Na een vlotte grensovergang vanuit Foz de Iguazu aan de Braziliaanse kant naar Puerto Iguazu aan de Argentijnse kant. Welcome back in Argentine, ditmaal voor de watervallen, walvissen in Puerto Madryn, een verblijfje in de gemeenschap en wat ontspannen in Buenos Aires.

Foz de Iguazu

We twijfelden nog even om het dure ingangsgeld voor de watervallen te betalen, hoe kan dit nu nog beter zijn dan hetgeen we een paar dagen voordien gezien hadden in Brazilië?! Op het eerste zicht viel het dan al tegen toen we met een zeer toeristisch treintje samen met duizenden toeristen op weg gingen naar het eerste uitkijkpunt. Onderweg eetstalletjes, souvenirshops etc. een massatoerisme waar we dus niet zo van houden. Maar wat trokken we ogen toen we op het uitkijkpunt aankwamen en letterlijk omringd waren door watervallen (zie filmpje). We werden letterlijk zijkenat !!! We zagen deze waterval vanop afstand aan de Argentijnse kant, maar nu stonden we er werkelijk tussen, wat een ervaring !!! Absoluut zijn centen waard en een absolute aanrader!

Een lange busrit later, 2 nachten van 18uur met overdag een rustpauze in het centrum van Buenos Aires kwamen we aan in Puerto Madryn. In dit dorp had Koentje namelijk gelezen dat er in augustus walvissen te spotten zijn. Meerbepaald de 'southern right whales', die rond de stranden van Puerto Madryn vertoeven om hun baby's te baren. Bij het spotten van zo'n mastodont die wel 16 meter lang is, was dus ook zeer vaak een baby walvis(je) te zien, die zo'n 5 meter klein (heum, groot) is. Vanuit ons keukenraam in de hostel konden we hen zien op verre afstand (de eigenaar kreeg dus 2 zeer enthousiaste Belgen aan de ontbijttafel! Liefje, KIJK, zie daar, waaaauuuw, ongelofelijk, kijk zijn staart, waaaauuw!!!), maar bij ons tripje naar een nabijgelegen strand kwamen deze zoogdieren bij vloed echter tot aan het strand en dat konden we natuurlijk niet aan ons laten voorbijgaan. Zó indrukwekkend, alleen kunnen we na deze uitstap niet meer zeggen dat dit mooie beesten zijn aangezien we konden zien hoe ze vol hingen met schimmel. Gelukkig waren er nog de baby's die voldeen aan het schoonheidsideaal Verder stond er in Puerto Madryn nog natuurlijk het eten van heerlijke verse vis op het programma en duiken met zeehondjes bij zo'n, ja je leest het goed, 0 graden! Ijs ijs ijs koud, maar 30 minuten onder water en je nadien laten opwarmen door de kapitein met warm water in je driedelig duikpak, maar oh zo fantastisch leuk! Ze gedragen zich als puppies, zijn echt wel zo klein niet, zijn geïnteresseerd in elke beweging die je maakt, kunnen het niet laten om in je pak te bijten, houden van een knuffel, ... Al moet er eerlijk toegegeven worden dat Fien er in het begin toch niet al te zot van was. Zeker niet toen we in het water sprongen en zagen dat er op zo'n 20meter afstand van ons een walvis zwom. Een panikerend Fientje vroeg dan ook al snel wat er zou gebeuren als je die zou zien onder water. Onze instructor zei toen poepsimpel, er niet naartoe zwemmen en als hij naar je toezwemt hem niet proberen aanraken. 'Ahja, en hoe groot is die kans dan?', 'heum, zo'n 1 kans op 2' en dit te horen krijgen met zo'n 15 wilde zeehonden die continu aan je gezicht zitten te kietelen en in je weg zwemmen. Niet zo vanzelfsprekend dus!! Gelukkig voor Fien, maar helaas voor Koen hebben we dit beestje niet gezien onder water door de zeer beperkte zichtbaarheid. De dag voor onze duik was er namelijk een sneeuwstorm! Voor het eerst in de geschiedenis van Puerto Madryn konden de kinderen sneeuwengelen maken. Zoals wij uit het keukenraam onder de indruk waren van de walvissen, waren de Argentijnen onder de indruk van de sneeuw! Dat wij in dit weer gedoken hebben, ik kan het nog altijd niet geloven.

Doze Tribos in General Rodriguez

Na ons vrijwilligerswerkavontuur in Sydney werden we uitgenodigd om een bezoekje te brengen aan de gemeenschap in Buenos Aires. Dit konden we natuurlijk niet aan ons laten voorbijgaan, zeker na die fantastische ervaring die we toen gehad hebben. We hebben er 6 dagen verbleven, werden opnieuw verbaasd hoe warm mensen kunnen zijn en hoe mooi ze de wereld kunnen maken, hebben opnieuw veel bijgeleerd en zijn terug dankbaar voor dit belangrijk plaatsje in onze rugzak!

Laatste dagen in Buenos Aires

Omdat we de hostelmentaliteit al serieus beu waren, eens niet telkens onze boodschappen in een plastiek zakje wilden steken in de frigo met onze naam op, we eens op ons gemakje wilden koken, we toch eens een eigen badkamer wilden en gewoon eens wat rust hebben we ervoor gekozen om de laatste dagen van onze wereldreis in een appartementje te vertoeven. En wat hebben we ervan genoten !!!!! Fien kon eindelijk eens op haar gemakje koken, Koentje kon een ganse dag nudistje spelen, we hadden heerlijk warm water in de douche, hadden een eigen plaatsje en waren vrij !!! ZALIG !!!

Onze huwelijksverjaardag vieren, een coctail gaan drinken in Hard Rock Cafe, lekkere barbecue (parrilla) gaan eten, een heerlijke Argentijnse steak bakken, een dagje gaan shoppen, marktjes aflopen, tango gaan dansen, ...

Ondertussen gaan onze laatste dagjes in en proberen we er nog maximaal van te genieten. Ongelofelijk dat we binnen 2 dagen al terug naar huis vertrekken! Ons jaartje zit er bijna op...

Tot snel voor een volgend blogverhaal, deze keer als afscheid van ons mooie jaar!