rustig tempo richting de camping bar, waar ik nog twee joekels zie staan die een struik te grazen nemen. Omdat we geen buitentent hebben, kan ik helemaal naar buiten kijken en is er niks tussen mij en de olifant dan een dun laagje gaas. Het is een geweldige ervaring om zo dicht bij de natuur te zijn, als de olifant ietsje verder weg is, maak ik Jeroen wakker. Samen staren we ademloos naar de etende olifanten, die even later naar het wc gebouw schuifelen. Jeroen valt hierna in slaap alsof hij het dagelijks meemaakt. Ik blijf echter helemaal wakker zitten en durf pas na een uur de tent uit te komen om wat te eten en naar de wc te gaan. De Hippo's knorren om het hartst, ik twijfel of ze misschien ook buiten lopen, maar ik kom er gelukkig geen een tegen. Deze nachtelijke ontmoeting was zeker ook een hoogte punt.

Maandag 20 oktober 2008

Ik ben nog klaar wakker als om 5 uur de wekker gaat. We gaan op walking safari en vertrekken om 6 uur 's ochtends. We rijden een stukje met de auto het park in, langs een boom vol gieren en stappen dan uit. Wij vieren, een gids en een park ranger (man met jachtgeweer). We wandelen door het park en de gids vertelt allemaal interessante dingen. We komen extreem dicht bij hertjes en giraffes, die nieuwsgierig naar ons staren. De giraffes kunnen we benaderen tot zo'n 15 meter. Prachtig!

Op de terug weg zien we twee buffalos, die ook nieuwsgierig kijken, maar ook nogal onrustig en bedreigend. De rangers laadt zijn geweer en richt op de buffalo's, terwijl wij langzaam verder lopen. Uiteindelijk raken we ze kwijt, gelukkig geen schoten.... maar wel effe zweten.. Sowieso zweten, want het wordt weer super heet hier.

De rest van de dag heerlijk niks gedaan en ons zelfs een beetje verveeld... een teken dat we wel weer verder kunnen.

Dinsdag 21 oktober 2008

Bij het ontbijt horen we van de Fransen dat zij vannacht ook een olifant hebben gezien, een enorm groot mannetje die probeerde uit de vuilnisbak te eten. Wij hebben het helemaal gemist.

We vertrekken rond 8.00 uur op weg naar Chipata. We stoppen onderweg nog bij een Textiel fabriek, waar ze textiel beschilderen en verkopen om zo ook geld aan het tourisme te verdienen. We krijgen een korte rondleiding en belanden daarna in de shop. (leuker voor vrouwen dan voor mannen geloof ik, maar mooi tasje gekocht!)

We doen er wederom bijna 4 uur over om op de camping te komen. Terug in het zwembad, lekker spelen en 's avonds een film kijken. (Na de film opnieuw achterna gezeten door een grote spin, dat zijn toch echt minder leuke wild life encounters, evenals de sprinkhaan van 30 cm die in de douche zat!)

Woensdag 22 oktober 2008

Het einde van ons avontuur met zijn vieren is in zicht. Vandaag vertrekken we naar Malawi, waar onze wegen zullen scheiden.

Het is niet ver naar de grens, maar met een auto erbij doe je er ineens 2 uur over om de grens over te komen. In Lilongwe kamperen we bij de Lilongwe Golf Club, heel ruim terrein met zwembad en uiteraard de elite van Malawi!

We voelen ons wel thuis in Lilongwe, we herkennen het stadje nog echt en gaan lekker chocola halen bij de Shoprite en internetten.

Donderdag 23 oktober

Vandaag lekker wakker worden met een half uurtje baantjestrekken in de pool. Daarna onze spullen weer geordend en de inboedel gescheiden (wie krijgt wat na deze 2 weken samenwonen?) We zijn er zonder kleerscheuren uitgekomen (okee dan, jullie mogen de rijst, als wij dan de noudles krijgen) en gaan vanavond lekker uit eten ter afscheid.

Morgen nemen we de Ilala (de grote ferry op lake Malawi) waarmee we naar Likoma Island zullen varen (een eilandje in het meer, vlakbij Mozambique).

We gaan daar lekker duiken en snorkelen en Jeroen wil graag z'n advanced gaan halen. Gert en Jorien zetten ons af bij de boot. Zal wel even weer wennen zijn met zijn tweetjes en met het openbaar vervoer. Jullie horen het wel!