Vrijdag 20 maart 2015
Donderdag dus nog naar de winery geweest met mensen van de pubquiz van de avond ervoor en en daarna met zn allen Indiaas gaan eten. Hierna waren we bijna te laat voor het circus.. Oopsie! Het circus was heel vet. Veel nuchterder dan zon dinnershow en als je niet op let zou je de meest bizarre dingen missen. Heel schattig waren ook de Cambodjaanse kindjes die aanwezig waren en zich duidelijk goed vermaakten:) Goede keus dus. 's Avonds afscheid genomen van Isaiah, my big American friend, die ga ik wel missen! Misschien dat we nog gaan meeten op mijn terugweg over een paar maanden en dan een poging gaan wagen voor de floating villages en raften, etc. Hij wilde dit ook allemaal graag eens zien so who knows!
Op vrijdag de bus genomen naar Phnom Penh, zes uur samen met Deen Allan uit het hostel. De stad is nogal overweldigend als je net aankomt. Het is een hele grote stad en het verkeer is bizar druk. Hier zit ook veel geld, want alle commerciële bedrijven/merken zie je voorbij komen.
Het hostel was ook redelijk overweldigend, heel groot en overal groepjes mensen. Ik kon niet echt aansluiting vinden dus ik besloot om zelf maar wat te gaan rondlopen en eten te zoeken. Eerst liep ik de verkeerde kant op (that happens to me a lot here..) en vervolgens bleek ik voor het restaurantje een steeg in te moeten die er niet heel goed verlicht was.. Aangezien de verhalen over Cambodja minder zijn (bag snatchers en mensen die overvallen worden), koos ik hier toch maar eieren voor mijn geld en ben ik omgekeerd. Bij het hostel maar gaan eten en de stap gewaagd om een meisje te vragen of ik bij haar mocht zitten. Dat mocht en toen bleek ze Nederlands! En uit Groningen, haha hoe toevallig. Dus wat met Stephanie gegeten die de volgende dag naar Kampot zou vertrekken. Een plek waar ik morgen (inmiddels nu ik dit schrijf is het zaterdag) naartoe ga. Na het eten werd ik door een lieve Zweedse jongen Axel in de dorm hartelijk verwelkomd en voelde ik me ook zeker genoeg om aan te sluiten bij de bar. Daar allemaal leuke mensen ontmoet met wie ik onwijs leuk heb gedronken!
Zaterdag 21 maart 2015
Met een paar mensen die ik gister ontmoet heb (Danny, Rebecca, Josh en Alan), vandaag op tijd opgestaan om naar de Genocide museum S-21 en de Killing Fields te gaan. Dat is mentaal wel even een dingetje.. Concentratiekampen laten ook altijd een zwaar gevoel achter. De foto's bij het museum van de gevangenis zijn bizar, mensen die geketend ergens op de grond van hun cel liggen, bloedend en met een grote plas eromheen.. De martelmethoden.. De foto's van de kleine kindjes die er ook zaten. Bizar. En het gekste vind ik, it is still happening! Misschien niet meer in Cambodja, maar nog wel in Noord-Korea en wie weet waar nog meer. Mensen doen dit elkaar keer op keer aan, nu nog. Het voelt voor mij enorm tegenstrijdig. Iedereen begrijpt hoe erg het is, maar toch kunnen we bij dat soort dingen blijkbaar (nog steeds) niet ingrijpen. De audio guide van de Killing Fields vond ik erg goed en stelde ook de juiste vragen: wat had jij gedaan? hoe kan je hier überhaupt over oordelen? laat je je martelen op gruwelijke wijzen of beken je daden van jezelf (of misschien zelfs je familie) terwijl je eigenlijk onschuldig bent, zodat ze je maar gewoon dood laten gaan (of doodslaan). Bij vrouwen werden met klemmen de tepels eraf 'geknepen' en vervolgens werden hier insecten op gezet. Of mensen werden tot bewusteloosheid toe geslagen waarna er zout in de wonden werd gestrooid. Nagels werden getrokken, mensen moesten ontlasting eten, etc. De Kmer Rouge gebruikten namelijk geen wapens, want kogels waren duur. Ze gebruikten gereedschap om mensen de hersens in de slaan of de kop eraf te slaan, etc. Bij de Killing Fields worden nog altijd 'spullen' gevonden, zeker in het regenseizoen als de aarde wegspoelt. Er staan kisten met gebitten/tanden/botten/schedels erin. Maar er bovenop ligt van hetzelfde wat letterlijk recent nog boven is komen drijven. Er staan ook bordjes overal dat mocht je botten zien liggen je er niet op moet gaan staan. Ik vond het zelf lastig om boomwortels van bot te onderscheiden, but I did my best.. Heel indrukwekkend wel. Iedereen kent vast de boom waartegen de kinderen en baby's werden doodgeslagen terwijl muziek het geluid overschalde. (Mensen hadden geen idee wat er in dit kamp gebeurde..) Het doet me denken aan het boek 'de man die naar Auschwitz wilde' met een passage waarin een Duitse SS officier een huilende baby een stomp in het gezicht geeft, terwijl deze in de armen van de moeder ligt.. Gewoon onbegrijpelijk en too far to comprehend..
Hierna lekker Indiaas gegeten met z'n allen. Rebecca en ik hebben nog een poging naar de Russian Market gedaan, maar die was net een half uur dicht (kut.) en toen hebben we het maar opgegeven. Vanavond gaan we waarschijnlijk weer drankjes doen, maar niet teveel voor mij want morgen neem ik met Alan de bus naar Kampot om 7u.. Mweb. Veel Amerikanen/Canadezen trouwens hier die lesgeven in Thailand, Cambodja of Vietnam en in de vakanties maar gewoon een beetje rondreizen. Heel cool! Het is jammer dat ik 'on a schedule' ben, anders was ik nog een nachtje gebleven. Genoeg te doen hier en dan had ik nog een dagje met Rebecca door kunnen brengen.. But we have to move on:)