15 maart 2015
Siem Reap, Cambodja

Zoals alle goede avonturen die ik in mijn eentje begin (lees Valencia), was ook Siem Reap geen uitzondering op de rocky start. Bij het vliegveld bleek eerst al dat niemand ooit van mijn hostel gehoord had. In de taxi van het vliegveld naar de stad merkte ik op dat de lantarenpalen het niet deden (maar wow, lantarenpalen op zich was al heel wat!). Een stroomuitval zei de taxi man. Zo scherp als ik ben, dacht ik daar verder niet bij door: half Siem Reap zat zonder stroom. Zo ook mijn hostel. Geen licht, geen WiFi, geen ventilator. Ah well. Een leuk Frans meisje ontmoet, maar zij zou de volgende ochtend vroeg weg gaan en ging dus slapen, maar ze waarschuwt: alleen maar chinezen in het hostel. Ze geeft wel de gouden tip om een fiets te huren voor Angkor. Had Steve dacht ik ook gedaan, dus dat stond op de planning! De volgende dag word ik redelijk vroeg wakker, ook omdat ik had bedacht er maar gelijk in m'n eentje het meeste van te maken. Dan blijkt het water het niet te doen.. Okay geen douche dan maar. De mensen bij het hostel zijn ook niet behulpzaam: Where can I rent a bicycle? 'Outside.' Dus..
Het eerste reis/tour bureautje waar ik binnen stap is gelukkig wel heel behulpzaam en binnen twee minuten heb ik een fiets voor 3$. And off we gooo!!

Hm. Gek. Dat duurt toch wel lang voordat die stoplichten verschijnen. Volgens mij zit ik ook opeens aan de verkeerde kant van de rivier. Okay, u-turn. Lalala, verkeerde kant op gefietst, gebeurt me niet vaak! Eenmaal bij Angkor een kaartje voor drie dagen gekocht, who knows what will happen. Ik besluit met m'n fiets de 'mini-tour' te doen. Deze naam slaat eigenlijk alleen op het kleinste rondje wat je kan maken want ik heb deze dag zeker 30 a 40 km gefietst! Ik begon maar bij dé tempel, Angkor Wat. Eigenlijk moet ik eerlijk bekennen dat ik het allemaal wel mooi vond maar niet super spectaculair ofzo.. Waar ik wel enorm enthousiast over ben en echt majestueus vond, is Ta Prohm. Hoe mooi kan een bouwwerk zijn doordat de mensheid en natuur samen verder groeien, zo mooi dus. Ik wou dat ik er in kon wonen. Dan zou ik elke dag een glimlach op mijn gezicht krijgen als ik thuiskwam. Bomen groeien over, op en door stenen heen. Wortels als een soort sluier over muren.. Oprecht, ik vond het zó werelds en adembenemend dat ik er emotioneel van werd. Uiteindelijk de hele dag van 08.00 tot 03.00 gefietst en heeeel veel water gedronken! Het lijkt hier net de temperatuur van Griekenland met Kris. Echt een stuk warmer dan in Thailand. Dodelijk. Anyway, op de weg terug langs de Tourist Information gegaan om een dinner show te boeken. Die was duurder dan ik dacht -_-' namelijk 43$ maar toch maar gedaan voor de 'mooiste, grootste en beste'. Rond half 6 zou ik dan bij m'n hostel opgehaald worden en inderdaad, netjes op tijd word ik door een tuktuk met apart nog een begeleider naar de show gebracht. Nu waren de mensen in Thailand prima. (Aardig en sympathiek, maar als ik verder eerlijk ben heb ik er geen een knappe man gezien.) Maar in Cambodja zijn het echt schatjes. (En de mannen hebben ook echt wel iets.) Hele gesprekken gaan ze met je aan, oprecht geïnteresseerd lijkt het.. Helaas mocht m'n begeleider niet mee naar binnen. Dus ik werd gelanceerd in het diner. Daar zat ik dan tussen honderden Chinezen..

Nou heb ik een ode aan de nachttrein geschreven, maar als je iets kan schrijven wat negatief is, dan zou dat gericht zijn aan de Chinezen. Wát een volk, oprecht. Lisanne en ik hebben heel wat gekke, bizarre en belachelijke dingen meegemaakt of gezien mbt Chinezen, maar elke keer wordt het weer erger.. Ze lijken echt schijt te hebben aan alles. Lopen altijd door je heen, tegen je aan, ze spugen, gorgelen, schreeuwen (als het echt erg is, gebruiken ze dan ook nog walkie talkies), ze doen alles wat niet mag recht voor het bordje met het verbod erop. Ze dringen overal voor, pakken dingen letterlijk uit je hand, ze zetten overal de boel op stelten op de meest onbeleefde, schaamteloze manieren. En bij de dinnershow kwamen hele groepen te laat binnen (na het begin van de show) en gingen ze voor het einde weg.. Seriously? Nu weet ik prima dat niet alle Chinezen zo zijn, en ik ben er zelf ook eentje, maar there are just no words.. Het ergste vind ik bijna nog dat de Thaise en Cambodjaanse mensen het vanuit karakter/cultuur over zich heen laten komen. Dat zou in NL niet snel gebeuren of lang doorgaan.

De dinnershow zelf was een mix van dans, zang, lasershows, watershows, en ganzen.. echt alles werd uit de kast getrokken. Wel grappig bedacht en ik heb me goed vermaakt. 'Smile of Angkor'

Voor de dinnershow had ik een Rus ontmoet, Alex, met wie ik 's avonds wat ging drinken. Alex leek heel lief en gezellig, maar was wel gelijk wat té gezellig. Maar hey, my first friend! Dus ik vond het prima. Helaas ontwikkelde de beste man zich tot een jaloerse, dominante hond dat zijn territorium wilde bewaken, en daarbij dacht hij vooral dat ik van hem was en met niemand anders mocht praten dan wel dansen. Uh. Gelukkig heb ik daar zelf niet zon boodschap aan en werd ik daarnaast bijgestaan door een grote Amerikaan. Echter eenmaal weer in mijn hostel hoorde ik toen ik net binnen was iemand aan het slot van mijn dorm peuteren (waar ik nu alleen sliep, aangezien het Franse meisje en de chinezen weg waren). Dit ging een tijdje door, en op gegeven moment schoot het slot ook open. Dat was de Rus, die wilde graag nog even verhaal komen halen.. Gelukkig escaleert dit verhaal vanaf hier niet. Ik ben gewoon naar de bewaking gelopen die de Rus een warning gaf. Hierna herhaalde zich dit helaas, maar kon ik hem wegpraten. Wel voelde ik me enorm onveilig en sliep ik met mijn kleren en het licht aan. Omdat het toch al niet zo gezellig was daar in het hostel had ik gelukkig de dag ervoor al een ander hostel geboekt, waar ik na drie magere uurtjes slaap en een snelle douche naartoe vluchtte.

Dinsdag 17 maart 2015
Vandaag dus naar een ander hostel. Op weg van de pinautomaat word ik aangesproken door een tuktuk, zoals dat hier per dag 100x gebeurd, maar ipv nee te zeggen reageer ik met 'maybe later'. Hij vraagt hoeveel later en ik leg even uit dat ik van hostel ga wisselen en daarna graag de 'grand tour' van Angkor wil doen. We komen tot een overeenkomst en dit is het begin van een goede dag met Bontje! Bontje is vast niet correct gespeld danwel in de buurt daarvan, maar zo klonk het ongeveer. Hij rijdt me de hele dag overal naartoe en vertelt af en toe iets over de tempels. Ik deel mijn koekjes en hij vraagt op gegeven moment of ik iets wil voorlezen in het Nederlands uit m'n roughguide over de tempels terwijl hij mee probeert te lezen. I have to say dat Bontje en ik elkaar wel goed lagen. Mooie tempels nog gezien en een zusje van Ta Prohm, very nice! Ook mooie natuur gezien: wat overstekenden apen, overstekenden koeien/runderen, kuikens van verschillende gevogeltes, lieve kalfjes en ga zo maar door. Cambodja is verder ook een stuk schoner dan Thailand, maar ze houden het ook echt bij! Je ziet hier zelfs groepen mensen samen door het meer waden om alg eruit te vissen of samen bladeren rapen. Kortom, goede dag gehad en aan het einde gaf ik mijn allereerste klompje weg! (Mam had een collectie klompjes besteld die ik als souvenirs kan geven aan leuke mensen die ik ontmoet of wil bedanken, dus zodoende.) Ik weet niet of hij begreep wat het was, maar hij keek blij. Jammer dat Bontje toch nog wel wat geld kostte ($30 voor de hele dag met iets van 100km gereden in totaal met tuktuk), want anders had ik misschien besloten een dagje langer te blijven. Ik vond het ergens ook gek of moeilijk om te weten dat dat het was. Ik heb een beetje het gevoel dat de mensen hier het echt waard zijn om wat beter te leren kennen.. I hope he has a good life..

Voor nu ben ik voornamelijk door de Rus wel klaar met Siem Reap en er is nog lots to see in de rest van het land! Dus morgen neem ik de bus naar Battambang. Toch maar geen boot.. Das wel kut, maar door het droge seizoen doet de boot er 6-8 uur over en kost hij $25, terwijl de bus voor drie uur maar $8 is.. Weird!

Tot slot nog even de grootste vraag: hoe is het om alleen te zijn? Het gekste vind ik dat het heel anders voelt dan bijvoorbeeld alleen zijn in Nederland. In de UB voel ik me alleen nooit echt op m'n gemak en kan ik me daarom 100% op het studeren storten. Hier voelt het eigenlijk net zo chill als even met jezelf boodschappen gaan doen. Zo normaal lijkt het. En het is echt heel grappig dat je inderdaad je eigen snelheid kan aannemen. Ik heb gister gewoon even op een prachtig plekje stil gezeten, just because. Als ik niet had geweten dat Bontje ergens stond te wachten, had ik misschien zelfs mijn ereader erbij gepakt.. Wat ik wel meer heb in mijn eentje is careless money use. In NL heb ik ook nooit problemen om even een biefstuk voor mezelf te kopen of een toetje van €3.. Daar moet ik hier dus een beetje mee oppassen, gezien ik voor morgen dus alweer een hotel voor mezelf heb geboekt omdat ik mezelf even zielig vond na het hele Russische gebeuren. Note to self: verwennen mag, maar met mate!