We wish you a Merry Christmas...
 
In Chaing Rai there an impressive number of temples and I think it’s fairly safe to say that by this point in our travels we are feeling a little templed out, so now we really do our research and only go to the ones that are different or have something unique about them. Chaing Rai did not dissapoint. 
 
Probably the most unusual temple of the whole trip is about 5km out of the city and was designed by an artist with unusual tastes, firstly it is painted bright white and is very pretty but it’s the little touches that make it stand out, hands reaching out of the water of the temple moat to look like soals drowning in hell, a glitter ball finish on the walls to make the sun blindingly bright in all directions and inside the temple one of the walls has a mural painted that has hidden characters such as Batman, Lara Croft, The Terminator and a Minion from Despicable Me.
 
We did our usual trick of visiting the travel agencies to see what attractions are around the area and then rent a scooter and try to visit them all in a day without getting lost (often difficult with no maps). We started with a visit to the village of the Long Neck Karen Tribe but this wasn’t too interesting and was actually a fake village made for the tourists where some random bloke with no ID was trying to charge us 4 times the cost of the motorbike to visit the tribe, we decided not to bother with this although Hania did however sneak down the hill to take a quick photo of the village.... shortly followed by the random bloke shouting “ticket, ticket!” I had the bike running ready for a fast getaway.
 
On the way to Doi Mae Salong (famous for its tea plantations) we saw a fountain of water erupting into the air by the road side. This turned out to be a natural hot spring. It had water ranging from 90 to 30 degrees depending which part of the stream you visited and it smelt like eggs. 
 
The tea plantations were just as we had imagined them to be. Short stubby little bushes in neat rows along the hill side, very pretty. At the top of one of the hills was Doi Tung Royal Palace. We didn’t bother with this but did visit the gardens, which a lot of thoughts went into designing them. We even drove as far north as Mae Sai, which is on the boarder with Myanmar (Burma) and to a place called The Golden Triangle, which is the meeting point of Thailand, Laos and Myanmar. Although there is not much to actually see here, it’s easy to recognise by the giant golden Buddha.
 
One of our goals had been to visit Chiang Mai for Christmas (the second biggest city in Thailand). We got there on Christmas Eve and went hunting for fish to make a traditional Polish meal (although curry and rice is not a part of this, we didn’t have much choice, but it was very nice). Hania even made a Christmas tree and presents out of an old city map of Laos. We spent Christmas Day listening to Christmas music, having a few drinks and exploring the city and it’s huge Night Bazar, which has everything from clothes and jewlery to live music and ladyboy shows. 
 
Boxing Day, however, was the highlight of Christmas. We didn’t go for the traditional elephant riding, which involves sitting in big chairs on the elephant as it can permanently damage them over time. Instead, we chose to do elephant training, which is spending a day feeding, cleaning and safely riding the elephants. After an hour drive in a minivan we were dropped off at a farm in a mountain valley. Within minutes, 5 curious elephants had come over to see who these new people were. This was a little scary at first as we had no idea how the elephants would react, it turns out they are complete gentle giants. 
 
Our day started off by feeding the elphants bananas. The elephant holds out his trunk like a hand for you to place a banana at the end. He then grips it and throws it in his mouth with the skin on. Within a second its trunk is out again sniffing all around you body for the next one. We noticed a naughty elephant had stolen an entire bunch and was happily working his way through them without any help. His name was Kafe and he was to be our elephant for the day. 
 
Our second job was to give the elephant a bath. In order to do that you had to ride the elephant down the steep hill to get to the river. This is easier said than done as first you have to get on the elephant whilst he is standing, not the most graceful task! Hania sat on his neck and I was about half way down his back, this was an uncomfortable place as they have a very sharp back bone that smacks directly in a very delicate place on the human body (especialy for men), this became even more difficult when he reached the steepest part of the hill, Hania thought she would fall over his head and I wasn’t helping as I had now slid right up behind her and was pushing her forward. 

 When we eventually made it to the river, the elephant laid down in the shallow water and we gave him bath, scrub and massage which he enjoyed so much, he decided to show his appreciation by filling his trunk with water and squirting the nearest person full on in the face. This in turn started a mass water fight between 5 elephants and 10 people. The elephants let you aim their trunks like a fire hose and shoot wherever you like. This was then followed by elephant swimming in deep water. Kafe was the last elephant in the water but was determined to be the first elephant at the other end. He figured out that if he sank to the bottom, he could run on the river bed. This was great for him but for us it meant our elephant disappeared and we were left waist deep in water looking like two very quick ducklings as we overtook the other elephants. We finished the day by feeding them one last time with some fresh grass.
 
Our last day in Chiang Mai stared with a white lie. We wanted to visit the Akha Village (a tribe village) and temple which is on top of the very big Doi Suthep Mountain. The easiest way of doing this is by renting a motorbike. There is a split pricing system for bikes in Chiang Mai. 100 baht gets you a 110cc bike for seeing the city. 200 baht gets you 150cc for going up the mountain. When the man asked ‘are you going up the mountain?’ we both pulled a puzzled face and replied ‘what mountain? We are just going to see the city’. An hour and a half later we were at the top of the mountain and visiting The Akha Village and the Doi Suthep Temple, which had many many Buddhas and stunning views. 
 
Our second goal of the trip is to reach the beaches in the south of Thailand for New Year. We knew it would be a long drive from the north to the south so we broke it up with a stop in Sukhothai, which is a beautiful historic town with ancient temples and ruins – almost like the Thai equivalent to Ankor Wat. 
 
We are now definitely ready to relax on the beach and we are looking forward to celebrating New Year’s Eve in the south. 



Wesołych Świąt Bożego Narodzenia...


Chiang Rai, miasto na północy Tajlandii, ma niesamowicie dużo świątyń. Jednak my widzieliśmy ich już tyle podczas naszego pobytu w Azji, że czasem jesteśmy nimi zmęczeni i teraz zwiedzamy jedynie te, które są unikatowe i inne niż pozostałe. Chiang Raj nas nie rozczarował.
 
Najbardziej niezwykła świątynia, jaką widzieliśmy do tej pory, znaduje się 5km poza miastem i została zaprojektowana przez artystę z dość wyszukanym gustem. Cała świątynia pomalowana jest na wyraziście biały kolor i jest bardzo ładna, jednak jej detale sprawiają, że wyróżnia się ona spośród wszystkich innych: z fosy wokół świątyni wyłaniają się ręce, które wyglądają jak dusze topiące się w piekle; ściany zewnętrzne wykończone są w taki sposób, że promienie słoneczne odbijają się jak światło od kuli dyskotekowej, dzięki czemu owa świątynia wydaje się być oślepiająco jasna, połyskująca i magiczna; natomiast wewnątrz na jednej ze ścian znajduje się malowidło ścienne, które ma ukryte postacie takie jak Batman, Lara Croft, Terminator oraz Minion z filmu Despicable Me. 
 
Następnego dnia wykonaliśmy nasz stary trick. Odwiedziliśmy agencję turystyczną dowiadując się jakie atrakcje są w okolicy, następnie wypożyczyliśmy skuter i postanowiliśmy odwiedzić je sami (gubiąc się przy okazji, gdyż jak zwykle podróżowaliśmy bez map). Zaczęliśmy wizytą w wiosce plemienia Karen, w którym kobiety noszą specjalne pierścienie na szyi tak, aby szyja wydawała się dłuższa. Okazało się jednak, że była to sztuczna wioska, stworzona dla turystów, do której przypadkowo spotkany mężczyzna za jeden bilet zażądał czterokrotnie więcej niż kosztowało nas wypożyczenie skuteru na ten dzień. Uznaliśmy to za czyste zdzierstwo i postanowiliśmy pojechać dalej, choć ja nie byłabym sobą, gdybym cichaczem nie zeszła na skraj wioski aby zrobić szybkie zdjęcie. Owy mężczyzna widząc to, rzucił się w pogoń za mną krzycząc ‘bilet, bilet!’. Na szczęście John czekał na odpalonym motorze gotowy na szybką ucieczkę.
 
W drodze do Doi Mae Salong (sławne ze swych plantacji herbaty) zobaczyliśmy dużą fontannę tryskającą wysoko w górę. Przystanąwszy przy niej okazało się, że było to naturalne gorące źródło. Woda mała od 30 do 90 stopni, w zależności od miejsca w strumyku, i śmierdziała zgnitymi jajkami.
 
Plantacje herbaty były dokładnie takie, jak je sobie wyobrażaliśmy - małe niskie krzaczki rosnące na pagórkach, starannie zasiane w równych rzędach. Pomiędzy owymi plantacjami, na szczycie jednej z gór, znajdował się Pałac Królewski Doi Tung. Nie mieliśmy ochoty zwiedzać pałacu, zamiast tego wybraliśmy się do pobliskiego ogrodu, który był pięknie zaprojektowany i miał mnóstwo kwiatów. Kontynuowaliśmy jazdę na północ docierając do Mae Sai – miejsca granicznego z państwem Mjanma (Birma) oraz do Złotego Trójkąta (Golden Triangle), który łączy Tajlandię z Laosem i Mjanmą. Granice wyznacza rzeka i ciężko jest zobaczyć gdzie kończy się jedno państwo a zaczyna drugie, samo miejsce jest jednak łatwe do znalezienia, gdyż ma ogromną statuę Buddhy, który z góry sprawuje pieczę nad tymi trzema krajami.
 
Naszym kolejnym celem było spędzenie Świąt Bożego Narodzenia w Chiang Mai (drugim co do wielkości państwem w Tajlandii). Dotarliśmy tam w Wigilię i od razu udaliśmy się na poszukiwanie ryby, aby zrobić tradycyjną polską Wigilię. I choć ryż i curry raczej nie goszczą na wigilijnym stole, nie mieliśmy większego wyboru. Rybę jednak udało się znaleźć, kupiliśmy również wafelki, którymi przełamaliśmy się jak opłatkiem. Wycięłam też choinkę i prezenty ze starej mapy Laosu, które przykleiliśmy na ścianę. Pierwszy Dzień Świąt spędziliśmy nieco leniuchując i słuchając kolęd, a po południu wybraliśmy się zobaczyć miasto i Nocny Bazar, który miał wszystko począwszy od ubrań i biżuterii, a skończywszy na występach zespołów i pokazach transwestytów. 
 
Jednak to Drugi Dzień Świąt był dla nas najbardziej niesamowity. Wybraliśmy się na przejażdżkę słoniami. Jednak zamiast tradycyjnej przejażdżki, gdzie siedzi się na dużym krześle uwiazanym do grzbietu słonia, co niestety po pewnym czasie niszczy jego kość grzbietową, zdecydowaliśmy się na trening słoni, podczas którego karmiliśmy i kąpaliśmy słonie oraz jechaliśmy na jego grzbiecie (bez niewygodnego dla niego krzesła). Po godzinie jazdy minivanem dotarliśmy na farmę położoną w górskiej dolinie. Po kilku minutach 5 ciekawskich słoni zaczęło się do nas zbliżać, aby zobaczyć kim są ci nowi ludzie. Nie wiedzieliśmy na początku jak się zachować, czy uciekać, czy zostać, gdyż nie wiedzieliśmy jak zareagują zwierzęta. Okazało się jednak, że są to łagodne jak baranki olbrzymy. 
 
Naszym pierwszym zadaniem było nakarmienie słoni bananami. Słoń wyciąga trąbę jak rękę, do której kładzie się banana, po czym ten chwita go i wrzuca ze skórką do buzi. Po sekundzie jego trąba obwąchiwała nasze ciała w poszukiwaniu kolejnego banana. Zauważyliśmy jednego niegrzecznego słonia, który zamiast czekć na swoją kolej schwytał całą kiść bananów i zajadał się nimi na boku bez żadnej pomocy. Słoń ten nazywał się Kafe i to on został przydzielony mi i Johnowi na ten dzień. 
 
Naszym drugim zadaniem było okąpanie słoni. Aby to zrobić, musieliśmy zjechać na słoniu z bardzo stromej górki, żeby dostać się do rzeki. Łatwiej powiedzieć niż zrobić, gdyż najpierw trzeba wdrapać się na stojącego słonia – wprawdzie niezbyt zgrabnie, ale udało się. Ja siedziałam z przodu i kazano mi zsunąć się aż na szyję, a Johna pokierowano na środek jego grzbietu. John jednak uznał to miejsce za wyjątkowo niewygodne, gdyż kość grzbietowa słonia jest bardzo ostra i wbijała się Johnowi w bardzo delikatne (szczególnie dla panów) miejsce. 
 
Utrzymanie się na słoniu jest trudniejsze niż się wydaje. Zwierzę to jest bardzo duże, nie ma na nim siodła nie ma się czego trzymać. Jeszcze trudniej było nam kiedy Kafe schodził w dół po wielkiej stromiźnie. Słoń stąpał tak mocno, że ja byłam bliska przelecenia przez jego głowe, John natomiast ześlizgnął się i był teraz tuż za mną, pchnąc mnie jeszcze bardziej do przodu. Na szczęście udało nam się dotrzeć do rzeki, gdzie nasz słoń położył się na boku w płytkiej wodzie, a my używając szczotek szorowaliśmy go, co dla niego jest jak masaż. Słoniowi tak bardzo się podobało, że postanowił wyrazić swoją wdzięczność poprzez napełnienie trąby wodą i opryskanie najbliższej osoby. Słoń uznał to za świetną rozrywkę i miał ubaw po pachy. To zapoczątkowało wielką wodną wojnę pomiędzy 10 ludźmi i 5 słoniami. Słonie pozwalają ludziom trzymać ich trąby, więc wystarczy aby słoń nabrał wody, następnie trzeba nakierować trąbę na wybraną ofiarę i słoń wystrzela wodę jak sikawka gaśnicza. Wszyscy mieliśmy przy tym dużo zabawy. 
 
Następnym punktem programu było pływanie na słoniach w głębokiej wodzie. Nasz Kafe wszedł do wody ostatni, był jednak bardzo zdeterminowany aby być pierwszy na drugim brzegu. Szybko odkrył, że jeśli zanurzy się mocno w wodzie tak aby dotknąć dna, będzie w stanie biec, co jest szybsze niż pływanie. Świetnie dla niego, jednak dla nas oznaczało to zniknięcie słonia oraz bycie zanurzonymi po talię w wodzie, wyglądając przy tym jak dwie małe kaczki wyprzedzające inne słonie. Dzień zakończyliśmy nakarmieniem słoni świeżą trawą. 
 
Nasz ostatni dzień w Chiang Mai zaczęliśmy małym kłamstewkiem. Chcieliśmy zwiedzić wioskę Akha (wioskę plemienną) oraz świątynię na szczycie bardzo wysokiej góry Doi Suthep. Najprostszym sposobem jest wypożyczenie motoru na jeden dzień.W Chiang Mai system cenowy wynajmu jest podzielony. Za 100 bahtów można dostać motor 110cc do jazdy po mieście, za 200 bahtów 150cc do jazdy w góry. Kiedy zapytano nas ‘jedziecie w góry?’ ze zdziwionymi minami odpowiedzieliśmy ‘jakie góry? Jedziemy przejechać się i zobaczyć miasto’. Półtora godziny później byliśmy na szczycie góry podziwiając wioskę Akha i świątynię Doi Suthep, która ma wiele posągów Buddhy oraz przepiękne widoki na miasto. 
 
Naszym kolejnym celem jest dostanie się na piękne plaże na południu Tajlandii. Wiedząc, że podróż z północy na południe jest niesamowicie długa i męcząca, postanowiliśmy zrobić po drodze jednodniowy przystanek w historycznym miasteczku Sukhothai, które jest pełne starożytnych świątyń i ruin – coś w rodzaju mniejszego Tajskiego odpowiednika Ankor Wat. 
 
Teraz jesteśmy gotowi na kilka dni leniuchowania i relaksu na plażach południowej Tajlandii, spędzenie tam Sylwestra i rozpoczęcie Nowego Roku.