Maandag 9 maart 2015
Ko Tao, Thailand

Vroeg opgestaan vandaag, want we moesten om 5.45 beneden klaar staan voor de taxi naar de boot Chumplon - Ko Tao. De taxi was laat en zat op gegeven moment zo propvol dat mensen alleen nog aan de achterkant aan de wagen konden hangen. Hier trouwens heel normaal. Uh ja.
Onze eerste dag op Ko Toa was prachtig. Een scooter gehuurd en weer het eiland proberen te verkennen! Voor het eerst was er ook een goede plattegrond beschikbaar met een indicatie van de wegen: geasfalteerde wegen, dirt roads en trails, met voornamelijk de eerste twee! Dat leek dus wel goed te komen. De baaien waar we langsreden waren adembenemend! Mooi helder water, mooie rots formaties en op dit eiland is er ook rekening gehouden met mooie bijpassende architectuur. Na wat baaien en jawel, een mixed fruit shake, besloten we het noorden van het eiland te gaan verkennen. Helaas werden de wegen, ondanks geasfalteerd, steeds steiler en lagen er soms hopen zand. Dan kon je de scooter voelen glijden, niet best dus. En dat waren dan nog niet eens de dirt roads, laat staan de 'trails'. Op gegeven moment maar afgehaakt, omdat het te scary werd. Steil en veel zand :S Gelukkig ook maar, want even later zien we een stel op een quad dat een steile heuvel op probeert te komen, hier niet in slaagt, waarna de quad opeens achteruit rolt tegen een boom aan en omvalt, met hun eronder.. Niet best. Wel mooie vergezichten hier en Ko Tao heeft aan de noordwestkant een klein eilandje waar je goed schijnt te kunnen snorkelen. Aangezien we dat nog mee wilden maken, boeken we een snorkelday voor de dag erna. 's Avonds komen we gek genoeg Michael weer tegen, die op Ko Phangan zou zijn maar juist deze dag had besloten te gaan snorkelen en vervolgens de boot terug had gemist. Samen met Michael gaan we eten, poolen en aan de cocktails. We belanden bij de sunset bar op het strand. De place to be hier in Ko Tao. Al met al een gezellige avond!

Dinsdag 10 maart 2014
Snorkelday: one of the worst and best days

Het snorkelen begon heel goed! De namen van baaien scheppen geen verwachtingen meer, gezien deze meestal geen indicatie geeft van wat je er kan vinden: turtle bay (geen turtles), mango bay (geen mangos). Dus toen we als eerste bij sharkbay aankwamen, waren de verwachtingen non-existent. Tot 1 van onze 3 lieve guides zei: sharks that way near the rocks, they are harmless. Dus opeens was ik zelf erg enthousiast geworden en hoopte ik er eentje te zien! Ik probeerde snel voor de groep uit te zwemmen met in gedachte dat 1 persoon misschien beter zou zijn dan 10 en binnen twee minuten zag ik er opeens drie recht voor me! Mijn eerste reactie was om Lisanne te roepen! Misschien een beginnersfout, want ik kijk terug en weg zijn ze.. Huh.. Maar als Lisanne naast me zwemt komt er opeens weer eentje uit het niks tevoorschijn! Mijn vierde haai! Hoe cool!! Zo dichtbij ook, wauwie. Dit maakte sowieso al mijn hele dag goed. Ik wilde in australie honderden dollars gaan neerleggen om haaien te zien, maar dit was gewoon the natural way and ill never forget it. Het is zo bizar, want in een aquarium zie je ze ook zo van dichtbij, maar dan zitten ze achter glas. Nu zwem je er gewoon voor. Bizar.
Helaas werd vanaf dit moment alles minder. We zitten al weken op boten, maar juist vandaag besluit little old me om zeeziek te gaan doen, en goed ook. Nou was een van m'n reisdoelen om weer wat vertrouwen te krijgen in de mens. In Nederland zijn er vrij weinig mensen die mij nog kunnen verbazen. Bijvoorbeeld met vrijgevigheid, lief zijn voor een ander, iets doen/geven zonder iets terug te verwachten. Buiten mijn familie en wat goede lieve vrienden, sporadisch wat oud-collegas en kennissen/buren van m'n paps en mams zie ik het gewoon niet bij Nederlanders. Maar hier was ik voor de snorkeltrip al verbaasd door twee mensen, en tijdens deze snorkeltrip kon ik daar gelijk een hele hand bij optellen. Na heel wat overgeven en no-way-out (want het is de boot of het water, and both are sucky) komen we, thank the Lord, in rustiger vaarwater. Op dat moment heeft een grote jongen met een huge ass tattoo me al drie keer gevraagd of ik okay ben en dat ik het moet zeggen als hij iets kan doen. Ik heb het zelf zo koud (terwijl het hier echt heel warm is) dat ik eigenlijk het water niet meer in wil, ondanks dat ik weet dat het het snorkelen waard is. Decisions, decisions dus.. Dus ik zat wat op het randje van de boot terwijl de bemanning steeds even checkt of ik okay ben en wat grapjes maakt. Vervolgens gooit eentje wat stukjes koek recht voor mij in het water. Eerst dacht ik nog 'oh die wil hij zelf niet meer eten' maar dan verschijnen er opeens tientallen mooie vissen recht voor me. En toen schoot mijn hoofd van verbazing en verwondering naar de man die gewoonweg glimlacht en een knikje geeft en mij een koekje om ook in het water te gooien. Zo lief. Ik krijg gewoon weer tranen in m'n ogen als ik eraan denk. De vissen zwemmen echt enorm aan de oppervlakte, maar toch zie je ze op zon moment opeens beter. De bemanning was echt bijzonder attent en ik voel steeds meer excitement dat ik bij deze reis misschien nog wel hele mooie mensen ga ontmoeten! Voor mij een waardevol vooruitzicht en doel, om weer wat vertrouwen in de goedheid van de medemens te krijgen..
Na een tijdje wel weer de moed bij elkaar geraapt om even te snorkelen en elke keer was het prachtig. Pas bij de laatste baai durfte ik mijn camera mee het water in te nemen, daar had ik toch een figuurlijke drempel. Achteraf spijt dat ik hem niet mee had bij de haaien, but it is forever in my head. Op het laatst dus wel mooie filmpjes kunnen maken onder water. Love my camera! En nu we toch bezig zijn: love my Tevas en m'n backpack en al die spullen die ik met pap en mam zo zorgvuldig heb uitgezocht voor deze reis. Het reisvirus voel ik nog niet in mijn tenen, maar ik voel wel het enorme voorrecht dat ik deze reis kan maken en alles kan zien en meemaken. En deze eerste maand met Lisanne is daar echt een geweldig begin van.
Eenmaal met mijn voetjes op het vaste land weer wat durven eten en drinken, waarna ik blijkbaar gekke dingen kan doen cause i bought a dress! Haha. Deze avond geen Thais gegeten maar voor het eerst in weken (en in Thailand) een lekker groot stuk vlees: pork chop! Het eten met de currys en de pad thai is hier heerlijk, maar er gaat echt niks boven een mega stuk vlees wat goed bereid is! Jep, carnivoor.

Woensdag 11 maart: op weg naar Ko Phangan. Nog maar 4 daagjes met Lisanne..